Ἦχος β’
Μετά μύρων προσελθούσαις,
ταῖς περί τήν Μαριάμ γυναιξί,
καί διαπορουμέναις,
πῶς ἔσται αὐταῖς
τυχεῖν τοῦ ἐφετοῦ,
ὡράθη ὁ λίθος μετηρμένος,
καί θεῖος νεανίας,
καταστέλλων
τόν θόρυβον αὐτῶν τῆς ψυχῆς.
Ἠγέρθη γάρ φησιν,
Ἰησοῦς ὁ Κύριος.
διό κηρύξατε
τοῖς κήρυξιν αὐτοῦ Μαθηταῖς,
εἰς τήν Γαλιλαίαν δραμεῖν,
καί ὄψεσθε αὐτόν,
ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν,
ὡς ζωοδότην καί Κύριον.
Εἶχαν φτάσει (στόν Τάφο)
κρατώντας μύρα
ἡ Μαριάμ καί οἱ γυναῖκες,
πού τήν ἀκολουθοῦσαν
κι ἐνῶ στέκονταν γεμᾶτες ἀπορία,
γιά τό, πῶς θά κατάφερναν,
νά φέρουν εἰς πέρας τό ποθούμενο,
εἶδαν τό λίθο μακριά κυλισμένο
καί ἕνα θεόμορφο νέο
νά τίς καθησυχάζει καί νά τούς λέει:
Ἀναστήθηκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς,
κηρύξτε το χαρούμενα στούς Μαθητές,
ὥστε νά τρέξουν στή Γαλιλαία,
ἐκεῖ θά συναντήσετε Αὐτόν
ἀναστημένο,
γιατί Ἐκεῖνος εἶναι
φορέας καί δοτήρας τῆς ζωῆς,
Ἐκεῖνος,
εἶναι ὁ μόνος Κύριος.
