Ὁ παῖδας
ἐκ καμίνου ρυσάμενος,
γενόμενος ἄνθρωπος,
πάσχει ὡς θνητός
καί διά πάθους τό θνητόν
ἀφθαρσίας ἐνδύει εὐπρπειαν,
ὁ μόνος εὐλογητός τῶν πατέρων
Θεός και ὑπερένδοξο
Ἐκείνος,
πού τούς τρεῖς παῖδες
ἀπό τό καμίνι γλύτωσε,
ἔγινε ἄνθρωπος
καί πάσχει ὡς θνητός.
καί μέ τό πάθος Του
τόν θνητό ἄνθρωπο ντύνει,
μέ τῆς ἀθανασίας τήν εὐπρέπεια,
Ἐκεῖνος,
πού μόνο πρέπει νά δοξάζεται,
ὁ Θεός τῶν πατέρων μας,
πού πάνω ἀπό τη δόξα
εἶναι χιλιοδοξασμένος.
