Κήρυγμα 28.8.2016
Κυριακή Ι΄ Ματθαίου (Ματθαίου ιζ΄ 14-23)
Τραγικό τό <<κατηγορῶ>> τοῦ πονεμένου πατέρα. Τό παιδί του ὑπέφερε φρικτά, πολλές ἀπό φορές ἔπεφτε στή φωτιά καί ἄλλοτε στό νερό. Τό ἔφερε στούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί ἱκέτευσε νά τό σώσουν. Ὅμως ἐκεῖνοι δέν τό κατόρθωσαν. Ἀναιμική ἡ πίστη τους, δέ στάθηκε ἱκανή νά νικήσει τόν δαίμονα. Καί τώρα ἔρχεται ὁ πατέρας στόν Χριστό, γιά νά τοῦ πεῖ ,<< τόν ἔφεραν στούς μαθητές σου, ἀλλά δέν μπόρεσα νά τό θεραπεύσουν>>. Ἀνάλογες φράσεις ἀπογοητεύσεως ἀκούγονται συχνά καί στίς μέρες μας γιά τούς διαδόχους τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, τούς κληρικούς. Πολλοί μάλιστα εἶναι εὔκολοι νά περιγράψουν τίς ἐλλείψεις, τίς ἀδυναμίες, τίς ἀποτυχίες τους.
Στό σχόλιο ἀποκαρδιώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου ὁ κύριος ἀπάντησε μέ ἕνα γενικότερο ἔλεγχο. << Ὤ! γενεά ἄπιστη καί διεστραμμένη, ἕως πότε θά εἶμαι μαζί σας; ἕως πότε θά σᾶς ἀνέχομαι;>>. Καί οἱ μαθητές οἱ << κατηγορούμενοι>> καί ὁ πατέρας ὁ << κατήγορος >> ἀνῆκαν στήν ἴδια κοινωνία, σέ μία γεναία πίστη, πού ἐμποδίζει τήν εὐεργετική θεία δύναμη πού ἀντιστρατευόταν στό θαῦμα.
Ἡ ἴδια παρατήρηση ταιριάζει ἀσφαλῶς καί στά πικρά σχόλια τῶν πολλῶν σημερινῶν δύσπιστων, πού περιγράφουν τήν ἀνεπάρκεια ὁρισμένων κληρικῶν. Ὤ! γενεά ἄπιστη. Μαθητές καί κριτές ἀνήκουμε στήν ἴδια γενιά. Οἱ ἱερεῖς μας δέν φθάνουν ὥριμοι ἀπό κάποιο ἄλλο ἀστέρι. Ἀπό τά σπλάχνα τῆς σύγχρονης κοινωνίας προέρχονται. Στίς σύγχρονες οἰκογένειες γεννιοῦνται, στούς δρόμους μας μεγαλώνουν, στά σχολεῖα μας μορφώνονται. Τή νοοτροπία ὅλων μας κλείνουν μέσα τους.
Ἡ εὐθύνη γιά τή χλιαρότητα τῆς πίστεως καί τήν ἄτονη ζωή ἀρκετῶν κληρικῶν δέν σχετίζεται μόνο μέ τούς ἴδιους. Βαρύνει σέ μεγάλο μέρος ὁλόκληρη τή σύγχρονη κοινωνία μας.
Ὅσο τό κακό πληθαίνει καί ἡ ἀτμόσφαιρα τῆς σύγχρονης ζωῆς περισσότερο μολύνεται ἀπό τόν λογιῶν-λογιῶν πνευματικά καυσαέρια καί ἀπόβλητα, τόσο γίνεται μεγαλύτερη ἀνάγκη εὐλογημένων ἱερέων, πού μέ τή συνεπῆ ζωή καί τή θερμή πίστη τούς θά ἐμπνέουν, θά καθοδηγοῦν, θά ἀνακουφίζουν τόν ἀνθρώπινο πόνο, θά φέρουν τό Θεό στή ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τούς ἀνθρώπους κοντά στό Θεό.
Οἱ ἴδιοι οἱ κληρικοί θά συμβάλουν ἀποφασιστικά στήν ἀνύψωση αὐτή, συνειδητοποιώντας ὅτι ἐκεῖνο πού συχνά δημιουργεῖ τήν ἀνεπάρκειά τους βρίσκεται στήν κατεύθυνση πού ὑπέδειξε σήμερα ὁ Χριστός. Ὅταν οἱ ἀπόστολοι τόν ρώτησαν γιατί δέν μποροῦσαν νά θεραπεύσουν τό ἄρρωστο παιδί, τούς ἀπάντησε εὐθέως, «διά τήν ἀπιστίαν ἡμῶν». Ἀλλά ὁ Χριστός δέν ἔμεινε στίς περιγραφές καί στόν ἔλεγχο, οὔτε βέβαια ἀπέρριψε τούς μαθητές Του ὡς συνηθίζουν μερικοί νά κάνουν μετά τή διαπίστωση ἀδυναμιῶν τῶν κληρικῶν. Μίλησε θετικά γιά τό πού πρέπει νά στραφεῖ ἡ προσπάθειά τους. Μίλησε γιά τήν ἀκαταμάχητη ἰσχύ τῆς πίστεως, γιά τήν προσευχή καί τή νηστεία, μέ τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζονται οἱ δαιμονικές δυνάμεις. Τούς ὁδήγησε, τούς ἐνίσχυσε.
Ἀλλά καί ὅλες τίς χριστιανικές οἰκογένειες βαρύνει τό χρέος νά συμβάλουν στήν ἐνίσχυση τῶν κλήσεων, πού παρουσιάζονται στά παιδιά τους, ὥστε νά ἀκολουθήσουν τό Χριστό στό δύσκολο καί ἀπαιτητικό ἀποστολικό δρόμο. Οἱ γονεῖς, πού στέκονται σκεπτικοί καί λυπημένοι γιατί δέν βλέπουν πολλούς ἅγιους ἱερεῖς στήν Ἐκκλησία μας, ἄς ἀφήσουν τήν καρδιά τους νά δονηθεῖ ἀπό τήν ἁγία φιλοδοξία νά γίνουν οἱ πατέρες καί οἱ μητέρες ἄξιων κληρικῶν. Ἄς τονώσουν πρῶτα τή δική τους πίστη, γιά νά γίνουν ἐμπνευστές ἀρετῆς καί πίστεως στό σπίτι τους, καί μετά, μέσα σέ αὐτή τήν ἀτμόσφαιρα, ἄς καλλιεργήσουν στίς ἁπαλές ψυχές τῶν παιδιῶν τους τήν ἀγάπη καί τή λαχτάρα γιά τήν ἱερή διακονία.
Ὅσο γιά τούς νέους μέ τούς μεγάλους καί τολμηρούς ὁραματισμούς, γιά αὐτούς ἡ φωνή τῶν καιρῶν παίρνει τή μορφή τῆς προσκλήσεως. Καλεῖ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δέν μόλυναν τό χιτώνα τῆς ψυχῆς τους, νά προχωρήσουν, γιά νά προσφέρουν ὁλόκληρη τή ζωή τους στήν Ἐκκλησία. Τό πένθος γιά τήν ἔλλειψη ἁγίων Λειτουργῶν εἶναι ἕνα ἄκαρπο συναίσθημα, ὅταν δέν ὁδηγεῖ τόν νέο ἄνθρωπο στή μεγάλη ἀπόφαση νά ἀγωνιστεῖ γιά νά γίνει ὄργανο εὔχρηστο στά χέρια τοῦ Θεοῦ.
Καί γενικότερα, ὅλοι ὅσοι φέρουμε στό μέτωπο τήν σφραγίδα τοῦ Βαπτίσματος ἔχουμε ὑποχρέωση νά συμβάλουμε θετικά γιά τήν ἀνάδειξη πιστῶν λειτουργῶν, στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων μας, ἐνισχύοντας καί ὄχι ἀπογοητεύοντας τούς ἐκλεκτούς νέους πού σκέπτονται νά ἀφιερωθοῦν στό Θεό συμπαραστεκόμενοι μέ ἀγάπη σέ ὅλους τούς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι μέσα σέ τόση ψυχρότητα καί ἀδιαφορία ἀγωνίζονται νά ἀκολουθοῦν πιστά τόν Χριστό καί νά διακονοῦν τούς ἀνθρώπους, νά προσφέρουν τή ζωή τους << θυσία ζῶσα, εὐάρεστη στό Θεό >>
Κύριε, στηρίζε τούς σημερινούς μαθητές Σου. Δίνε τους <<πίστη>>, τή δική Σου πίστη, <<πού μετακινεῖ βουνά>>. Ὅπλιζέ τους μέ τά χαρίσματα τῆς προσευχῆς, τῆς ἐγκράτειας, τῆς νηστείας, γιά νά νικοῦν στήν πολύμορφη πάλη τους μέ τίς σκοτεινές δυνάμεις μέσα τους καί γύρω τους.
Ἀνάδειξε καί ἄλλους ἐμπνευσμένους Ἀποστόλους Σου ἀπό τούς νέους πού σέ ἀκολουθοῦν, γιά νά διακονήσουν στό Θυσιαστήριό σου, σάν Ἱερεῖς, γιά νά γίνουν οἱ ἴδιοι μία ζωντανή προσφορά ἀγάπης στήν ἀγάπη Σου.
