Τά ἱερά εὐαγγέλια ἀναφέρουν, ὅτι ὁ ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐπί σαράντα ἡμέρες μετά τήν ἀνάστασί Του ἐνεφανίζετο εἰς τούς μαθητές Του. Τούς συνανεστρέφετο. Ἔτρωγε τήν ἴδια μ᾿ αὐτούς τροφή. Καί τούς ἐδίδασκε «τά περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (Πράξεων α´ 3-4).
Ὅταν μελετοῦμε αὐτές τίς διηγήσεις μέ στοχασμό ἀλλά καί σεβασμό διά τά Μυστήρια τοῦ Θεοῦ διαπιστώνουμε, ὅτι οἱ εὐαγγελιστές τονίζουν δύο στοιχεῖα τῆς μορφῆς τοῦ ἀναστάντος Κυρίου. Καί τά δύο εἶναι ἀληθινά, ὅσο καί πρωτόγνωρα. Γι᾿ αὐτό κι οἱ μαθητές Του τά ἔχαναν, ὅταν τόν ἔβλεπαν. Τόση ἦταν ἡ ἔκπληξίς των, ὥστε πολλάκις νά φθάνουν καί εἰς τήν ἀπιστίαν. Ἅς δοῦμε αὐτά τά δύο στοιχεῖα τῆς μορφῆς τοῦ ἀναστημένου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
1.-. Τό ἕνα στοιχεῖο, τό ὁποῖο ὑπογραμμίζουν ἔντονα οἱ εὐαγγελικές διηγήσεις τῶν μετά τήν ἀνάστασιν ἐμφανίσεων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι, ὅτι ὁ ἀναστημένος Ἰησοῦς ἦταν διαφορετικός ἀπό Ἐκεῖνον, τόν ὁποῖον ἐγνώριζον οἱ μαθητές Του. Ἦταν διαφορετικός ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἦταν ἕνας διαφορετικός ἄνθρωπος. Ἐνεφανίζετο ἀπότομα. Συνοδοιποροῦσε μέ τούς μαθητές Του κι ἐκεῖνοι δέν τόν ἀνεγνώριζαν. Ἐφανερώθη «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ». Ἐκινεῖτο ἀφάνταστα γρήγορα, σχεδόν ταυτοχρόνως. Ἡ παρουσία Του εἶχε κάτι τό ξένο. Τό πλησίασμά Του συγκλονίζει καί γεμίζει μέ φόβο. Τά εὐαγγέλια σημειώνουν, ὅτι οἱ περιορισμοί τῆς σωματικῆς ὑποστάσεώς Του δέν ἴσχυον πιά γι᾿ Αὐτόν. Τά δεσμά τοῦ χώρου καί τοῦ χρόνου δέν τόν περιώριζον. Ἐκινεῖτο μέ μιά καινούργια κι ἄγνωστη ὡς τότε ἐλευθερία, πού ἦταν ἀκατόρθωτη γιά ὅλους τούς ἄλλους τούς ἐπί τῆς γῆς.
2.-. Συγχρόνως ὅμως ὑπογραμμίζεται σ᾿ αὐτές τίς διηγήσεις κι ἕνα ἄλλο στοιχεῖο, ὅτι ὁ ἀναστημένος Ἰησοῦς ἦταν ὁ πραγματικός Ἰησοῦς, ὁ ἀπό Ναζαρέτ. Τά εὐαγγέλια μᾶς βεβαιώνουν, ὅτι οἱ Μαθητές δέν ἔβλεπαν ὁράματα. Δέν ἔβλεπαν φαντάσματα. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος θέλει νά βεβαιωθοῦν οἱ ἰδικοί Του, ὅτι εἶναι Αὐτός, τόν ὁποῖον ἤξεραν. Δέν ἔπρεπε νά ἀμφιβάλλουν, νά δυσπιστοῦν. Ἔπρεπε νά πιστέψουν σ᾿ αὐτό τό νέο καί καταπληκτικό ἔργο τοῦ Θεοῦ, ὅτι ζοῦσε μετά τό θάνατό Του μ᾿ἕνα μεταμορφωμένο σῶμα.
