Οἱ νέοι μπροστά στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καὶ Ὑμηττοῦ Δανιὴλ
Εὑρισκόμαστε καί πάλι ἐφέτος πρό τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος καί θά κληθοῦμε ὅλοι μας νά προσκυνήσουμε τόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριό μας. Ἡ Σταύρωση καί ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι τά δύο ἐκεῖνα μυστήρια τῆς κενώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τά ὁποῖα συγκεντρώνουν τήν σκέψη καί τό στοχασμό ὅλων μας. Κεντρίζουν τά συναισθήματά μας καί γενικά ἐπηρεάζουν ὄχι μόνο τή ζωή μας τοῦτες τίς ἡμέρες πού εὑρίσκονται στό κέντρο τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί ὁλόκληρη τήν πνευματική ζωή μας. Ὅλοι θά σταθοῦν μπροστά στό Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, ἄλλοι γιά νά βλασφημήσουν καί ἄλλοι γιά νά δακρύσουν. Ἄλλοι γιά νά χλευάσουν κι ἄλλοι γιά νά κλαύσουν. Ἄλλοι γιά νά ὑβρίσουν κι ἄλλοι γιά νά προσκυνήσουν. Ἄλλοι γιά νά ζητήσουν τήν ἄφεση, τήν λύτρωση, τόν ἁγιασμό, τήν συγχώρηση. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀνακεφαλαιώνοντας τήν συμπεριφορά ὅλων μπρός στήν Σταύρωση τοῦ Κυρίου θά παρατηρήσει: «Ὁ λόγος γάρ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστι, τοῖς δέσωζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι» (Πρός Κορινθίους Αʹ αʹ 18). Πραγματικά τό κήρυγμα τοῦ Σταυροῦ γιά ἐκείνους πού βαδίζουν τόν δρόμο τῆς ἀπώλειας, καί ἀπορρίπτουν τήν χριστιανική πίστη εἶναι μωρία. Γιά ἐκείνους ὅμως πού πορεύονται τόν δρόμοτῆς σωτηρίας, γιά ἐκείνους πού ἔχουν ὁδηγό τόν Χριστό καί τήν διδασκαλία Του, εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ πού σώζει. Ὁ Κύριός μας μέ τη Σταύρωσή Του ἔκανε τό μεγαλύτερο κήρυγμα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό κι ὁ Σταυρός εἶναι τό ἀποκορύφωμα τῆς θείας ἀγάπης καί τό σύμβολο τῆς θυσίας καί τοῦ θριάμβου.
* * * * *
Πάνω στό Σταυρό πού ὑψώθηκε στό Γολγοθᾶ, σταυρώθηκε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ἡ ἀλήθεια τῆς ζωῆς, ὁ εὐεργέτης ὅλου τοῦ κόσμου. Ἡ ἀπόρριψη καί ἡ προδοσία τοῦ Χριστοῦ, τό μαρτύριό Του στόν Γολγοθᾶ προετοιμάστηκε καί ἐκτελέσθηκε ἀπό ἐκείνους πού εὐεργετήθηκαν ἀπ’ Αὐτόν. Ἡ κοινωνία εὔκολα ἀναζητεῖ κάποιο γιά νά θυσιάσει, κάποιο θῦμα γιά νά δημιουργήσει πάντα ἕνα καινούργιο Γολγοθᾶ. Ἡ ἀλήθεια, ἡ ἀγάπη, ἡ εὐεργεσία, ἡ ἀρετή ἀνεβαίνουν συνήθως στό σταυρό. Οἱ φορεῖς τους διώκονται, πληγώνονται, θανατώνονται καί τέλος ἐξαφανίζονται γιά νά ζήσουν ἀργότερα...Ἡπαρουσία τους εἶναι γιά τήν κοινωνία ἔλεγχος, γιά τόν ἄδικο δικαιοσύνη,γιά τό σκοτάδι φῶς. * * * * *
