ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Ακούγοντας σήμερα από το ιερό Ευαγγέλιο , την διήγηση για εκείνον τον δυστυχισμένο νέο υιό του δύσπιστου Ιουδαίου τον οποίο βασάνιζε το ακάθαρτο και κακοποιό πνεύμα, ανακαλύπτω πως μέσα μου βρίσκονται ριζωμένες πολλές κακίες, που μου προξενούν πολλά και μεγάλα κακά και με εμποδίζουν να βαδίσω το δρόμο της Αρετής και του καθήκοντος. Οι κακίες αυτές σαν άλλα κακοποιά πνεύματα φωλιάζουνε μέσα στην ψυχή μου και αν δεν φροντίσω εγκαίρως να τρέξω στο μεγάλο θεραπευτή Κύριο Ιησού Χριστό θα μου προξενήσουν μεγάλες και ανεπανόρθωτες ζημίες και βέβαια θα με οδηγήσουν στην απώλεια.
Οι κακίες αυτές λέγονται αλλιώς ελαττώματα και στο σημερινό κήρυγμα θα ήθελα να εξετάσω την φύση των ελαττωμάτων αυτών και τις συνέπειες που έχουν για την ψυχή μου.
Η φύση των ελαττωμάτων μου.
Από τη στιγμή, που άρχισα να έχω επίγνωση του εαυτού μου βλέπω ότι μια έμφυτη δύναμη με ωθεί ακατάπαυστα προς το κακό. Με ευχαριστεί πολύ περισσότερο να κάνω το κακό παρά το καλό. Μια δυνατή τάση με οδηγεί στο κακό, που αν δεν αντιδράσω έντονα και δυναμικά μπορεί να με οδηγήσει να κάνω μεγάλες απερισκεψίες.
Η τάση αυτή είναι κληρονομιά από τους προπάτορες μας Αδάμ και Εύα. Είναι συνέπεια του προπατορικού αμαρτήματος . Ενώ ο άνθρωπος ήταν πλασμένος για να κάνει πάντα το καλό και να απολαμβάνει μια παντοτινή χαρά και μια ισορροπημένη αυτοκυριαρχία, τώρα μετά το αμάρτημα των πρωτοπλάστων τείνει διαρκώς προς το κακό. Πολλές φορές κάνει εκείνο, που δεν θέλει να κάνει. Πολλές φορές, όταν βρεθεί σε ορισμένες συνθήκες μια δυνατή τάση τον ωθεί στο κακό, που αν η θέληση του δεν συνεργαστεί με τη χάρη του Θεού βέβαια θα παρασυρθεί και θα έχει να θρηνήσει την πτώση.
Η τάση αυτή βρίσκεται και σε μένα. Έχει γεννηθεί μαζί μου και μεγαλώνει μαζί μου. Την ανακάλυψα στα πρώτα μου βήματα. Την έχω, όπως ο σεληνιαζόμενος νέος του Ευαγγελίου « παιδιόθεν » και σκληρά με βασανίζει και άγρια με απειλεί. Έχει δύο ιδιαίτερα γνωρίσματα · είναι άλαλη και κουφή, ακριβώς όπως το πνεύμα το κακό, που βασάνιζε το νέο του Ευαγγελίου.
Έχοντας την τάση αυτή δεν τολμώ να ταπεινωθώ, και να ομολογήσω τις αδυναμίες μου. Γυρεύω υποκριτικά να κρύψω τα ελαττώματα μου. Ενώ πολλές φορές περιγράφω με τα ζωηρότερα χρώματα τα σφάλματα των άλλων και κάνω για αυτούς όλες τις κρίσεις και τις επικρίσεις, για τον εαυτό μου μένω «αφωνότερος ιχθύος». Ενώ ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι πνευματικοί, φρόνιμοι και συνετοί, που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν, εξακολουθώ αγέρωχα να μη θέλω να ζητήσω και τη γνώμη τους και να ομολογήσω το ελάττωμα μου .Κλείνομαι στον εαυτό μου και νομίζω ότι δεν έχω ανάγκη από κανένα. Πόσες φορές δε σκέφτηκα και δεν είπα : « Τί θα μου κάνουν οι άλλοι; Γιατί να ζητήσω τα φώτα τους; Μήπως και αυτοί άνθρωποι δεν είναι; Μήπως είναι καλύτεροι; » Πόσο άθλιος και απερίσκεπτος είμαι να θέλω να μείνω άλαλος και τυφλός!
