logo


Κήρυγμα Κυριακῆς 12.2.2017

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου

 

ΕΙΣΑΙ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ;

λευθερία εναι τό πιό ντυπωσιακό σύνθημα τς ποχς μας. Κυρίως λευθερία τς ζως: νά κάνει κανείς τι θέλει  τι το ρέσει. Ατό τό σύνθημα πηρεάζει σήμερα τήν τομική καί κοινωνική ζωή τν νθρώπων.

     Καί μως δ γίνεται κάποιο σοβαρό λάθος. Γίνεται σύγχυση νάμεσα στίς ννοιες τς λευθερίας καί τς συδοσίας. Γιατί πραγματικά λεύθερος δέν εναι κενος πού κάνει ὅ,τι θέλει, λλά κενος πού κάνει τι πρέπει καί ὅ,τι συμφέρει στή ζωή του.

     πόστολος Παλος μιλάει σήμερα γιά δύο πλευρές τς ληθινς ατς λευθερίας. λευθερία πό τά πάθη.

διατροφή το σώματος εναι βασικό χρέος κάθε νθρώπου, «τά φαγητά προορίζονται γιά τήν κοιλιά καί κοιλιά γιά τά φαγητά», γράφει πόστολος. στόσο, πλή ατή καί φυσιολογική λειτουργία, πρόσληψη δηλαδή τν διαφόρων τροφν καί ποτν καταντᾶ, μερικές φορές, πραγματική « δουλεία » γιά τόν νθρωπο. Ατό συμβαίνει μέ τήν κατάχρηση φαγητν καί ποτν. Τότε, τό καθκον τς διατροφς καί συντηρήσεως ξεπερν τά ρια το πνευματικο καί σωματικο συμφέροντος το νθρώπου. κατάχρηση ατή πραγματικά δέν συμφέρει στόν νθρωπο. Φθείρει τήν ψυχοσωματική παρξή του καί τόν κάνει « κοιλιόδουλο » καί « λκοολικό ». Στήν περίπτωση ατή νθρωπος χάνει τελείως τήν ατοκυριαρχία καί τήν λευθερία του. Διότι λεύθερος δέν εναι κενος πού τρώει καί πίνει ὅ,τι καί σο θέλει, λλά κενος πού δέν ποδουλώνεται στά πάθη τς γαστριμαργίας καί το λκοολισμο.

     Τό διο σχύει καί γιά λλες πλευρές τς ζως. πως εναι νάγκη τς πιβιώσεως, τς ργασίας, τς ψυχαγωγίας. ντός τν ρίων τς ξιοπρέπειας το νθρώπου κανοποίηση τν ναγκν ατν δηγε στήν πραγματική λευθερία. ν πέρμετρη πορρόφηση καί προσκόλληση στό χρμα, τήν πολυτέλεια καί τίς διασκεδάσεις δηγε στήν πραγματική ποδούλωση το νθρώπου.

λευθερία πό τά νστικτα.

     Δημιουργός, γιά νά μπορέσει νθρωπος νά κπληρώσει τόν προορισμό του στόν κόσμο, τόν προίκισε καί μέ διάφορες λλες φυσιολογικές λειτουργίες καί νστικτο. Τό πιό βασικό πό ατά εναι τό γενετήσιο σεξουαλικό νστικτο, λειτουργία το ποίου χει σκοπό τή δημιουργία τς οκογένειας, μέσα στά πλαίσια τς μοιβαίας γάπης καί κοινωνίας τν συζύγων.

     λλά καί ατή φυσιολογική λειτουργία μπορε νά γίνει πάθος,    «δουλεία» καί μαρτία, ταν δέν χρησιμοποιεται γιά τό σκοπό πού δόθηκε πό τό Θεό. ταν δηλαδή κανοποιεται πρό το γάμου ξω πό τόν ερό χρο τς συζυγικς γάπης. Ατή « λεύθερη » καί σκοπη κανοποίηση το νστίκτου καταντ πάθος, πού ξουσιάζει τόν νθρωπο, καταλύοντας κάθε χνος τς ψυχοσωματικς λευθερίας. κακή  λοιπόν χρήση τς γενετησίου λειτουργίας « δέν  συμφέρει » στόν νθρωπο, πως τονίζει πόστολος. Καί ὅ,τιδήποτε καταντ πάθος πού ξουσιάζει τόν νθρωπο, δέν τόν συμφέρει πραγματικά.

     ποστολική ατή φωνή πρέπει νά γίνει διαίτερα κουστή. Διότι σήμερα λοι ο νθρωποι φίστανται μία « πλύση γκεφάλου » πάνω στό ζήτημα ατό. Πολλοί καί διάφοροι « παράγοντες » ξυμνον τή « σεξουαλική πελευθέρωση » το σύγχρονου νθρώπου. Ατή μως λεγόμενη « πελευθέρωση » τελικά «  δέν συμφέρει » στόν νθρωπο, οτε στόν ντρα, οτε στή γυναίκα, οτε στόν νέο οτε στή νέα. « Δέν συμφέρει » στήν ξιοπρέπεια καί τήν λευθερία, στά διαίτερα ατά χαρίσματα, πού διακρίνουν τόν νθρωπο πό τό ζα. Τό βεβαιώνει πανάρχαια πειρά τς νθρωπότητας καί τό πιστοποιε Νόμος το Θεο. Τό διεκήρυξε διος κύριος ησος: « κενος πού συστηματικά κάνει τήν μαρτία εναι δολος καί αχμάλωτος της μαρτίας » (Ἰωάνν. η΄, 34).

        Γι’ αὐτό καί προσπάθεια το χριστιανο πρέπει νά συγκεντρώνεται στόν λεγχο καί τή νόμιμη λειτουργία τν φυσιολογικν λειτουργιν το σώματος.

     Ατή προσπάθεια θά συμβάλει στήν πόκτηση πραγματικς λευθερίας, πού δέν εναι λλη πό τή χαλιναγώγηση καί κυριαρχία τν παθν. Ατή, λλωστε, εναι καί λευθερία, « πού μς χάρισε Χριστός » (Γαλ. ε΄, 1). Καί τόν μνο ατς τς λευθερίας ψάλλουμε λοι μαζί χριστιανοί, ταν συγκεντρωνόμαστε στήν κκλησία: « ξ ψους κατλθες, εσπλαχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, να ἡμᾶς  λευθέρωσῃς τν παθν, Κύριε, δόξα σοι »!