“ Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ ” (Ἰωάννου ιε΄ 14 )
(Σεῖς εἶσθε φίλοι μου)

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ
κ. ΔΑΝΙΗΛ

Οἱ Ἱεροί Εὐαγγελιστές μᾶς παρέδωσαν μεταξύ ἄλλων τρεῖς βασικές ὁμιλίες τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἡ πρώτη εἶναι ἡ ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στά 5,6, καί 7 κεφάλαια τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Περιέχει τούς νόμους τῆς βασιλείας Του. Ἐλέχθη στήν ἔναρξι τῆς δημοσίας δράσεως καί τοῦ κηρύγματος τοῦ Κυρίου μας.

Ἡ δεύτερη εἶναι ἡ ἐπί τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στά 24 καί 25 κεφάλαια τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Ἐλέχθη μετά τήν θριαμβευτική εἴσοδο στά Ἱεροσόλυμα καί τήν δημόσια σύγκρουσι στό Ναό μέ τήν θρησκευτική καί πνευματική ἡγεσία τῶν Ἰουδαίων. Ἔχει ἔντονο ἐσχατολογικό χαρακτήρα. Ἐλέχθη στό τέλος τῆς δημοσίας δράσεως Του.

Ἡ τρίτη εἶναι ἡ ὁμιλία στό ἀνώγειο. Ἀναφέρεται ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη στά κεφάλαια 13-16 τοῦ Εὐαγγελίου του. Περιέχει τόν πνευματικό ἀποχαιρετισμό τοῦ Κυρίου καί τίς ὑποθῆκες Του στούς μαθητές Του. Ἐλέχθη στό τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του.

Μελετῶντες τίς τρεῖς αὐτές ὁμιλίες διαπιστώνουμε, ὅτι στήν πρώτη ἡ λέξι πού ἐπαναλαμβάνει ὁ Κύριος εἶναι τό “Μακάριος”, στήν δεύτερη ἡ λέξις “ἀγρυπνεῖτε” καί στήν τρίτη ἡ λέξι “φίλοι μου”.

Ἄς ἀνέβουμε στό πνευματικό χῶρο τοῦ ἀνωγείου γιά νά ἀκούσουμε τήν ὁμιλία Του πρός τούς φίλους Του γιά νά μάθουμε καί νά ζήσουμε τούς ὅρους τῆς ὑπέροχης καί ἔξοχης αὐτῆς φιλίας. Νά γίνουμε φίλοι τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ὁ Ἀβραάμ, γιά τόν ὁποῖον ἀναφέρει ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος ὅτι “ ἐκλήθη φίλος τοῦ Θεοῦ ” (Ἰακώβου β΄ 23). Ὁ Πρόδρομος ἐπίσης ἀπεκλήθη “ φίλος τοῦ Νυμφίου ” (Ἰωάννου γ΄ 29). Ὁ Λάζαρος ὁμοίως (Ἰωάννου ια΄ 11).

Ὁ Κύριος μᾶς θεωρεῖ φίλους Του.

Στό κέντρο αὐτῆς τῆς ὁμιλίας εἶπε αὐτούς τούς λόγους : “ Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ. αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν. οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν. οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καὶ ἔθηκα ὑμᾶς ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε, καὶ ὁ καρπὸς ὑμῶν μένῃ, ἵνα ὅ,τι ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δῷ ὑμῖν. ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους ” (Ἰωάννου ιε΄ 11-17)