Δεν φτάνει που δεν έχω το θάρρος να πάω να συμβουλευθώ άλλους, αλλά και δεν θέλω να ακούσω ένα ξένο, ένα φίλο, ένα πνευματικό, όταν θελήσουν να μου πουν δύο καλά λόγια για το συμφέρον μου. Πόσες φορές σε όποιον θέλησε να με νουθετήσει δεν του απάντησα αγέρωχα : «κοίταξε εσύ τον εαυτό σου. Δεν σε νοιάζει τι κάνω εγώ. Αυτό είναι η δική μου δουλειά».
Και βέβαια, αφού δε θέλω να πω τις δυσκολίες μου, ούτε να ακούσω τις συμβουλές των άλλων, δε θα μπορέσω ποτέ να διορθώσω την κακή μου αυτή τάση, τα ελαττώματα μου. Ξεχνώ ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη από τον άνθρωπο. Και ο Θεός θέλησε ο άνθρωπος να γίνεται στον άνθρωπο οδηγός. Ο ένας αξιομισθεί με την ταπεινοφροσύνη του και ο άλλος με τη μεγάλη του αγάπη και φρόνηση.
Οι συνέπειες των ελαττωμάτων μου.
Όπως ο σεληνιασμένος υιός έτσι και εγώ που δεν κατορθώνω να απαλλαχθώ από τα ελαττώματα μου, υφίσταμαι πολλές ταπεινώσεις και αναρίθμητα κακά. Τα ελαττώματα μου με κάνουν να υποφέρω ψυχικά και σωματικά.
Α) Ψυχικά
Με αυτά χάνω την ψυχική μου γαλήνη και ισορροπία και παραφέρομαι με λόγια και πράξεις ανάρμοστες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια μου. Τη στιγμή, που με έχει κυριεύσει το πάθος γίνομαι σαν τρελλός. Αυτό καθαρά φαίνεται στο ελάττωμα της οργής: πόσες φορές, που άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί από την οργή δεν είδα έπειτα ότι δεν διέφερα πολύ από τον σελληνιασμένο νέο που όταν καταλαμβανόταν από το άλαλο κουφό πνεύμα, άφριζε , έτριζε τα δόντια του και χτυπιόταν.
Τα ελαττώματα, όπως απέδειξε ένας καλός πνευματικός βασανίζουν, από τυφλώνουν, εξασθενούν και ρυπαίνουν την ψυχή.
Β)Σωματικά
Ο ψυχικός κλωνισμός αντανακλά και στο σώμα. Γιατί η ψυχή και το σώμα βρίσκονται σε στενή σχέση.
Ποιό είναι το ελάττωμα, που δεν επηρεάζει λίγο πολύ και το σώμα;
Μπορεί για μια στιγμή το ελάττωμα να προξενεί κάποια ευχαρίστηση, αλλά γρήγορα έρχεται η τιμωρία. Όσο πρόσκαιρη ήταν η ηδονή, τόσο μακροχρόνια είναι η τιμωρία. Για μια στιγμιαία ικανοποίηση ακολουθεί μια τόσο σκληρή δοκιμασία. Ο φιλήδονος ευχαριστείται μια στιγμή και έπειτα περνά ώρες αγωνίας, ζάλης και καχεξίας, ο οργίλος αφήνει να ξεσπάσει το πάθος του, αλλά έπειτα αναγκάζεται να αποζημιώσει τις βλάβες που προξένησε.
Πέτρα ακατέργαστη, γεμάτη, προεξοχές και ακαθαρσίες είμαι και εγώ με τα πολλά μου ελαττώματα. Ταπεινά απευθύνομαι στον μεγάλο διδάσκαλο και θεραπευτή τον Κύριο Ιησού Χριστό παρακαλώντας τον θερμά να στρέψει τα ευσπλαχνικά του μάτια στην αθλιότητα μου και να μου δώσει τη δύναμη και τη χάρη να ξεριζώσω κάθε μου ελάττωμα.
Επιθυμώ θερμά, Κύριε, να ξεριζώσω τα ελαττώματα μου, που με έχουν τόσο κυριεύσει. Συ είσαι ο μόνος ικανός να με βοηθήσεις και να με ενισχύσεις στην επιθυμία μου. Πιστεύω ακράδαντα στη μεγάλη σου παντοδυναμία, αλλά κάνε κοντά σου να αυξάνει η πίστις μου.
Γονατιστός και με δάκρυα στα μάτια μπροστά στα άχραντα σου πόδια, σαν τον πατέρα του σεληνιασμένου νέου σου λέω : «πιστεύω, Κύριε, ότι μπορείς να με βοηθήσεις, αύξησε την πίστη μου, και εγώ με τη θεία σου ενίσχυση συστηματικά και αποφασιστικά θα επιδοθώ στην εκρίζωση κάθε ελαττώματος, που μου γίνεται πρόσκομμα στην αγάπη σου και στην εκπλήρωση του νόμου σου».
