Τρεῖς Ἱεράρχες
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.
Ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἡ ὁποία καθιερώθηκε τόν ΙΑ΄ αἰῶνα, ἐκφράζει τήν καθολικότητα τῆς ᾽Ορθοδόξου Ἐκκλησίας, δηλαδή τήν ἑνότητα καί πληρότητα τῆς διδασκαλίας καί τῆς ζωῆς Της. Κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τότε πού ἡ Ἐκκλησία ἦταν κέντρο τοῦ Ἔθνους, ἡ ἑορτή αὐτή ἦταν ἑορτή τῆς Παιδείας καί τῶν Γραμμάτων καί οὐσιαστικά ἦταν ἡ ἑθνική ἑορτή τοῦ ὑπόδουλου Γένους μας. Μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος καί μάλιστα τό ἔτος 1843, καθιερώθηκε ἐπισήμως ἀπό τήν Σύγκλητο τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ὡς ἑορτή τῆς Παιδείας. Μέ αὐτό τόν τρόπο ἡ Πολιτεία ἤθελε νά καθορίσει ἐπίσημα τόν προσανατολισμό τῆς Παιδείας πρός τήν διδασκαλία, τή ζωή καί τό ἔργο τῶν Τριῶν Φωστήρων τῆς Τρισηλίου θεότητος.
Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, πού ἔζησαν τόν 4ο μ.Χ. αἰώνα, μποροῦν καί σήμερα νά μιλήσουν στούς νέους καί στούς διδασκάλους. Ὁ λόγος τους εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρος καί δυνατός. Αὐτό ὀφείλεται κατά πρῶτο λόγο στό ὅτι ἡ ζωή τους ἦταν ὁλοκληρωμένη. Δέν ζοῦσαν, ὅπως ὁ σημερινός ἄνθρωπος, ἀποσπασματικά, δέν εἶχαν ἁπλῶς ποιότητα ζωῆς, ἀλλά πληρότητα ζωῆς. Ἀξιολόγησαν ὅλα τά φαινόμενα τῆς ζωῆς, τά ἔθεσαν στήν πραγματική τους θέση καί τά εἶδαν στήν πραγματική τους διάσταση. Ἡ διδασκαλία τους, ἐπειδή ἦσαν ἀλλοιωμένοι ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶναι νεανική, σφύζουσα δυνατή, ριζοσπαστική καί γι’ αὐτὸ πάντοτε ζωή ἐπίκαιρη. Ἡ διδασκαλία τους, ἐπειδή ἔζησαν ἐν Χριστῷ καί ἐβίωσαν τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι μ α ρ τ υ ρ ί α ἁ γ ί ω ν, οἱ ὁποῖοι βλέπουν τήν λύση τῶν ἀνθρωπίνων προβλημάτων στόν Τριαδικό τρόπο ζωῆς, δηλαδή ἐλευθερία, ἀγάπη, ἑνότητα. Γι’ αὐτούς τό σχολεῖο δέν θά σηκωθεῖ παρά μέσα ἀπό αὐτόν τό τρόπο ζωῆς καί ὄχι μόνο μέσα ἀπό ἀνθρώπινα συστήματα καί πολιτεύματα. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες εἶναι παιδαγωγοί εἰς ζωήν.
