Ὄρθρος ἦν βαθύς,
καί αἱ γυναῖκες ἦλθον
ἐπί τό μνῆμά σου Χριστέ.
ἀλλά τό σῶμα οὐχ εὑρέθη,
τό ποθούμενον αὐταῖς.
διό ἀπορουμέναις,
οἱ ταῖς ἀστραπτούσαις ἐσθήσεσιν
ἐπιστάντες.
Τί τόν ζῶντα,
μετά τῶν νεκρῶν ζητεῖτε;
ἔλεγον. ἠγέρθη ὡς προεῖπε.
τί ἀμνημονεῖτε τῶν ρημάτων αὐτοῦ;
Οἷς πεισθεῖσαι,
τά ὁραθέντα ἐκήρυττον.
ἀλλ᾽ ἐδόκει λῆρος τά εὐαγγέλια.
οὕτως ἦσαν ἔτι νωθεῖς οἱ Μαθηταί.
ἀλλ᾽ ὁ Πέτρος ἔδραμε,
καί ἰδών ἐδόξασέ σου,
πρός ἑαυτόν τά θαυμάσια.
Ἦταν βαθιά χαράματα
καί οἱ γυναῖκες ἦρθαν
στό μνῆμα Σου, Χριστέ,
ἀλλά ἔλλειπε τό σῶμα
πού τόσο ποθοῦσαν νά βροῦν.
κι ἐπειδή, ,
ἐκεῖνοι οἱ λαμπροφορεμένοι
πού παρέστεκαν,
τίς εἶδαν ἔκπληκτες καί ἀνήσυχες,
τούς εἶπαν:
Γιατί ζητᾶτε,
Αὐτόν πού εἶναι ζωντανός,
ἀνάμεσα στούς νεκρούς;
Ἀναστήθηκε, ὅπως ὁ Ἴδιος
εἶχε ἀπό πρίν πεῖ .
Πίστεψαν ἀμέσως
ἐκεῖνες στά λόγια τους
κι ἄρχισαν ὁλόγυρα νά κηρύττουν
ὅσα εἶχαν ἀκούσει και δεῖ΅
ἀλλά οἱ Μαθητές
ἦσαν ἀκόμα δυσκολόπιστοι σέ τέτοια
ἀκούσματα
κι ἔβλεπαν σάν παραμιλητό
τά χαρούμενα λόγια τους΅
Ὁ Πέτρος ὅμως ἔτρεξε
καί βλέποντας μέ τά ἴδια του τά μάτια
ὅλα ἐκεῖνα τά θαυμαστά,
ὁλόκαρδα, Σέ δοξολόγησε.
