Κήρυγμα Κυριακῆς 16.10.2016
(Κυριακή Δ΄ Λουκᾶ)
Ἀπόστολος (Τιτ. γ΄ 8-15)
Οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς ἕβδομης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τή μνήμη τῶν ὁποίων τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ἦταν σοφοί ἀλλά καί πρακτικοί ἄνθρωποι. Ἔτσι κατόρθωσαν νά ξεχωρίσουν τήν ἀλήθεια ἀπό τήν πλάνη, διότι ἡ αἵρεση, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἦταν καί εἶναι ἀνοησία, ἀντίθετη δηλαδή πρός τήν νοημοσύνη τῶν κοινῶν ἀνθρώπων. Μέ τόν τρόπο δέ αὐτό, οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀπέδειξαν, ὅτι ἦταν ριζωμένοι στήν Ἀποστολική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, πού τή χαρακτηρίζει σοβαρή καί ὑπεύθυνη δημιουργικότητα καί ὄχι ἡ κενολογία τῆς αἱρέσεως.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐκφράζοντας τήν Ἀποστολική παράδοση, γράφει στόν ἐπίσκοπο τῆς Κρήτης Τίτο: << νά ἀποφεύγεις τίς ἀνόητες συζητήσεις γιά τίς γενεαλογίες τῶν μυθικῶν θεῶν, καθώς καί τίς φιλονικίες καί διαμάχες γύρω ἀπό τόν ἰουδαϊκό νόμο, γιατί οἱ συζητήσεις αὐτές εἶναι μάταιες καί δέν ἔχουν καμία πρακτική ὠφέλεια>>
Οἱ αἱρετικοί ὅλων τῶν αἰώνων εἶναι οἱ ἴδιοι. Ἀσχολοῦνται μέ τά ἐπουσιώδη καί μηδαμινά. Μποροῦν νά φλυαροῦν ἐπί ὧρες γιά ἀσήμαντα θέματα. Εἶναι ἐπίμονοι καί κουραστικοί. Ἐπανέρχονται συνεχῶς στά ἴδια καί τά ἴδια. Μιλᾶνε γιά πολλά, τούς διαφεύγει ὅμως ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων καί χάνονται σέ ἕνα λαβύρινθο ἀνόητων ἰδεῶν καί θεωριῶν. Ἐπιστρατεύουν ἐπιχειρήματα γιά νά ἀποδείξουν σάν ἀληθινές τίς ὁλοφάνερα πλανεμένες καί αἱρετικές τους ἀντιλήψεις. Ὅσοι εἶχαν τήν ἀτυχία νά συζητήσουν μέ αἱρετικούς γρήγορα μετανόησαν γιά τόν πολύτιμο χρόνο πού ἔχασαν. Γιατί ὅλη ἡ συζήτηση μαζί τους δέν εἶναι παρά καθαρή μωρία καί ἡ ἀνοησία.
Γι’ αυτό καί ἡ Ἐκκλησία μας, πού συνεχίζει τήν παράδοση τῶν Ἁγίων πατέρων, συνιστᾶ νά ἀποφεύγουμε τίς συζητήσεις μέ τούς αἱρετικούς. <<Τό πολύ πολύ μία δύο συμβουλές>>, τονίζει ὁ Ἀπόστολος, << καί ὕστερα παράτησε τόν αἱρετικό καί ἀποφευγέ τον. Γιατί θά χάσεις τόν καιρό σου σέ ἄκαρπες καί ἀτέλειωτες συζητήσεις>>.
Ἡ παράδοση τῶν Ἁγίων πατέρων θεωρεῖ ἀνωφελεῖς τίς αἱρετικές συζητήσεις καί διαμάχες, διότι ἔρχονται σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση πρός τό πνεῦμα τῆς δημιουργικότητας πού χαρακτηρίζει τό στρατόπεδο τῆς ἀλήθειας, δηλαδή τήν Ἐκκλησία. Ὁ Ἀπόστολος δέν παύει μάλιστα νά τό ὑπενθυμίζει στίς ἐπιστολές του, << ὅτι ὅσοι πιστεύουν στό Θεό πρέπει νά πρωτοστατοῦν σέ δημιουργικά ἔργα ἀλληλεγγύης καί κοινῆς ὠφέλειας>>.
