Σήμερον ὁ ἅδης στένων βοᾶ.
κατελύθη μου ἡ ἐξουσία.
ἐδεξάμην θνητόν
ὥσπερ ἕνα τῶν θανόντων.
τοῦτον δέ κατέχειν
ὅλως οὐκ ἰσχύω,
ἀλλ' ἀπολῶ μετά τούτου
ὧν ἐβασίλευον.
ἐγώ εἶχον τούς νεκρούς ἀπ' αἰῶνος,
ἀλλά οὗτος
ἰδού πάντας ἐγείρει.
Δόξα, Κύριε, τῶ σταυρῶ σου
καί τῆ ἀναστάσει σου.
Σήμερα ὁ ἅδης
στενάζοντας ἀναφωνεῖ.
καταργήθηκε ἡ ἐξουσία μου.
Δέχτηκα ἕνα θνητό
ὅπως συνήθως
ἕναν πεθαμένο ἄνθρωπο.
ἀλλά αὐτόν δέν μπορῶ
καθόλου νά τόν κρατήσω.
ἀντίθετα, μαζί μ' αὐτόν
θά χάσω τώρα
κι ὅσους εἶχα φυλακισμένους.
ἐγώ μέχρι τώρα ἐξουσίαζα
τούς πεθαμένους
ὅλων τῶν γενεῶν,
ἀλλά αὐτός ἐδῶ
τούς ἀνασταίνει ὅλους.
Δόξα, Κύριε, στό σταυρό
καί στήν ἀνάστασή σου.