Δηλαδή : Σᾶς εἶπα αὐτά, ὥστε ἡ χαρά ἡ δική μου νά εἶναι μέσα σας, κι ἡ χαρά σας νά εἶναι ὁλοκληρωμένη. Αὐτή εἶναι ἡ δική μου ἐντολή : νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὅπως ἐγώ σᾶς ἀγάπησα Κανείς δέν ἔχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπό κεῖνον πού θυσιάζει τή ζωή του γιά χάρη τῶν φίλων του. Ἐσεῖς, εἶστε φίλοι μου, ἄν κάνετε αὐτά πού σᾶς παραγγέλλω ἐγώ. Δέ σᾶς ὀνομάζω πιά δούλους, γιατί ὁ δοῦλος δέν ξέρει τί κάνει ὁ κυριός του. Ἐσᾶς ὅμως σᾶς ὀνόμασα φίλους, γιατί σᾶς ἔκανα γνωστά ὅλα ὅσα ἔκουσα ἀπό τόν Πατέρα μου. Δέ μέ διαλέξατε ἐσεῖς, ἀλλά ἐγώ σᾶς διάλεξα καί σᾶς ὅρισα νά πᾶτε καί νά καρποφορήσετε, κι ὁ καρπός σας νά εἶναι μόνιμος. Ὥστε, ὅ, τι ζητήσετε ἀπό τόν Πατέρα, στό ὄνομα μου νά σᾶς τό δώσει. Αὐτή τήν ἐντολή σᾶς δίνω : νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον.

1) Ἐάν θεραπεύουμε ἀνάγκες τῶν ἀδελφῶν μας.

Στό ἀνώγειο ὁ Κύριος ἔδωκε ἕνα παράδειγμα καί ἐποπτικό μάθημα μέ τό πλύσιμο τῶν ποδιῶν τῶν μαθητῶν Του. Νίπτω πόδας στή χριστιανική ζωή καί εὐαγγελική γλῶσσα σημαίνει θεραπεύω ἀνάγκες. Ἀπό τόν ἄμβωνα μέχρι τήν περιποίησι τοῦ κατακοίτου ἀδελφοῦ. Γίνεται στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μέ τό πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό τούς φίλους τοῦ Χριστοῦ. Ἐξαιτίας τῆς φιλίας Του. “ Ὅτε οὖν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἀναπεσὼν πάλιν, εἶπεν αὐτοῖς· Γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ. εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε. ” (Ἰωάννου ιγ΄ 12-15).

Δηλαδή : Ὅταν τούς ἔπλυνε τά πόδια, φόρεσε τό ἰμάτιο του, πῆρε πάλι τή θέση του στό τραπέζι καί τούς εἶπε : «Καταλαβαίνετε τί ἔκανα σ’ ἐσᾶς ; Ἐσεῖς μέ φωνάζετε “Διδάσκαλε” καί “Κύριε”, καί σωστά τό λέτε, γιατί εἶμαι . Ἄν, λοιπόν, ἐγώ ὁ Κύριος κι ὁ Διδάσκαλος σᾶς ἔπλυνα τά πόδια, ἔχετε κι ἐσεῖς τήν ὑποχρέωση νά πλένετε ὁ ἕνας τά πόδια τοῦ ἄλλου. Σᾶς ἔδωσα τό παράδειγμα, γιά νά κάνετε κι ἐσεῖς ὅπως ἔκανα κι ἐγώ».

2) Ἐάν ἐφαρμόζουμε-ποιοῦμε- αὐτά πού γνωρίζουμε ἐκ τῆς διδασκαλίας.

Εἶπε “ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ, οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν. εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοί ἐστε ἐὰν ποιῆτε αὐτά.” (Ἰωάννου ιγ΄ 16-17).

Δηλαδή : Σᾶς βεβαιώνω πώς δέν ὑπάρχει δοῦλος ἀνώτερος ἀπό τόν κύριο του, οὔτε ἀπεσταλμένος ἀνώτερος ἀπό κεῖνον πού τόν ἔστειλε. Ἐάν τά μάθατε αὐτά, θά εἶστε μακάριοι ἄν τά ἐφαρμόζετε.

Τό μεγάλο μας πρόβλημα. Εἴμαστε γίγαντες στή γνῶσι καί νάνοι στή πράξι. Γνωρίζουμε, ἀλλά δέν πράττουμε.

Ἄς προσέξουμε τί γράφει στήν ἀρχή τῶν “Πράξεων” ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς. “Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν” (Πράξεις α΄ 1).

Δηλαδή : Στό πρῶτο μου βιβλίο, Θεόφιλε, διηγήθηκα ὅλα ὅσα ὁ Ἰησοῦς ἔκανε καί δίδαξε.

Πρῶτον ἀναφέρει τό “ποιεῖν” καί μετά τό “διδάσκειν”.

Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι θρησκεία γνώσεων, ἀλλά στάδιο ἀγώνων, μαρτύρων καί ἀθλητῶν.

Εὔχομαι νά πράττουμε ὅλα, ὅσα διδάσκουμε. Νά μή ἀκυρώνουμε μέ τήν ζωή μας αὐτά πού διδάσκουμε.

Διότι ὑπάρχει καί ὁ πνευματικός κίνδυνος τῆς ἀπειλῆς “ ὁ γνούς καί ποιήσας δαρήσεται πολλάκις ” (Λουκᾶ ιβ΄ 47).

3) Ἐάν τηροῦμε τίς ἐντολές Του.

“Ἐάν ἀγαπᾶτε με, τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρήσατε” (Ἰωάννου ιδ΄ 14).

Ἄς ἐμβαθύνουμε στό νόημα αὐτοῦ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας μέ τήν βοήθεια μιᾶς ἄλλης πρακτικῆς, ἑνός ἄλλου παραδείγματος. Ἕνας ἄνθρωπος δέν ἀγαπᾶ τά λουλούδια. Ὅμως ἕνας φίλος του τοῦ ἄφησε ἐπειδή θά ἔφευγε σέ ταξείδι μια ἀγαπημένη γλάστρα νά τήν ποτίζει μέχρι νά γυρίσει. Ποτίζει τήν γλάστρα, τήν προσέχει καί τήν περιποιεῖται, ἄν καί δέν ἀγαπᾶ τά λουλούδια γιά χάρι τοῦ φίλου του.

Αὐτό σημαίνει, ὅτι ἔστω καί ἄν δέν καταλαβαίνουμε ἐν τούτοις τηροῦμε τίς ἐντολές Του, ἐπειδή εἴμαστε φίλοι Του.

Μ’ αὐτό τόν τρόπο ἀποδεικνύουμε καί ἐπιβεβαιώνουμε ὅτι ἀγαπᾶμε τόν Κυριό μας.

“ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ ἐάν ποιῆτε, ὅσα ἐντέλλομαι ὑμῖν ” (Ἰωάννου ιε΄ 14).

4) Ἐάν ἀγαπᾶμε τούς λόγους Του.

Εἶπε “ὁ μὴ ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου οὐ τηρεῖ· καὶ ὁ λόγος ὃν ἀκούετε οὐκ ἔστιν ἐμὸς, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με πατρός” (Ἰωάννου ιδ΄ 24).

Ἐξομολογεῖται ὁ Ψαλμωδός :

“Πόσο ἀγαπῶ τόν νόμο σου. ὅλη τήν ἡμέρα εἶναι αὐτός ὁ στοχασμός μου εἶναι αὐτή ἡ μελέτη μου” (Ψαλμός ριθ΄ στ.97).

Ἐμεῖς ;

Μᾶς ὁμιλεῖ ὁ Φίλος μας, μᾶς βεβαιώνει, μᾶς ὑπόσχεται, μᾶς ἐξηγεῖ μᾶς παρηγορεῖ.

Ἐμεῖς ἀναζητᾶμε αὐτή τήν ἐπικοινωνία μέ τόν Φίλο μας ; Μελετᾶμε. Ἀγαπᾶμε. Τηροῦμε τόν λόγο Του ;

5) Ἐάν εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του.

Διαβάζουμε τά ὀκτώ πρῶτα ἐδάφια τοῦ δεκάτου πέμπτου κεφαλαίου τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου λόγους τοῦ Κυρίου μας : “ Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτὸ, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ. ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν. μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ' ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μένῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μένητε. ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. ἐὰν μή τις μένῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται. ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται. ἐν τούτῳ ἐδοξάσθη ὁ πατήρ μου, ἵνα καρπὸν πολὺν φέρητε, καὶ γένησθε ἐμοὶ μαθηταί ” (Ἰωάννου ιε΄ 1-8).

