Ο ΕΛΕΗΜΩΝ ΚΥΡΙΟΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΘΗΣ
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καὶ Ὑμηττοῦ Δανιὴλ
«Ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι,ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς,
δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι»
(Πρὸς Ἑβραίους β΄ 17-18).
Δηλαδή: «Ἔπρεπε λοιπόν, νὰ γίνει σὲ ὅλα ὅμοιος μὲ τ’ ἀδέλφια του, ὥστε νὰ εἶναι σπλαχνικὸς καὶ πιστὸς Ἀρχιερέας στὴν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ συγχωρηθοῦν οἱἁμαρτίεςτοῦλαοῦ. Ἔτσι, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ὑπέφερε καὶ δοκιμάστηκε, μπορεῖ τώρα νὰ βοηθήσει αὐτοὺς ποὺ δοκιμάζονται».
Γιὰ νὰ εἰσδύσουμε στὸ μυστήριο τοῦ σωτηρίου Πάθους τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἐννοήσουμε τὶς θεῖες ἐνέργειες ποὺ κρύπτονται σ’αὐτό, χρειαζόμαστε ἀσφαλῆ ὁδηγὸ ποὺ νὰ ἐξηγήσει τὰ θεῖα μυστήρια. Μὲ ὁδηγό μας τὸν ἀπόστολο Παῦλο, στὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ἐφανέρωσε τὶς θεῖες ἀλήθειες γιὰ νὰ τὶς κηρύξει στοὺς ἀνθρώπους, θὰ εἰσέλθουμε στόν «γνόφο τῆς ἀγνωσίας» ποὺ σκεπάζει τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ.
Ἀπὸ αὐτὸν τὸν θεοκήρυκα διδάσκαλον, διδασκόμαστε ἀπὸ τοὺς λόγους του ποὺ προαναφέρθηκαν, ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἐπειδὴ εἶναι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἔχοντας συμπάθεια καὶ δείχνοντας κατανόηση πρὸς ὅλους ἐμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς μεσιτεύοντας γιὰ μᾶς στὸν Ἐπουράνιο Θεὸ καὶ Πατέρα μας γιὰ νὰ ἐξαλείψει τὶς ἁμαρτίες μας, ἔγινε μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του ὅμοιος κατὰ πάντα μὲ ἐμᾶς «ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία» (Πρὸς Ἑβραίους δ΄ 15). Ἔμοιαζε μὲ μᾶς. Ἀλλὰ δὲν ἦταν ἁμαρτωλός. Ὑπέστη καὶ ὑπέφερε τὸ Πάθος, ἂν καὶ οὐδεὶς λόγος ὑπῆρχε ἢ Τὸν ἀνάγκαζε νὰ ὑποστεῖ ὅσα ὑπέφερε. Ἀπὸ ἀγάπη γιὰ μᾶς θέλησε καὶ δέχθηκε νὰ τιμωρηθεῖ γιὰ τὶς δικές μας ἁμαρτίες, ὥστε νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὶς συνέπειες τῶν προσωπικῶν μας ἁμαρτιῶν καὶ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς ἁμαρτίας γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε «σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων». (Πρὸς Ἐφεσίους ε΄ 27).
Ὅλο αὐτὸ τὸ ἔργο καὶ κυρίως τὸ Πάθος ποὺ ὑπέστη, Τὸν κατέστησε συμπαθῆ πρὸς τοὺς ἁμαρτωλούς.«Καίπερ ὢν υἱὸς ἔμαθεν ἀφ’ ὧν ἔπαθεν τὴν ὑπακοήν, καὶ τελειωθεὶςἐγένετο τοῖς ὑπακούουσιν αὐτῷ πᾶσιν αἴτιος σωτηρίας αἰωνίου» (ΠρὸςἙβραίουςε΄8-9).
Δηλαδή: «Ἂν καὶ ἦταν Υἱός, ἔμαθε μέσα ἀπὸ τὰ παθήματά του τὴν ὑπακοή. Ἔτσι ὁλοκλήρωσε τὸ ἔργο του καὶ ἔγινε ἡ αἰτία νὰ σωθοῦν γιὰ πάντα ὅλοι ὅσοι ὑπακοῦνε σ’ Αὐτόν».
Τὸ Πάθος ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἐδόξασε τὸν Ἴδιον τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν, (Ἰωάννου ζ΄ 39, ιβ΄ 16, κα΄ 19, Πράξεων γ΄ 13 κ.ἄ.), ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἔφερε, προξένησε τήν δική μας σωτηρία καὶ ἀπολύτρωση.
Τοῦτο ἔχοντας ὑπ’ ὄψη του ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύσσει ὅτι: «Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παῤῥησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Πρὸς Ἑβραίους δ΄16).
Δηλαδή: «Ἂς πλησιάσουμε λοιπόν, μὲ θάρρος τὸν θρόνο τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μᾶς σπλαχνιστεῖ καὶ νὰ μᾶς δωρίσει τὴ χάρη Του, τὴν ὥρα ποὺ τὴν χρειαζόμαστε».
***
Μὲ ὅσα ἐκτέθηκαν θεμελιώθηκε ἡ ἄποψη, ὅτι ἂν καὶ γιὰ κάθε παράβαση τοῦ νόμου, τῶν ἐντολῶν καὶ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ ἀναμένει τοὺς παραβάτες δικαία τιμωρία κατὰ τὸν πνευματικὸ νόμο «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν» (Πρὸς Ἑβραίους β΄ 2), ἐν τούτοις ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὴν τιμωρία τῶν νόμων τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῶν ἁμαρτιῶν τους, ἐπειδὴ τιμωρήθηκε γι’ αὐτοὺς ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς πεθαίνοντας στὸ σταυρό.
Ἂν καὶ ὁ Κύριος ἔπαθε γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐγεύθη «ὑπὲρ παντὸς θανάτου» (Πρὸς Ἑβραίους β΄ 9), ἐν τούτοις τὶς λυτρωτικὲς συνέπειές Του γεύονται μόνο ὅσοι ὑπακούουν στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, δηλαδή, ὅσοι πιστεύουν στὴν θεότητά Του, στὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο Του, στὴν μοναδικὴ καὶ πολύτιμη θυσία Του καὶ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία Του, ὅπως τὴν παραδίδουν τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια.
Γι’ αὐτοὺς ὅλους εἶναι ὁ ὁμοιοπαθὴς καὶ συμπαθὴς ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος Κύριος.
***
Οἱ ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος μὲ τὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες μᾶς βοηθοῦν νὰ ἐννοήσουμε καὶ νὰ οἰκειοποιηθοῦμε τὴν λύτρωση ποὺ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ μᾶς προσφέρει μὲ τὴν σταυρικὴ θυσία Του.
Ἡ οἰκείωση ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴν πίστη, τὴν μετάνοια καὶ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή
