Κυριακή των Βαΐων
Πρό ἐξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα
Ἦλθε Ἰησοῦς εἰς Βηθανία
Πριν από έξι ημέρες για το Πάσχα ο Ιησούς συνοδευόμενος από τους Αποστόλους ανέβηκε στη Βηθανία, όπου βρισκόταν ο φίλος του Λάζαρος μαζί με τις δύο του αδελφές Μάρθα και Μαρία. Εκεί του έκαναν μεγάλο δείπνο .Η Μάρθα δεν έπαυε να τον περιποιείται. Η Μαρία του έδειξε διαφορετικά την αγάπη της και την ευγνωμοσύνη της. Πήρε ένα λίτρο γνήσιο και πολύτιμο μύρο και με αυτό του άλειψε τα πόδια και τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Όλο το σπίτι μοσχοβολούσε.
Βλέποντας αυτό ο φιλάργυρος Ιούδας ,άρχισε να μεμψιμοιρεί λέγοντας : «γιατί τέτοια σπατάλη; Δέ θά ἦταν καλύτερα νά πωληθεῖ τό μύρο γιά τριάντα δηνάρια καί νά βοηθηθοῦν οἱ φτωχοί;» αυτά όμως τα έλεγε από συμφέρον, γιατί κρατούσε το Ταμείο και δεν ήταν εντάξει. Ο Ιησούς του απαντά : «ἀφῆστε τήν. Τό εἶχε φυλάξει γιά τήν ἡμέρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου. Τούς φτωχούς τους ἔχετε πάντα μαζί σας, ἐμένα ὅμως δέν θά μέ ἔχετε»
Την άλλη μέρα ο Ιησούς ξεκίνησε για την Ιερουσαλήμ. Μόλις ο όχλος, που ήταν εκεί για την εορτή του Πάσχα, έμαθε ότι έρχεται ο Χριστός, έτρεξε στην προϋπάντηση του με κλαδιά Ελιάς και Φοινίκων, και τον υποδέχθηκε κράζοντας : «ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου». «δόξα σέ ἐκεῖνον, πού ἔρχεται στό ὄνομα τοῦ κυρίου». Ο Ιησούς καθισμένος σε ένα γαϊδουράκι μπήκε στην Ιερά πόλη.
Αυτήν την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, σήμερα θα μελετήσουμε. Είσοδος πρωτάκουστη και συμβολική. Συμβολίζει την είσοδο του Ιησού σε κάθε ψυχή. Κατά την είσοδο του τον υποδέχθηκαν η Μάρθα και η Μαρία οι αδελφές του Λαζάρου, και τα πλήθη της Ιερουσαλήμ. Δύο ξεχωριστές κατηγορίες. Δύο ξεχωριστά σύμβολα, που μου διδάσκουν πως πρέπει και εγώ να υποδεχθώ τον Ιησού. Μελετώντας τη διαγωγή της Μαρίας και τη συμπεριφορά του όχλου καταλήγω ότι πρέπει να τον υποδεχθώ με ανυπολόγιστη αγάπη και με ανυπόκριτο ενθουσιασμό.
Α) Με ανυπολόγιστη αγάπη, γιατί ο Χριστός , όπως και για τη Παρθένο Μαρία είναι και για μένα, ο μεγαλύτερος ευεργέτης. Εκτός που έδωσε τα μέσα του για τη σωτηρία μου, εκτός που με ευεργέτησε με την υπέροχη νομοθεσία του, εκτός που υπήρξε το τελειότερο υπόδειγμα ζωής, είναι και ο μεγαλύτερος ευεργέτης της ψυχής μου, γιατί μου συγχώρησε όλα τα σφάλματα μου.
Πόσες φορές δυστυχώς δεν προσέβαλα τη Θεία του μεγαλειότητα;
Πόσες φορές δεν περιφρόνησα το νόμο του;
Πόσες φορές δεν αμέλησα να εκπληρώσω τις υποχρεώσεις μου;
Και όμως κάθε φορά που αποφάσισα να πάω κοντά του και να πέσω στα πόδια του ζητώντας ταπεινά συγγνώμη στο μυστήριο της μετανοίας, φάνηκε πρόθυμος και να με δεχθεί στη φιλία του και να με συγχωρήσει. Τόσο που φαίνεται σαν η συγχώρηση των αμαρτιών μου να εξαρτάται αποκλειστικά από εμένα και όχι από Εκείνον. Αν εγώ παρουσιάσω όλες τις διαθέσεις μου για μια ειλικρινή, ταπεινή, αποφασιστική μετάνοια ο Κύριος είναι πάντα έτοιμος και πρόθυμος να με συγχωρήσει και εγώ είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το βάρος των αμαρτιών μου έχει αφαιρεθεί. Είμαι τέλειος συγχωρημένος.
