Περί τῆς Ἰνδικτιῶνος
Οἱ Αὐτοκράτορες τῆς Ρώμης γιά νά συντηροῦν τά στρατεύματά τους διέταζαν μέ θέσπισμά τους στούς ὑπηκόους τους νά πληρώνουν φόρο σέ κάθε ἐπαρχία, ἡ πληρωμή τοῦ ὁποίου γινόταν κατ’ ἔτος. Ἡ διαδικασία αὐτή ἐπαναλαμβανόταν μέ θέσπισμα σέ διάστημα 15 ἐτῶν διότι τόσα ἔτη ὄφειλαν νά στρατεύονται οἱ στρατιῶτες τῆς παλαιᾶς Ρώμης. Μετά τήν συμπλήρωση τῶν 15 ἐτῶν ἀνανέωναν πάλι τό θέσπισμα μέ κάποια τροπολογία, γιά τήν ἐνδεχομένη μεταβολή τῶν πραγμάτων καί τῶν καταστάσεων, καί διέτασσαν ἄλλο φόρο πού ἔπρεπε καί αὐτός νά πληρωθεῖ σέ ὁλόκληρη τήν διάρκεια τῆς δεκαπενταετίας. Τήν ἑπόμενη δεκαπενταετία πρόσθεταν ἄλλο φόρο καί οὕτω καθεξῆς. Τό αὐτοκρατορικό θέσπισμα μέ τό ὁποῖο ὁ φόρος αὐτός διατασσόταν λίγο πρίν τό χειμῶνα ὀνομάζοταν Indictio πού εἶναι ὁ ὁρισμός ἤ τό διάγγελμα γιά τόν φόρο.
Ἔτσι γράφοντας Ἰνδικτιών οἱ Αὐτοκράτορες τῆς Κωνσταντινουπόλεως διατήρησαν τήν ὀνομασία αὐτή, οἱ δέ Πατριάρχες στά νεώτερα χρόνια διατήρησαν τήν λέξη «ἐπινέμησις» πού σημαίνει διανομή. Οἱ Ἰνδικτιῶνες κατά νεώτερη ἄποψη εἰσήχθηκαν ἐπί Αὐγούστου Καίσαρος τρία χρόνια πρό Χριστοῦ. Αὐτοί πού ὑποστηρίζουν αὐτό φέρουν σάν ἀπόδειξη παπική σφραγίδα (Bullam), δηλαδή θέσπισμα Παπικό πού ἐκδόθηκε τό 781 ἀπό Χριστοῦ καί στό ὁποῖο σημειώνεται: anno 4 Indictionis LIII, πού εἶναι 4 χρόνια τῆς ΝΓ΄ (43) Ἰνδικτιῶνος ἀπό τό ὁποῖο συνάγεται τό ἀνωτέρω ἔτος (781). Διότι ἐάν πολλαπλασιάσουμε 52 ὁλόκληρες περιόδους τῆς Ἰνδικτιῶνος προστιθεμένων καί τῶν 4 ἐτῶν τῆς 53 προκύπτει ὁ ἀριθμός 784 τό ἀπό Χριστοῦ δηλαδή ἔτος 781 καί 3 πλέον.
Ὑπάρχουν 3 εἴδη Ἰνδικτιῶνος:
Α΄. Αὐτή πού εἰσήχθηκε στήν Δύση πού καλεῖται αὐτοκρατορική, καισαρική καί κωνσταντινιακή καί ἀρχίζει ἀπό τήν 24 Σεπτεμβρίου
Β΄. Ἡ λεγόμενη Παπική πού ἀρχίζει τήν 1 Ἰανουαρίου καί
Γ΄. Τῆς Κωνσταντινουπόλεως πού τήν παρέλαβαν οἱ Πατριάρχες μετά τήν κατάλυση τῆς Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας, πού τήν γράφουν ἰδιοφείρως στά ἐκδιδόμενα ἀπό αὐτούς θεσπίσματα χωρίς νά ἀριθμοῦν τήν ἀκολουθία τῶν Ἰνδικτιώνων ἤ τῶν περιόδων τῶν δεκαπέντε (15) ἐτῶν. Αὐτή ἀρχίζει μέ κάποια τελετή ἀπό τήν 1 Σεπτεμβρίου. Ἡ ἀρχή τῆς Ἰνδικτιῶνος αὐτῆς εἶναι ἡ 1 Σεπτεμβρίου καί ἡ περίοδός της διαρκεῖ 15 χρόνια.
Ἐπειδή μετά τήν συγκομιδή τῶν καρπῶν στίς ἀποθῆκες γίνεται κατά κάποιο τρόπο ἡ συμπλήρωση ὅλου τοῦ ἔτους καί στήν συνέχεια ἀρχίζουμε τήν σπορά στήν γῆ καί γίνεται προμήθεια νέων γεννημάτων γιά τό μέλλον γιά τό λόγο αὐτό λογίζεται ὁ Σεπτέμβριος ὡς ἀρχή τοῦ νέου ἔτους. Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν ἀρχή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καί αἰτεῖται ἀπό τόν Θεό τήν εὐκρασία τῶν ἀέρων, ἔγκαιρες βροχές, εὐφορία τῆς γῆς, κ.λπ. Ἡ Συναγωγή τῶν Ἰουδαίων ἑόρταζε τήν ἑορτή τῶν Σαλπίγγων καί προσέφερε στό Θεό εὐχαριστηρίους ὕμνους κατά τήν μαρτυρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Λευϊτικό κγ΄, 24-25· Ἀριθμῶν κθ΄, 1-2).