Ὁ Κύριος πρῶτα καί οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι ἔπειτα ἔδειξαν τό παράδειγμα τῆς δημιουργικότητας. Ποτέ δέν ἔχασαν τό χρόνο του σέ ἄσκοπες συζητήσεις. Ὁ Κύριος παρενέβαινε συχνά στίς συζητήσεις τῶν μαθητῶν του γιά νά τούς ὑπόδειξει τήν ἀξία τῆς θετικῆς ἐργασίας καί τήν ἀπαξία τῶν κούφιων λόγων (Ματθ. ζ’ 21). Οἱ αἱρετικοί ὅλων τῶν ἐποχῶν γεμίζουν τόν κόσμο μέ λόγια, μέ τήν ἀκατάσχετη φλυαρία τους. Οἱ χριστιανοί, οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀλήθειας γεμίζουν τόν κόσμο μέ τά καλά καί ὠφέλιμα ἔργα. Οἱ πρῶτοι μιλᾶνε συνεχῶς οἱ δεύτεροι σιωποῦν καί δημιουργοῦν συνεχῶς. Διότι ἡ ἀλήθεια μιλάει μόνη της. Τό ψέμα χρειάζεται ὑποστήριξη, δικαιολογία καί πολλούς πολλούς ψευδομάρτυρες!!
Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀλήθειας εἶναι καί πρέπει νά εἶναι δημιουργικοί. Αὐτός εἶναι ὁ ρόλος τους. Ὄχι τόσο νά μιλᾶνε περί τῆς ἀλήθειας ἀλλά νά εἶναι ἀληθινοί ἄνθρωποι, οἱ χριστιανοί ζωντανοί καί δημιουργικοί. Θετικοί παράγοντες μέσα στήν κοινωνία καί ὄχι ἀρνητικοί . Διότι ἐκεῖνο πού κρίνει τόν ἄνθρωπο δέν εἶναι τόσο τά λόγια πού λέει γιά νά ὑπερασπίσει τίς ἰδέες του, ὅσο τά καλά ἔργα πού κάνει, ἐμπνεόμενος ἀπό τίς ἰδέες καί τίς ἀρχές του. Αὐτό τονίζει ἰδιαίτερα ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος : << ἡ πίστη εἶναι κάτι πού δέν φαίνεται παρά μόνο ἀπό τά ἀποτελέσματά της. Ἀπόδειξε λοιπόν μέ τά ἔργα σου τήν πίστη σου (β’ 18)
Ἡ σημερινή κοινωνία ἔχει γεμίσει ἀπό λόγια. Οἱ αἰθέρες μεταδίδουν λόγια, τά χαρτιά τυπώνουν λόγια, ὅλοι οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι καί τά νήπια ἀκόμη μιλᾶνε συνεχῶς... κατακλυσμός ἀπό ἀνθρώπινα λόγια, πολλά ἀπό τά ὁποῖα εἶναι ἀνόητα, ἀνώφελα, ἀκόμη καί αἱρετικά. Ἐκεῖνο πού χρειάζεται τώρα πιά ἡ ἐποχή μας εἶναι ἡ ἀλήθεια τῶν ἔργων. Μία ἀλήθεια πού θά ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τά ἔργα καί τά καλά καί ὠφέλιμα ἔργα θά μαρτυροῦν <<τοῦ λόγου τό ἀληθές>>. Καί αὐτό μόνο ὅσοι πιστεύουν στήν Ὀρθόδοξη, χριστιανική ἀλήθεια μποροῦν νά τό πετύχουν στή ζωή. Αὐτοί πού συνεχίζουν καί σήμερα τή δημιουργική παράδοση τῶν Ἁγίων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
