Κήρυγμα Κυριακῆς 5 Φεβρουαρίου 2017
Τελώνου καί Φαρισαίου
(Λουκᾶ ιη΄ 10-14)
Στούς δύσκολους καί ἐπικίνδυνους καιρούς πού ζοῦμε ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται κάποιο στήριγμα. Στήν ἀστάθεια καί ρευστότητα τῶν καταστάσεων καί τῶν πεποιθήσεων τῆς σημερινῆς ἐποχῆς ἔχει ἀνάγκη ἀπό σταθερότητα καί ἀσφάλεια. Καί γιά νά προχωρήσει ὁ χριστιανός ἀντίθετα πρός τό ρεῦμα καί τό κῦμα τῆς σύγχρονης ἠθικῆς κρίσεως, χρειάζεται ἔμπνευση καί δύναμη. Γιά ὅλα αὐτά μᾶς μιλάει σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Σκέψου αὐτούς πού μπόρεσαν!
Αὐτούς πού ἔμειναν σταθεροί καί ἀκλόνητοι στίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ! Πραγματικά! Ἰσχυρό κίνητρο γιά τήν ἐμμονή στή χριστιανική πίστη καί ἡ ζωή εἶναι ἡ σκέψη τῶν πρωτοπόρων, τῶν χριστιανῶν πού ἔζησαν πρίν ἀπό μᾶς καί ἀγωνίστηκαν πρίν ἀπό μᾶς. Ὁ Τιμόθεος, στόν ὁποῖο ἀναφέρεται ἡ Ἀποστολική ἐπιστολή, εἶχε μπροστά του τό παράδειγμα τοῦ Παύλου καί τῶν ἄλλων ἀποστολῶν καί χριστιανῶν. Ἐμεῖς σήμερα ἔχουμε γύρω μας « νέφος μαρτύρων » καί ἡρώων της Πίστεως. Ἰδιαίτερα ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἔχουμε ζωντανά τά κατορθώματα τῶν πατέρων μας, νωπά τά αἵματα τῶν ἀναρίθμητων μαρτύρων τῆς Πίστεως. Καί οἱ πέτρες ἀκόμα τῆς Ἑλλάδος κραυγάζουν γιά αὐτή τήν πραγματικότητα καί τό χῶμα της μοσχοβολάει ἀπό τό αἷμα τῶν μεγάλων καί Ἁγίων αὐτῶν ὑπάρξεων...
Αὐτά ἀκριβῶς τά παραδείγματα, αὐτές τίς ὡραῖες μορφές τῶν χριστιανῶν προγόνων μας πρέπει νά θυμόμαστε. Νά ἀναπολοῦμε στή σκέψη μας τούς χριστιανούς ἀγωνιστές, πού εἶπαν ὄχι στήν ἁμαρτία, πού ἦταν ἀσυμβίβαστοι στίς ἀρχές τους, πού πορεύθηκαν ἀντίθετα στό ρεῦμα τοῦ κακοῦ. Αὐτούς πού προτίμησαν νά λιθοβολήθουν, νά γίνουν τροφή τῶν λιονταριῶν, νά σφαγοῦν, νά πυρποληθοῦν, παρά νά προδώσουν τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί νά συμμορφωθοῦν πρός τό ἄνομο καί ἁμαρτωλό περιβάλλον τους.
Αὐτή ἡ ζωντανή ἀναπόληση τῆς ζωῆς καί τοῦ ἀγώνα τῶν ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Πίστεως θά μᾶς ἐμπνέει καί θά μᾶς δίνει δύναμη γιά νά μείνουμε καί μεῖς σταθεροί καί ἀκλόνητοι στόν ὄμορφο δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Μελέτα τόν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ!
Ἡ ἐμμονή ὅμως στίς χριστιανικές ἀρχές χρειάζεται καί δύναμη, ὅπως εἴπαμε. Τί δηλώνει ἀκριβῶς αὐτή προσφέρει ζωντανή ἐπαφή τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν αἰώνιο λόγο τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τονίζει στή συνέχεια τῆς σημερινῆς περικοπῆς ὁ Ἀπόστολος: « Τά Ἱερά γράμματα, Τιμόθεε, πού σέ δίδαξε ἡ Ἁγία μητέρα σου ἀπό μικρό παιδί, θά σοῦ δίνουν τή δύναμη νά πετύχεις τή σωτηρία πού προσφέρει ὁ Χριστός ».
Κάθε μέρα καί κάθε ὥρα βρισκόμαστε μέσα στή δίνη τῆς σύγχρονης ζωῆς. Τά μαζικά μέσα ἐπικοινωνίας, τό τυπωμένο χαρτί, τό ραδιόφωνο, ἡ τηλεόραση, ἔχουν μεταβληθεῖ σέ δασκάλους, πού « διδάσκουν » συνήθως τίς πιό ἀπίθανες καί κάποτε πιό ἀπαράδεκτες ἀπόψεις γιά τό νόημα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, γιά τήν τιμιότητα καί τή σωφροσύνη, γιά τή γυναίκα καί τό γάμο, γιά τό ἄτομο καί τό κοινωνικό σύνολο. Πῶς λοιπόν θά μπορέσουμε νά ἀντιμετωπίσουμε αὐτή τή σύγχυση; Ποιός θά μᾶς βοηθάει γιά νά κρίνουμε καί νά ἐλέγχουμε σωστά αὐτές τίς ἰδέες καί τίς ἀντιλήψεις; Μόνο ὁ ἀλάθητος λόγος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ὁ μοναδικός ὁδηγός τοῦ ἀνθρώπου. Γιατί μόνο ὁ Χριστός καί ὁ λόγος τοῦ εἶναι « ἡ ὁδός καί ἡ ἀληθεία καί ἡ ζωή »(Ἰωάν. ιδ’, 6). Ἡ ἐπαφή μας μέ τόν αἰώνιο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς θά μᾶς κρατᾶ ἀσάλευτους στό δρόμο τῆς ἀλήθειας καί στό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὅπως μᾶς εἶπε ὁ Κύριος εἶναι ἡ πέτρα, πάνω στήν ὁποία μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά χτίσει στέρεο καί ἀμετακίνητο τό οἰκοδόμημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό δυνατό φῶς τῆς ἀλήθειας, πού διώχνει τό πυκνό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ψευτιᾶς.
Ἐκεῖνο ἑπομένως πού χρειάζεται εἶναι ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἰδίως τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἔχεις, ἀδελφέ μου, τό ἱερό αὐτό βιβλίο στό σπίτι σου; Καί ἄν τό ἔχεις, τό μελετᾶς συχνά, σήμερα μάλιστα πού κυκλοφόρησε ἐκδόσεις μέ μεταφρασμένο καί ἑρμηνευμένο κείμενο ; ἄς μήν ἀπατώμαστε. Χωρίς τό φωτισμό καί τή δύναμη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ κανένας δέν μπορεῖ νά ζήσει τή χριστιανική ζωή καί νά γίνει ἀληθινός χριστιανός.
Ἀδελφοί μου! Διασχίζουμε καί ἐμεῖς τό ὁρμητικό ποτάμι τῆς ζωῆς. Σκοπός μας, νά φθάσουμε στήν ἀντίπερα ὄχθη, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἄς προχωροῦμε χωρίς φόβο, δίνοντας ὁ ἕνας τό χέρι του στόν ἄλλο. Ἔτσι θά περάσουμε καί ἐμεῖς τό « ποτάμι τῆς ζωῆς », ὅπως τόσοι καί τόσοι πρίν ἀπό μᾶς, πού βρίσκονται τώρα ἐκεῖ, στήν ἀντίπερα ὄχθη….. Εἶναι οἱ ἀδελφοί μας, οἱ πατέρες μας, οἱ μάρτυρες, οἱ Ἅγιοί μας, καί πρῶτος ἀπό ὅλους ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας! Μᾶς βλέπουν, μᾶς παρακολουθοῦν, μᾶς περιμένουν καί προσεύχονται γιά μᾶς!
Ἄς προσηλώνουμε τό βλέμμα μας ἐκεῖ ψηλά. Ἄς μήν κοιτᾶμε τό θολό ρεῦμα τοῦ ποταμοῦ πού περνάει χαμηλά κάτω ἀπό τά πόδια μας….. Ἐπάνω καί ψηλά τά βλέμματά μας! Καί στά αὐτιά τοῦ καθενός μας ,ἄς ἀντηχεῖ ἡ ἀποστολική προτροπή: Παιδί μου, κράτησου γερά καί προχωρᾶ. Μέχρι τέλους!