Δηλαδή : Ἐγώ εἶμαι τό ἀληθινό κλήμα, κι ὁ πατέρας μου εἶναι ὁ ἀμπελουργός. Κάθε κληματόβεργα πάνω μου πού δέν κάνει καρπό τήν κόβει. Καί κάθε κληματόβεργα πού κάνει καρπό τήν κλαδεύει, γιά νά καρποφορήσει περισσότερο. Ἐσεῖς εἶστε κιόλας κλαδεμένοι καί καθαροί ἐξαιτίας ὅσων σᾶς ἐδίδαξα. Μείνετε ἑνωμένοι μαζί μου. Τότε θά εἶμαι κι ἐγώ ἑνωμένος μαζί σας. Ὅπως ἡ κληματόβεργα δέν μπορεῖ νά καρποφορήσει ἀπό μόνη της, ἄν δέν εἶναι ἑνωμένη μέ τό κλήμα, τό ἴδιο κι ἐσεῖς ἄν δέ μείνετε ἑνωμένοι μαζί μου. Ἐγώ εἶμαι τό κλήμα, ἐσεῖς οἱ κληματόβεργες. Ἐκεῖνος πού μένει ἑνωμένος μαζί μου κι ἐγώ μαζί του, αὐτός κάνει ἄφθονο καρπό, γιατί χωρίς ἐμένα δέν μπορεῖτε τίποτε νά κάνετε. Ἄν κάποιος δέν μένει ἑνωμένος μαζί μου, θά τόν πετάξουν ἔξω σάν τήν κληματόβεργα, καί θά ξεραθεῖ. Τίς βέργες αὐτές τίς μαζεύουν, τίς ρίχνουν στή φωτιά, καί καίγονται. Ἄν μείνετε ἑνωμένοι μαζί μου κι ἄν τά λόγια μου μείνουν ζωντανά μέσα σας, ὅ, τι θελήσετε ζητήστε το καί θά σᾶς δοθεῖ. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο φανερώνεται ἡ δόξα τοῦ Πατέρα μου : ὅταν ἐσεῖς κάνετε ἄφθονο καρπό κι ἀποδεχθεῖτε ἔτσι μαθητές μου.

Μέ τήν εἰκόνα αὐτή ὁ Κύριος τονίζει τήν ἀλήθεια, ὅτι πρέπει νά εἴμαστε ἑνωμένοι ὀργανικῶς μαζί Του ὡς φίλοι Του.

Ἡ ποιότης καί ὁ χαρακτήρ αὐτῆς τῆς ἑνώσεως ἀρχίζει μέ τήν ταυτότητα τοῦ θελήματος πραγματοποιεῖται ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ διά τῶν Μυστηρίων καί τελειοῦται ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ “σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις” (Ἐφεσίους γ΄ 18).

6) Ἐάν μένουμε μέχρι τέλους στήν ἀγάπη αὐτή καί δέν τήν διακόπτουμε.

Εἶπε “ἐὰν τὰς ἐντολάς μου τηρήσητε, μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου, καθὼς ἐγὼ τὰς ἐντολὰς τοῦ πατρός μου τετήρηκα καὶ μένω αὐτοῦ ἐν τῇ ἀγάπῃ” (Ἰωάννη ιε΄ 10).

Ὑπάρχει ἕνας κίνδυνος ἡ φιλία μας νά διακοπῇ, ἡ ἀγάπη μας νά μειωθῇ. Ἀγαπᾶμε ἀνθρώπινα. Κουραζόμαστε. Λέμε “ φτάνει πιά. Δέν ἀντέχω ἄλλο ”.

Ὁ ὑπέροχος Φίλος μας ὅμως δέν ἀγαπάει ἀνθρώπινα ἀγαπᾶ θεϊκά.

Μᾶς τό παραδίδει, τό μαρτυρεῖ, ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης : “ Πρό δε τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα εἰδώς, ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐλήλυθεν αὐτοῦ ἡ ὥρα, ἵνα μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρός τόν πατέρα, ἀγαπήσας τούς ἰδίους τούς ἐν τῷ κόσμῳ εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς ” (Ἰωάννου ιγ΄ 1)

Αὐτό σημαίνει μένω ἐν τῇ ἀγάπῃ μέχρι τέλους.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐξυμνεῖ αὐτή τήν πιστότητα καί παραμονή στήν ἀγάπη μέ τούς ἑξῆς λόγους του : “Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. ἀλλ' ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα, οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν” (Ρωμαίους η΄ 35-39).

