Σήμερον ὁ ἅδης στένων βοᾶ.
συνέφερέ μοι, εἰ τόν ἐκ Μαρίας
γεννηθέντα μή ὑπεδεξάμην.
ἐλθών γάρ ἐπ' ἐμέ τό κράτος μου ἔλυσε.
πύλας χαλκάς συνέτριψε.
ψυχάς, ἅς κατεῖχον τό πρίν, Θεός ὤν,
ἀνέστησε. Δόξα, Κύριε, τῶ σταυρῶ σου
καί τῆ ἀναστάσει σου.
Σήμερα στενάζοντας ὁ ἅδης
ἀναφωνεῖ: Ἦταν γιά μένα πιό συμφέρον
ποτέ νά μήν εἶχα δεχτεῖ
τόν γιό τῆς Μαρίας. γιατί
ὅταν ἦρθε κοντά μου,
κατέλυσε τήν ἐξουσία μου.
τίς χάλκινες πύλες μου κατακομάτιασε,
ψυχές πού πρίν εἶχα δεμένες,
σάν Θεός πού εἶναι
τίς ἀνέστησε.
Δόξα, Κύριε, στό σταυρό
καί στήν ἀνάστασή σου.
