Κήρυγμα Κυριακῆς
Δ΄ Νηστειῶν- Ἰωάννου τῆς Κλίμακος
26 Μαρτίου 2017
(Ἑβραίους στ΄, 13-20)
Ἀσφάλεια ζωῆς.
Στήν ταραγμένη ἐποχή μας οἱ ἄνθρωποι χάνουν ὅλο καί περισσότερο τό αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας. Γι’ αυτό θέλουν κάπου νά ἀκουμπήσουν, κάπου νά στηρίξουν τή ζωή τους γιά νά ἀσφαλιστοῦν. Τά ἀνθρώπινα ὅμως μέτρα ἀσφαλείας ἀποδεικνύονται συνήθως ἀνίσχυρα, χωρίς καμιά ἤ σχεδόν καμιά ἀποτελεσματικότητα. Καί διερωτᾶται κανείς ἄν ὑπάρχει κανένας τρόπος πραγματικῆς ἀσφαλίσεως τῆς ζωῆς μας. Ὑπάρχει! Ἀπαντᾶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή περικοπή καί συγχρόνως ὑποδεικνύει δύο σταθερές ἐγγυήσεις ἐξασφαλίσεως τῆς ζωῆς.
Ἡ πρώτη ἐγγύηση εἶναι ἡ πιστότητα τοῦ Θεοῦ στήν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεών Του. « Τό ἀμετάθετον τῆς βουλῆς Αὐτοῦ » εἶναι τό σταθερό καί ἀμετακίνητο θεμέλιο, πάνω στό ὁποῖο μποροῦμε μέ ἀπόλυτη ἀσφάλεια νά στηρίζουμε τό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς μας.
Στόν Ἀβραάμ, λέει ὁ Ἀπόστολος εἶχε δώσει ὁ Θεός μία μεγάλη ὑπόσχεση πού ἦταν καί ὁ ὅρκος μαζί: «θά σέ γεμίσω μέ πλούσιες εὐλογίες καί θά σοῦ χαρίσω ἀναρίθμητους ἀπογόνους». Καί μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ Κύριος τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς « ὑπέγραψε » ἕνα συμβόλαιο, τό ὁποῖο τήρησε κατά γράμμα. Γιατί πραγματικά οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ πλήθυναν καί ἔγιναν ἔθνος μεγάλο. Ἔτσι ἔδειξε ὁ Θεός ὅτι « ἡ ἀπόφαση Του εἶναι ἀμετάκλητη καί ὁριστική». Οἱ ὑποσχέσεις Του δέν διαψεύδονται ποτέ! Πραγματοποιοῦνται πάντοτε, ὁπωσδήποτε καί κατά γράμμα.
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μας, ἀδελφοί, εἶναι συμβόλαιο πού φέρει τήν ὑπογραφή Του. Καί ὁ Θεός μας εἶναι πιστός καί τηρεῖ πάντοτε τήν ὑπογραφή Του. Ὅταν λοιπόν μᾶς πιέζουν οἰκονομικές δυσκολίες, ὅταν ἡ ἀδικία, ἡ συκοφαντία, τό ψέμα μᾶς ἀπειλοῦν, ἄς χτυπᾶμε τήν πόρτα τοῦ οὐράνιου πατέρα πού μᾶς ὑποσχέθηκε : « αἰτεῖται καί δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε καί εὐρήσετε, κρούετε καί ἀνοιγήσεται ὑμῖν». Δέν μπορεῖ νά μήν τηρήσει τήν ὑπόσχεσή Του ὁ Θεός. « Ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν», μᾶς τονίζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Γύρω μας μπορεῖ τά πάντα νά κλονίζονται, νά γκρεμίζονται, νά γίνονται στάχτη καί καπνός. Ἕνα μόνο σταθερό μένει καί ἀμετακίνητο :Ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι μπορεῖ νά λησμονοῦν τίς «ὑποσχέσεις» τους καί νά ἀρνοῦνται ἀκόμη ὅ, τι ὑποσχέθηκαν. Ἕνας μόνο δέν πρόκειται νά λησμονήσει ποτέ καί νά ἀρνηθεῖ τίς ὑποσχέσεις Του. Ὁ Θεός! Αὐτός πού ὑπόσχεται στόν καθένα μας : « δέν θά σέ ἀφήσω καί οὔτε θά σέ ἐγκαταλείψω ποτέ » (Ἑβρ. ιγ΄, 5). Αὐτός πού ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι πιστός στίς ὑποσχέσεις Του.
Ἡ δεύτερη ἀκλόνητη ἐγγύηση ἐξασφαλίσεως τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ ἄγκυρα τῆς ἐλπίδος.