Δηλαδή : Τί, λοιπόν, μπορεῖ νά μᾶς χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ γιά μᾶς ; Μήπως τά παθήματα, οἱ στενοχώριες, οἱ διωγμοί, ἡ πείνα, ἡ γύμνια, οἱ κίνδυνοι ἤ ὁ μαρτυρικός θάνατος ; Σύμφωνα μέ τήν Γραφή : γιά σένα πεθαίνουμε ὅλη τήν ἡμέρα. Μᾶς μεταχειρίζονται σάν πρόβατα πού τά πᾶνε γιά σφαγή.

Ἐμεῖς ὅμως ὑπερνικοῦμε μέσα ἀπό ὅλες τίς δυσκολίες μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ πού μᾶς ἀγάπησε. Κι εἶμαι πραγματικά βέβαιος πώς οὔτε θάνατος οὔτε ζωή οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἄλλες οὐράνιες δυνάμεις οὔτε παρόντα οὔτε μέλλοντα οὔτε κάτι ἄλλο εἴτε στόν οὐρανό εἴτε στόν ἄδη οὔτε κανένα ἄλλο δημιούργημα θά μπορέσουν ποτέ νά μᾶς χωρίσουν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς, ὅπως φανερώθηκε στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας.

Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος

“Παρακαλῶ ὑμᾶς, μή εὔνοια ἄκαιρος γένεσθέ μοι. Ἄφετε με θηρίων εἶναι βοράν, δι’ ὧν ἐστι Θεοῦ ἐπιτυχεῖν. Σῖτός εἶμι Θεοῦ καί δι’ ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρός ἄρτος εὑρεθῶ τοῦ Χριστοῦ…Ὀναίμην τῶν θηρείων τῶν ἐμοί ἡτοιμασμένων, ἅ εὔχομαι σύντομά μοι εὑρεθῆναι, ἅ καί κολακεύσω, συντόμως με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο. Κἄν αὐτά δέ ἑκόντα μή θέλῃ, ἐγώ προσβιάσομαι. Συγνώμην μοι ἔχετε· μηδέν με ζηλῶσαι τῶν ὁρατῶν καί τῶν ἀοράτων, ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω. Πῦρ καί σταυρός, θηρίων τε συστάσεις, ἀνατομαί, διαιρέσεις, σκορπισμοί ὀστέων, συγκοπαί μελῶν, ἀλεσμοί ὅλου τοῦ σώματος, κακαί κολάσεις τοῦ διαβόλου ἐπ’ ἐμέ ἐρχέσθωσαν, μόνον ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω.

Οὐδέν με ὠφελήσει τά τερπνά τοῦ κόσμου, οὐδέ αἱ βασιλεῖαι τοῦ αἰῶνος τούτου· καλόν ἐμοί ἀποθανεῖν διά Ἰησοῦν Χριστόν ἤ βασιλεύειν τῶν περάτων τῆς γῆς. «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ἀπολέσῃ ; » Τόν Κύριον ποθῶ, τόν Υἱόν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Πατρός, Ἰησοῦν τόν Χριστόν. Ἐκεῖνον ζητῶ, τόν ὑπέρ ἡμῶν ἀποθανόντα· ἐκεῖνον θέλω, τόν δι’ ἡμᾶς ἀναστάντα. Συγγνωμονεῖτέ μοι, ἀδελφοί, μή ἐμποδίσητέ μοι εἰς ζωήν φθάσαι. Ἰησοῦς γάρ ἐστιν ἡ ζωή τῶν πιστῶν. Μή θελήσητέ με ἀποθανεῖν· θάνατος γάρ ἐστιν ἡ ἄνευ Χριστοῦ ζωή. Τοῦ Θεοῦ θέλοντά με εἶναι, κόσμῳ μη χαρίσησθε. Ἄφετέ με καθαρόν φῶς λαβεῖν. Ἐκεῖ παραγενόμενος, ἄνθρωπος θεοῦ ἔσομαι ”. (Ἰγνατίου Θεοφόρου, Ἐπιστολή πρός Ρωμαίους, Β.Ε.Π.Ε.Σ. 2, 274).

