ΟΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ
ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ
(ἑορτή τῆς συνάξεως τῶν Ἀρχαγγέλων
καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων Ἀσωμάτων:
Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων, Ἀρχῶν, Ἐξουσιῶν, Δυνάμεων, Κυριοτήτων, Θρόνων, Χερουβείμ, Σεραφείμ)
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἄν ρίξουμε ἕνα βλέμμα στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη, θά παρακολουθήσουμε μέ θαυμασμό τήν πορεία τῶν δύο Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ. Ἀπό τά πρῶτα χρόνια τῆς Δημιουργίας αὐτοί πρωτοστατοῦν στή χαριτόβρυτη Ἐδέμ, φυλάσσοντας τίς πύλες τοῦ Παραδείσου μέ τό πλῆθος τῶν Ἀγγέλων, πού ἀσίγητα ὑμνοῦν τήν Τρισήλιο Θεότητα. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ ἐμφανίζεται ὡς ὁ δυνατός, ὁ ἄρχων πολεμιστής καί διώκτης παντός κακοῦ, πού κατά τήν ἐπανάσταση τοῦ Ἑωσφόρου ἀναφωνεῖ πρός τά ἐννέα τάγματα τῶν Ἀγγέλων τό βροντερό: «Στῶμεν καλῶς», πού σήμαινε τήν ὑποταγή στόν μέγα Κυβερνήτη τοῦ Ἀπείρου. Ὁ ἴδιος στέλλεται στόν Ἀβραάμ, ἐντολοδόχος στή θυσία τοῦ Ἰσαάκ, καί κρατᾶ τό χέρι τοῦ πατέρα, καθώς ἑτοιμάζεται νά βυθίσει τό μαχαίρι στόν τράχηλο τοῦ παιδιοῦ του. Σώζει τόν Λώτ καί τήν οἰκογένειά του ἀπό τό πῦρ τῶν Σοδόμων, λυτρώνει τόν πατριάρχη Ἰακώβ ἀπό τά δολοφονικά χέρια τοῦ Ἠσαῦ. Προπορεύεται ὡς ὁδηγός καί προστάτης στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ κατά τήν ἀπελευθέρωσή του ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῶν Αἰγυπτίων καί μέ τή στήλη τοῦ πυρός καί τῆς νεφέλης διευκολύνει τήν ὁδοιπορία του στήν ἔρημο. Στόν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, ὅταν τόν ἐρωτᾶ ποιός εἶναι, ἀπαντᾶ μέ ἀληθινή μεγαλοπρέπεια: « Ἐγώ Ἀρχιστράτηγος Κυρίου νυνί παραγέγονα». Σέ κάθε καμπή τῆς βιβλικῆς ἱστορίας διαφαίνεται ἡ παρουσία του. Ἐμψυχώνει τόν Γεδεών καί τόν Δανιήλ, ὅταν μπροστά σέ ὑπέρτερους ἐχθρούς στέκουν ἀδύναμοι. Ὅπως τ’ ὄνομά του συμβολίζει τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ, ἔτσι καί ἡ παρουσία τοῦ χαρίζει νικηφόρα τρόπαια κατά τῶν ἐναντίων καί χαλυβδώνει τήν ψυχή στόν ἀγώνα κατά τοῦ κακοῦ. Εἶναι ἐκεῖνος, πού, καθώς πιστεύει ὁ λαός μας, στέκει στήν ἐπιθανάτια κλίνη τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ὁδηγήσει τήν ψυχή του πρός τόν κόσμο τῆς αἰωνιότητος.
Δίπλα του, ἄν αὐτός εἶναι ὁ Ἀρχιστράτηγος πολεμιστής μέ τήν πύρινη ρομφαία, ἰσότιμος στέκει ὁ πανεύμορφος Ἀρχάγγελος τῆς χαρᾶς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Ὁ θαυμαστός Γαβριήλ, πού τ’ ὄνομά του σημαίνει «ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ». Πολλές εὐεργεσίες πρόσφερε στήν ἀνθρωπότητα. Στήν Παλαιά Διαθήκη φανερώνεται στό ὅραμα τοῦ Δανιήλ κι’ ἀκόμα προλέγει στόν ἴδιο τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὕστερα ἀπό τετρακόσια ἐνενήντα χρόνια (ἑβδομήκοντα ἑβδομάδας ἐτῶν). Τόν βλέπομε ἰδιαίτερα νά πρωτοστατεῖ στήν Καινή Διαθήκη, ὅταν φέρνει τό μήνυμα τῆς χαρᾶς στόν πρεσβύτη Ζαχαρία, ἀναγγέλλοντάς του τή γέννηση τοῦ Προδρόμου. Παίρνοντας μέρος στό μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, διασχίζει τά γαλάζια πλάτη καί κατεβαίνει στή Ναζαρέτ καί προσφέρει τόν χαιρετισμό τῶν Οὐρανῶν στήν ἁγνή Μαρία, φέρνοντας καί τό μεγάλο μήνυμα τῆς σωτηρίας μέ τήν γέννηση τοῦ Κυρίου.
Γιά τοῦτο τόν Ἀρχάγγελο ἕνας ἱερός ὑμνογράφος λέει πώς, φτάνοντας στή στέγη τῆς Παρθένου, στάθηκε μέ ἀπορία, διαλογιζόμενος πῶς νά χαιρετίση τήν Κόρη καί μέ ποιά λόγια νά εὐαγγελισθεῖ τό μέγα μυστήριο. Ξάφνου τινάζοντας τά λευκά φτερά του προχωρεῖ καί λέγει :
«Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά σου !»
8 Νοεμβρίου 2017