Ὁ θεῖος Ἀπόστολος λέει στή συνέχεια τῆς περικοπῆς ὅτι ὅσοι πιστεύουν στό Θεό ἔχουν «τήν ἐλπίδα σάν ἄγκυρα τῆς ζωῆς, πού ἐξασφαλίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό κάθε κίνδυνο».
Πῶς ἐξασφαλίζεται τό πλοῖο ἀπό τούς κλυδωνισμούς καί τήν καταστροφή πού μπορεῖ νά προκαλέσουν οἱ δυνατοί ἄνεμοι, τά πελώρια κύματα, ἡ ἄγρια τρικυμία; Ρίχνει τήν ἄγκυρα στό βυθό, πού εἶναι σταθερός καί ἀμετακίνητος. Ἐκεῖ ἡ ἄγκυρα γαντζώνεται γερά καί τό πλοῖο, πού βρίσκεται στήν τρικυμισμένη ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας, μένει σταθερό καί ἀσάλευτο. Ὅσο καί νά τόν κτυποῦν οἱ ἄνεμοι δέν πρόκειται νά τό μετακινήσουν. Καί τά κύματα πού θά πέφτουν ἐπάνω του θά συντρίβονται καί θά μεταβάλλονται σέ ἀφρούς.
Ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ μπορεῖ νά μοιάζει πολλές φορές μέ τήν τρικυμισμένη θάλασσα. Μπορεῖ νά τήν κτυποῦν οἱ ἄνεμοι τῶν δοκιμασιῶν καί τά κύματα ἀναρίθμητων δυσκολιῶν. Στόν οὐρανό ὅμως, ἐκεῖ πού βρίσκεται ὁ Σωτήρ καί Λυτρωτης μας, ὁ Θεός μας, ἐκεῖ ἐπικρατεῖ σταθερότητα, ἡ γαλήνη καί ἠρεμία. Ὁ χριστιανός λοιπόν ἔχοντας τήν ἐλπίδα του στό Θεό ρίχνει ἄγκυρα καί γαντζώνεται στό ἀσάλευτο Βασίλειο τοῦ Θεοῦ καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἐξασφαλίζει στή ζωή του τή σταθερότητα καί τήν εἰρήνη. Τή στιγμή πού ἄλλοι κλυδωνίζονται στό πέλαγος τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἀπογνώσεως, ὁ χριστιανός ἐλπίζει στόν Θεό παραμένει ἀσάλευτος, εἰρηνικός. Γιατί ἔχει ρίξει τήν ἄγκυρα τῆς ἐλπίδας του στό λιμάνι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.
Ὅσοι ζητοῦν νά ἐξασφαλιστοῦν στόν κόσμο τοῦτο, λησμονοῦν τήν ρευστότητα καί τήν ἀστάθεια πού τόν χαρακτηρίζουν. Τά δύο αὐτά στοιχεῖα ἀποκλείουν κάθε δυνατότητα γιά μόνιμη καί σταθερή ἐξασφαλίση τῆς ζωῆς. Ἑπομένως ἡ « ἀσφάλεια τῆς ζωῆς » πρέπει νά ἀναζητεῖ ἀναζητηθεῖ σέ ἄλλο ἐπίπεδο.
Ὄχι στό ἐπίπεδο τοῦ χρήματος, τῆς δυνάμεως, τῶν ἀνακαλύψεων τῆς ἐπιστήμης, ἀλλά στό ἐπίπεδο τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος. Στήν πραγματικότητα ὁ μόνος ἀσφαλής εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στήν αἰωνιότητα καί ἐλπίζει νά τήν ἀπολαύσει. Γιατί ἡ αἰωνιότητα εἶναι ἡ μόνη σταθερή καί ἀμετακίνητη πραγματικότητα ζωῆς, ὅπως μᾶς τήν ἔχει περιγράψει ὁ Κύριος καί ὅπως μᾶς τήν ὑπόσχεται ὁ ἀψευδής Θεός. Καί ὅποιος ζεῖ μέ τήν ἐλπίδα στήν αἰώνια αὐτή πραγματικότητα, μοιάζει μέ πλοῖο πού ἔχει ρίξει δύο ἄγκυρες. Γιατί ὁ πιστός ἔχει ἐγγυημένη ἀσφάλεια ζωῆς στόν κόσμο τοῦτο καί ἐπίσης ἐγγυημένη τήν ζωή τῆς αἰωνιότητος, τήν ὁποία ἐλπίζει νά τοῦ χαρίσει τό ἄπειρο ἔλεος καί ἡ ἀμετάκλητη ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ μας.