Μετάφρασι : Σᾶς παρακαλῶ, νά μή δείξετε ἀκαίρως τά εὐνοϊκά δι’ ἐμέ αἰσθήματα σας. Ἀφῆστε με νά εἶμαι τροφή τῶν θηρίων, μέ τήν βοήθειαν τῶν ὁποίων εἶναι δυνατόν νά ἐπιτύχω τήν συνάντησιν μέ τόν Θεόν. Εἶμαι σιτάρι τοῦ Θεοῦ καί μέ τά δόντια τῶν θηρίων ἀλέθωμαι, διά νά εὑρεθῶ καθαρός ἄρτος τοῦ Χριστοῦ…Εἴθε νά χαρῶ τά θηρία, πού ἔχουν ἑτοιμασθῆ δι’ ἐμέ, τά ὁποῖα σύντομα νά εὑρεθοῦν κοντά μου, τά ὁποῖα καί θά κολακεύσω, νά μέ καταφάγουν συντόμως, διά νά μή συμβῇ καί εἰς ἐμέ ὅ, τι συνέβη εἰς μερικούς, τούς ὁποίους δέν ἤγγισαν ἀπό δειλίαν. Καί ἐάν αὐτά δέν θέλουν, ἐγώ θά τά ἀναγκάσω. Παρακαλῶ ν άμέ συγχωρήσετε˙ ἐγώ γνωρίζω τί εἶναι συμφέρον εἰς ἐμέ. Τώρα ἀρχίζω νά εἶμαι μαθητής (τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ)˙ εἴθε τίποτε νά μή προσπαθήσω μέ ζῆλον νά ἀποκτήσω ἀπό τά ὁρατά καί τά ἀόρατα, διά νά ἐπιτύχω μόνον τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἡ φωτιά καί ὁ σταυρός καί αἱ συναντήσεις τῶν θηρίων, οἱ διαμελισμοί, διαχωρισμοί, οἱ διασκορπισμοί τῶν ὀστῶν, αἱ κατατμήσεις τῶν μελῶν, τά ἀλέσματα (ἡ συντριβή) ὁλοκλήρου τοῦ σώματος, αἱ κακαί καλόσεις τοῦ διαβόλου ἄς ἔλθουν ἐναντίον μου, μόνον καί μόνον, διά νά συναντήσω τόν Ἰησοῦν Χριστόν.

Εἰς τίποτε δέν θά μέ ὠφελήσουν τά τερπνά πράγματα τοῦ κόσμου, οὔτε αἱ βασιλεῖαι τοῦ αἰῶνος αὐτοῦ˙ εἶναι καλόν δι’ ἐμέ νά ἀποθάνω πρός χάριν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ παρά νά εἶμαι βασιλεύς τῆς γῆς. «Διότι τί ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐάν κερδήσῃ ὁλόκληρον τόν κόσμον, ἀλλά χάσῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ ; ». Ποθῶ τόν Κύριον, τόν Υἱόν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ζητῶ Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἀπέθανεν ὑπέρ ἡμῶν˙ θέλω ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἀνέστη δι’ ἡμᾶς˙ νά μέ συγχωρῆτε, ἀδελφοί, νά μή μέ ἐμποδίσετε νά φθάσω εἰς τήν ζωήν. Διότι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἡ ζωή τῶν πιστῶν. Νά μή θελήσετε νά ἀποθάνω˙ διότι θάνατος εἶναι ἡ ζωή χωρίς τόν Χριστόν. Μή προσφέρετε εἰς τόν κόσμον ἐμέ, ὁ ὁποῖος θέλω νά ἀνήκω εἰς τόν Θεόν. Ἀφῆστε με νά λάβω καθαρόν φῶς. Ὅταν φθάσω ἐκεῖ, θά εἶμαι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.

7) Ἐάν ἀγαπᾶμε ἀλλήλους

“Αὕτη ἐστίν ἡ ἐντολή ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθώς ἠγάπησα ἡμᾶς ” (Ἰωάννου ιε΄ 12).