Αὐτό, τό ὁποῖο τονίζεται εἶναι, ὅτι ὁ Κύριος ἔχει ἀλλάξει. Ζεῖ μέ διαφορετικό τρόπο ἀπό πρίν. Παρ᾿ ὅλα αὐτά ὁ Κύριος ἔχει σῶμα. Εἶναι ὁλόκληρος ὁ Ἰησοῦς μέ τήν ὕπαρξί Του καί τόν χαρακτῆρα Του. Ἡ ζωή Του εὑρίσκεται ἀποτυπωμένη στίς πληγές. Στό σῶμα Του ζεῖ ἡ προηγούμενη ζωή Του, τό πάθος Του, ὁ θάνατός Του. Δέν ἔχει ἀπορρίψει τίποτε ἀπό τό παρελθόν. Δέν εἶναι ἕνα «φαινόμενο δίχως ὕπαρξι καί οὐσία». Ὅλα εἶναι μιά νέα ὕπαρξι, μιά διαφορετική μεταμορφωμένη Ὕπαρξι, ἀλλά συγχρόνως καί ψηλαφητή.
Τό χαρμόσυνο μήνυμα, τό ὁποῖο ἐξάγομε ἀπ᾿ αὐτές τίς εὐαγγελικές διηγήσεις εἶναι, ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία μας δέν ἀφήνει τίποτε ἐκτός. Ἡ ἀναδημιουργική δύναμις τοῦ Θεοῦ ἀγκαλιάζει καί τό σῶμα μας. Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ τελείωσις τοῦ σώματος, ἡ μεταμόρφωσίς του εἰς τόν τύπον τοῦ σώματος τοῦ ἀναστημένου Κυρίου Ἰησοῦ. Τήν ἀξία καί τήν προοπτική, τήν ὁποία ἔχει τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν ὀρθόδοξη πίστη, τήν φανερώνουν, τήν ἀποδεικνύουν καί τήν ἐπιβεβαιώνουν ἡ Μεταμόρφωσις καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ἀφοῦ ἀποθάνη, θά ἀναστηθῆ. Κι ἀναστημένος δέν θά εἶναι μιά κούφια πνευματικότητα, ἀλλά ἕνα ζωντανό πνεῦμα σῶμα μέ ἄφθαρτο καί ἀθάνατο, ἔνδοξο, μεταμορφωμένο ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα.
Αὐτή εἶναι ἡ πεποίθησίς μας. Αὐτό τολμᾶ νά τό κηρύττη μόνο τό χριστιανικό εὐαγγέλιο ὅτι, «εἰ δέ τό Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ἡμῖν, ὁ ἐγείρας τόν Χριστόν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καί τά θνητά σώματα ἡμῶν διά τό ἐνοικοῦν αὐτοῦ Πνεῦμα ἐν ἡμῖν». (Ρωμ. η´ 11). Κι ἀκόμα ὅτι, ὁ Ἰησοῦς Κύριος «μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατά τήν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτόν καί ὑποτάξαι αὐτῷ τά πάντα». (Φιλ. γ´ 21). Ὁ Ἀπόστολος δέ Παῦλος εἰς τό πιό ἔνδοξο κεφάλαιο τῆς Καινῆς Διαθήκης τό δέκατο πέμπτο τῆς πρώτης πρός Κορινθίους ἀπαντᾶ μέ ἰσχυρά ἐπιχειρήματα στίς ἐρωτήσεις: α) Πῶς θά εἶναι τά ἀναστήμενα σώματα; (στίχοι 35-49). β) Πῶς θά γίνῃ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν; (στίχοι 50-58). Καταλήγει προτρέπων: «Ὥστε ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι, περισσεύοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Κυρίου πάντοτε, εἰδότες ὅτι ὁ κόπος ἡμῶν οὐκ ἔστι κενός ἐν Κυρίῳ».
