Ὡς ἐπ᾽ ἐσχάτων τῶν χρόνων,
οὔσης ὀψίας Σαββάτων,
ἐφίστασαι τοῖς φίλοις Χριστέ,
καί θαύματι θαῦμα βεβαιοῖς,
τῇ κεκλεισμένῃ εἰσόδῳ τῶν θυρῶν,
τήν ἐκ νεκρῶν σου ἀνάστασιν.
ἀλλ᾽ ἔπλησας χαρᾶς τους Μαθητάς,
καί Πνεύματος ἁγίου μετέδωκας αὐτοῖς,
καί ἐξουσίαν ἔνειμας ἀφέσεως ἁμαρτιῶν,
καί τόν Θωμᾶν οὐ κατέλιπες,
τῷ τῆς ἀπιστίας καταβαπτί-
ζεσθαι κλύδωνι.
Διό παράσχου καί ἡμῖν γνῶσιν ἀληθῆ,
καί ἄφεσιν πταισμάτων,
εὔσπλαγχνε Κύριε.
Ὅπως στά ἔσχατα χρόνια,
ἔτσι καί ἕνα ἀπόγευμα τότε
τῆς πρώτης μέρας τῆς ἑβδομάδας,
στάθηκες ἀνάμεσα
στούς φίλους Σου Χριστέ,
καί προσθέτεις ἕνα καινούργιο θαῦμα
πάνω στά προηγούμενα,
πιστοποιώντας μέ τήν εἴσοδό Σου
ἀπό τήν κλειστή πόρτα τήν Ἀνάστασή Σου.
Τότε γέμισες μέ χαρά τούς Μαθητές,
τούς μετέδωσες Πνεῦμα Ἅγιο,
καί τούς χάρισες τήν ἐξουσία
νά συγχωροῦν ἁμαρτίες.
Ἀλλά καί τό Θωμᾶ δέν ἐγκατέλειψες,
νά βασανίζεται ἀπό τήν ἀπιστία.
Γι'αὐτό καί τώρα σέ παρακαλοῦμε,
εὔσπλαχνε Κύριε, χάρισε καί σέ μᾶς,
τήν γνώση τήν ἀληθινή
καί τῶν ἁμαρτιῶν μας.
τή συγχώρεση.