Ὁ Κύριος ζητεῖ νά εἴμαστε φίλοι καί μέ Ἐκεῖνον καί μέ ὅλους τούς δικούς Του φίλους.

Τό φοβερό ἐνδεχόμενο εἶναι νά μήν ὑπάρχει ἀγάπη μεταξύ τῶν δικῶν Του. Νά εἶναι ὑποτονική, ψυχρή, ἐθιμοτυπική.

Ἄς προσέξουμε καί τούς ἄλλους λόγους.

“Πάτερ δίκαιε, καί ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω ἐγώ δέ σε ἔγνω, καί οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ μέ ἀπέστειλας. Καί ἐγνώρισα αὐτοῖς τό ὄνομα σου καί γνωρίσης ἵνα ἡ ἀγάπη ἥν ἠγάπησας ἐν αὐτοῖς ᾖ κἀγώ ἐν αὐτοῖς”. (Ἰωάννου ιζ΄ 25-26).

Δηλαδή : Δικαιοκρίτη Πατέρα, ὁ κόσμος δέ σέ γνώρισε. ἐνῶ ἐγώ σέ γνώρισα, κι αὐτοί ἀναγνώρισαν πώς μ’ ἔστειλες ἐσύ. Τούς ἔμαθα ποιός εἶσαι καί θά συνεχίσω νά τούς τό μαθαίνω, ὥστε νά εἶναι μέσα τους ἡ ἀγάπη μέ τήν ὁποία μέ ἀγάπησες, ὅπως κι ἐγώ θά εἶμαι μαζί τους.

Σχόλιο

Ἡ γνῶσι αὐξάνει, δένει τήν ἀγάπη.

8) Ἡ φιλία-ἡ ἀγάπη-ὁδηγεῖ στήν ἑνότητα ἑνωμένοι μοιραζόμαστε τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Κύριος στήν Ἀρχιερατική προσευχή Του πολλές φορές ἀναφέρθηκε στήν ἑνότητα Του μέ τόν Πατέρα καί τούς μαθητές Του πού εἶναι ἑνότητα καί τῶν μαθητῶν μεταξύ τους.

“Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν, ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας ” (Ἰωάννου ιζ΄ 20-23).

Δηλαδή : Προσεύχομαι ὄχι μόνο γι αὐτούς ἀλλά καί γιά ἐκεῖνους πού μέ τό κήρυγμα αὐτῶν θά πιστεύουν σ’ ἐμένα, ὥστε νά εἶναι ὅλοι σ’ ἕνα, ὅπως ἐσύ, Πατέρα, εἶσαι ἑνωμένος μ’ ἐμένα κι ἐγώ μ’ ἐσένα˙ νά εἶναι κι αὐτοί ἑνωμένοι μ’ ἐμᾶς, κι ἔτσι ὁ κόσμος νά πιστέψει ὅτι μ’ ἔστειλες ἐσύ. Κι ἐγώ τήν δόξα πού μοῦ ἔδωσες τήν ἔδωσα σ’ αὐτούς, γιά νά εἶναι ἕνα μεταξύ τους, ὅπως ἐμεῖς εἴμαστε ἕνα. Ἐγώ ἑνωμένος μαζί τους κι ἐσύ ἑνωμένος μαζί μου, ὥστε ν’ ἀποτελοῦν μιά τέλεια ἑνότητα, κι ἔτσι ὁ κόσμος νά τό καταλαβαίνει ὅτι μ’ ἔστειλες ἐσύ κι ὅτι τούς ἀγάπησες ὅπως ἀγάπησες ἐμένα.

Συμπέρασμα

Εἴμαστε φίλοι τοῦ Χριστοῦ, ἐάν

-νίπτουμε ἀλλήλων τούς πόδας

-πράττουμε αὐτά πού μᾶς ἐδίδαξε ὁ Χριστός

-τηροῦμε τίς ἐντολές Του

-μένουμε ἑνωμένοι μαζί Του

-παραμένουμε στήν ἀγάπη

-ἀγαπᾶμε τούς ἀδελφούς μας

-τηροῦμε τήν ἑνότητα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Κυριακή τῆς Τυρινῆς 
12.3.2006