Κήρυγμα Κυριακῆς 6.11.2016
(Κυριακή Ζ΄ Λουκᾶ)
Ἀπόστολος Κυριακῆς Πρός Γαλάτας α΄ 11-19
Κάθε φορά πού γράφεται ἕνα κήρυγμα εἶναι μία μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ μελέτη αὐτή ἀποτελεῖ μία προσπάθεια γιά μία προσέγγιση τοῦ θείου καί αἰώνιου Λόγου τοῦ Θεοῦ. Γιά τή συνέχιση τῆς προσέγγισης αὐτῆς εἶναι ἀπαραίτητο νά ἔχουμε ὑπόψη δύο βασικά χαρακτηριστικά τοῦ θείου Λόγου, γιά τά ὁποία μιλάει σήμερα ὁ μεγάλος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γιά νά χαρακτηρίσει τό περί Χριστοῦ κήρυγμα πού κήρυττε στούς εἰδωλολάτρες, χρησιμοποιεῖ τή λέξη << Εὐαγγέλιο>>, πού σημαίνει χαρούμενο ἄγγελμα ἤ εἴδηση. Καί μέ τόν τρόπο αὐτό δίνει τό πρῶτο βασικό χαρακτηριστικό τοῦ θεϊκοῦ λόγου, πού περιέχει ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι εἶναι ἄγγελμα χαρᾶς!
Μέ μήνυμα χαρᾶς ἀρχίζει ἡ ὅλη ἱστορία τοῦ Εὐαγγελίου. Τήν νύχτα πού γεννήθηκε ὁ Χριστός, ὁ ἀγγελιοφόρος τοῦ οὐρανοῦ ἔφερε στούς ἀνθρώπους αὐτή τή χαρμόσυνη εἴδηση: << Ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρά μεγάλη ἥτις ἐστέ παντί τῷ λαῷ>> (Λουκ. β’ 10). Ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ ἦταν ἡ ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου, τό πρῶτο καί μέγιστο γεγονός χαρᾶς γιά τούς ἀνθρώπους. Ἀλλά καί ὅτι ἀναφέρει στή συνέχεια ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἁγία γραφή, εἶναι ἕνα παντοτινό ἄγγελμα χαρᾶς. Εἶναι τό χαρμόσυνο μήνυμα σωτηρίας τοῦ κάθε ἀνθρώπου.
Ὅταν λοιπόν ἡ Ἐκκλησία μᾶς διαβάζει τό Εὐαγγέλιο ἤ τόν Ἀπόστολο, μᾶς μεταδίδει ἕνα ἄγγελμα χαρᾶς. Ὅταν μόνοι μας, στό σπίτι μας μελετοῦμε τήν Καινή διαθήκη, παίρνουμε ἕνα μήνυμα χαρᾶς γιά τήν καθημερινή ζωή μας. Ἕνα ἄγγελμα τοῦ οὐρανοῦ, πού χαρίζει Ἀνάσταση, ἐλπίδα, ζωή! Καί κάτι ἀκόμα περισσότερο: ὅταν ἐφαρμόζουμε στή ζωή μας τό Εὐαγγέλιο, ἀκοῦμε ἤ μελετᾶμε, τότε γινόμαστε καί ἐμεῖς χαρούμενοι ἄνθρωποι. Γιατί μέσα στό Εὐαγγέλιο ὑπάρχει ἡ πηγή τῆς πραγματικῆς χαρᾶς γιά τόν ἄνθρωπο. Ὅσοι περιφρονοῦν ἤ κατηγοροῦν τήν Ἁγία γραφή ἤ ἔχουν προκατάληψη ἤ δέν τήν ἔχουν γνωρίσει. Ἄς ἐπιχειρήσουν νά ἀνοίξουν τίς σελίδες της καί θά γνωρίσουν ἐκ πείρας ὅτι μέσα της κρύβει τό μήνυμα τῆς ζωῆς καί τῆς μεγάλης χαρᾶς γιά τόν ἄνθρωπο κάθε ἡλικίας, φύλου καί φυλῆς!
Ὁ Ἀπόστολος στή συνέχεια προχωρεῖ καί σέ ἕνα δεύτερο χαρακτηριστικό τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. « Τό Εὐαγγέλιο λέει δέν εἶναι ἀνθρώπινο ἐπινόημα ἤ κατασκεύασμα. Εἶναι θεόπνευστο ἔργο. Γράφτηκε ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, Χάρις σέ εἰδική ἀποκάλυψη τοῦ Κυρίου ». Πραγματικά! Τό Ἅγιο Πνεῦμα φώτισε τούς Ἀποστόλους νά θυμηθοῦν ὅσο ὁ Κύριος δίδαξε καί ἔπραξε καί τούς καθοδήγησε νά τά γράψουν μέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια.
Ἑκατομμύρια βιβλία γράφτηκαν καί τυπώνονται καθημερινά, τό Εὐαγγέλιο δέν εἶναι ἕνα ἀπό αὐτά. Εἶναι τό Ἕνα, τό βιβλίο τῶν βιβλίων, γι’ αυτό καί ἡ Λατινόγλωσσοι χριστιανοί τό λένε, τό βιβλίο (THE BIBLE). Στά ἀνθρώπινα βιβλία γράφονται συνήθως ἀνακρίβειες, πλάνες καί ἀνοησίες, ὄχι λίγες. Στό γραπτό λόγο τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια, ὁ ἀληθινός κι αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ. Τά ἀνθρώπινα βιβλία ἀκόμα γράφονται ἀπό ἀνθρώπους μέ περιορισμένες γνώσεις, μέ μικρές ἤ ἐλάχιστες ἱκανότητες καί δυνάμεις. Ἡ Ἁγία Γραφή γράφτηκε καί μέ τήν ἔμπνευση καί καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου πνεύματος, πού ἐνίσχυσε καί ἐξύψωσε τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες τῶν συγγραφέων τῶν ἱερῶν βιβλίων καί ἐπιστολῶν της. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος βεβαιώνει, ὅτι στό παρελθόν στήν Παλαιά Διαθήκη « οἱ προφητεῖες τῶν προφητῶν δέν ἦταν ἐπινοήματα τῆς ἀνθρώπινης θελήσεως, ἀλλά οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι μίλησαν καί ἔγραψαν τίς προφητεῖες κάτω ἀπό τήν ἔμπνευση καί καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου πνεύματος » (Β’ Πετρ α΄ 21). Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός τόν Τιμόθεο « ὁλόκληρη ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι θεόπνευστη » (Β’ Τιμοθ. γ΄ 16).
Ἡ Ἐκκλησία μας τό ἱερό Εὐαγγέλιο τό ντύνει μέ ἐπίχρυσα καλύμματα καί τά τοποθετεῖ πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα, κοντά στό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου. Ὁ ἱερέας κάθε φορᾶ πού πρόκειται νά διαβάσει τό ἱερό Εὐαγγέλιο μέ τή λέξη «Σοφία» πού ἐκφωνεῖ, προειδοποιεῖ τό λαό γιά τή θεϊκή Σοφία πού περιέχει τό εὐαγγελικόν κείμενο. Κλῆρος καί λαός, στόν Ὄρθρο τήν Κυριακή, μετά τήν ἀνάγνωση τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου, ἀσπάζεται μέ εὐλάβεια καί δέος τό ἱερό Βιβλίο.
Ἡ θέση τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι στό κέντρο τῆς καρδιᾶς μας. Ἡ Σοφία του εἶναι γιά νά ρυθμίζει καί νά καθοδηγεῖ τήν καθημερινή ζωή μας.