Ἡ ἐποχή μας προκλητικά σταυρώνει κάθε ἀρετή, κάθε αἰώνια ἀξία. Ἀρνεῖται συστηματικά τήν ἀθανασία, τήν ἁγιότητα, τήν αἰωνιότητα, τήν ἀρετή. Ἀγνοεῖ τήν προειδοποίηση τοῦ Κυρίου «σκληρόν σοί πρός κέντρα λακτίζειν» (Πράξεων κστʹ 14). Παντοῦ ἔχουν στηθεῖ ἀμέτρητοι σταυροί πού σταυρώνονται ψυχές, ἀρχές, ἀξίες, θεσμοί ἱεροί. Ἰδιαιτέρως σταυρώνεται καί τιμωρεῖται ἀνελέητα ἡ νεολαία πού εὐθύνεται λιγότερο. Ὁ ὑλισμός, ὁ μηδενισμός, ὁ ἡδονισμός, τά ναρκωτικά, οἱ ἐξαρτήσεις πνίγουν ἀσφυκτικά τούς νέους. Εἶναι οἱ κεραυνοί πού κτυποῦν τίς ψυχές τους γιά νά μετατραπεῖ ἡ ζωή τους σέ ζωή μέ ψεύτικο περιεχόμενο, χωρίς νόημα γιά νά ἐπέλθει ὁ διχασμός καί ἡ σύγκρουση. Τραχύς ὁ Γολγοθᾶς, πικρά τά καρφιά καί μαρτύρια τῆς σταυρώσεως, ὅπως ἡ ἠθική αὐτοκτονία, ἡ ἠθική κατάπτωση, ἡ σήψη τῶν ἠθῶν, ἡ ταπεινή ζωή μακριά ἀπό τήν χριστιανική ἀρετή, χωρίς αὐτοσεβασμό καί ἀξιοπρέπεια.
* * * * *
Σημαδεμένος ὁ ἄνθρωπος ἰδιαίτερα ὁ νέος ἀπό τήν κενότητα τοῦ κόσμου, μαραζώνει ἀπό τό ἄγχος, τήν ἀπελπισία, τήν ἀνασφάλεια, τήν ἀστάθεια κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου μοιάζει νά εἶναι: «κάλαμος ὑπό ἀνέμου σαλευόμενος» (Ματθαίου ιβʹ 17), ἄνικμο κι ἄφυλλο δέντρο πού μαραίνεται παράκαιρα. Ὁ κορμός του θά γίνει ξύλο σταυροῦ, Γολγοθᾶς γιά νά φιλοξενήσει κάποια προδοσία. Πάνω του ἴσως σταυρωθεῖ κάποια ἀλήθεια, κάποιο ἰδανικό, κάποια ἀξία, κάποιο αἰώνιο πιστεύω, ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀλλά ὁ Κύριος ἐμψυχώνει ὅλους τούς σταυρωμένους τῆς ζωῆς «θαρσεῖτε ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμο» (Ἰωάννου ιστʹ 33) μέ τό Σταυρό. Στήν ζωή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόν Σταυρό ἀκολούθησε ἡ Ἀνάσταση. Ἄν οἱ νέοι μας θέλουν νά μή μείνουν σταυρωμένοι, ἀλύτρωτοι, ἄς πλησιάσουν τόν Χριστό γιά νά τούς ἀναστήσει, γιά νά τούς ζωοποιήσει. Ὅλοι ἐμεῖς ἔχουμε καθῆκον νά τούς δείξουμε τοῦτο τό δρόμο πού ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση. Ἄν τόν ἀρνηθοῦν, ἄν τόν περιφρονήσουν θά μείνουν γιά πάντα νεκροί. Ἄν τόν ἀκολουθήσουν καί τόν πιστεύσουν θά ἀναστηθοῦν σέ μία νέα πραγματικότητα, ὅπως ὑποσχέθηκε καί προανήγγειλε ὁ Ἀναστάς Κύριός μας «ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα» (Πρός Κορινθίους Βʹ εʹ 17).
