Ἦχος πλ. β’
Ἡ ὄντως εἰρήνη σύ Χριστέ,
πρός ἀνθρώπους Θεοῦ,
εἰρήνην τήν σήν διδούς,
μετά τήν ἔγερσιν Μαθηταῖς,
ἐμφόβους ἔδειξας αὐτούς,
δόξαντας πνεῦμα ὁρᾷν.
ἀλλά κατέστειλας
τόν τάραχον αὐτῶν τῆς ψυχῆς,
δείξας τάς χεῖρας
καί τούς πόδας σου.
πλήν ἀπιστούντων ἔτι,
τῇ τῆς τροφῆς μεταλήψει,
καί διδαχῶν ἀναμνήσει,
διήνοιξας αὐτῶν τόν νοῦν,
τοῦ συνιέναι τάς Γραφάς.
οἷς καί τήν πατρικήν ἐπαγγελίαν
καθυποσχόμενος,
καί εὐλογήσας αὐτούς,
διέστης πρός οὐρανόν.
Διό σύν αὐτοῖς προσκυνοῦμέν σε,
Κύριε δόξα σοι.