Ποιά πρέπει λοιπόν να είναι η εκδήλωση της αγάπης μου για ένα τέτοιο φιλεύσπλαχνο και ανεξίκακο Κύριο;
Πως να αποδείξω την ευγνωμοσύνη μου;
Με μια τελεία αγάπη. Μια αγάπη ολοκληρωτική, σταθερή, γενναιόδωρη, αποφασιστική, ειλικρινή και προπάντων ανιδιοτελή, δηλαδή να μη βάζει περιορισμούς, να μην αποβλέπει σε αμοιβές, να μην κάνω παζαρέματα. Η αγάπη μου να είναι ολοκληρωτική έκφραση των αισθημάτων της καρδιάς μου, να είναι ζωντανή, πρόθυμη, αφοσιωμένη.
Αγαπώ τον Θεό, ας κάνω κάτι το ιδιαίτερο για να αποδείξω την αγάπη μου. Ας στερηθώ κάτι από την τροφή μου για να την δώσω σε ένα φτωχό. Ας περιορίσω τα προσωπικά μου έξοδα για να συνδράμω ένα δεινοπαθή. Ας ξυπνήσω λίγο πιο πρωί για να πάω στην Εκκλησία. Ας πάω να επισκεφθώ ένα φτωχό άρρωστο. Ας καθίσουμε με ένα μικρό παιδί για να το μάθουμε τα πρώτα στοιχεία της κατηχήσεως . Έτσι θα αποδείξω την αγάπη μου και θα ευχαριστήσω εκείνο, που είπε : «Ὅσα ἄν ποιήσετε ἐνι τούτων τῶν ἐλάχιστων ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ.25,40).
Με αυτές τις μηδαμινές πράξεις θα αποδείξω την αγάπη μου. Η λεπτότητα των αισθημάτων της καρδιάς φανερώνεται και στις ασήμαντες πράξεις. Για το Θεό ότι και αν κάνω ,ασήμαντο θα είναι. Αλλά, αφού δεν μπορώ να κάνω σπουδαίες πράξεις, ας περιορίζομαι στις μικρές, που μπορούν να γίνουν μεγάλες, όταν γίνονται με μεγάλη αγάπη.
Βέβαια προσπαθώντας να εκδηλώσω με αυτό τον τρόπο την αγάπη μου στο Θεό, θα έχω, όπως η Παρθένος Μαρία, να ακούσω πολλές επικρίσεις, ότι έτσι βλάπτω την υγεία μου, ότι αδικώ τους συγγενείς μου , ότι είμαι υπερβολικός, ότι σπαταλώ άδικα τον καιρό μου και άλλα πολλά. Αυτά όμως δεν πρέπει να με τρομάζουν, γιατί όταν αγαπώ το Θεό αγαπώ και τον εαυτό μου και τον πλησίον μου.
Κύριε μου και Θεέ μου, σε αγαπώ θερμά και θέλω εσύ ο ίδιος να μου έμπνευσης τον τρόπο να σου εκδηλώνω την αγάπη μου. Μύρα πολύτιμα δεν έχω να χύσω στα άχραντα σου πόδια. Είμαι φτωχός. Τα οικονομικά μου μέσα δε μου επιτρέπουν να βοηθήσω, όπως το επιθυμώ, τον αδελφό μου. Θέλω όμως να γίνω πλούσιος σε αισθήματα αγάπης και αφοσίωσης. Θέλω με όλη τη φλόγα της καρδιάς μου να σου διαδηλώσω την αγάπη μου. Επιθυμώ η καρδιά μου να μην πάλλει παρά για σένα και με σένα.
Έμαθα πως τα ηχητικά κύματα δεν χάνονται ποτέ. Όταν σχηματιστεί μια φωνή, ένας ήχος περνά στα κύματα του αέρα και εξακολουθεί στους αιθέρες, στο σύμπαν και δεν εκμηδενίζεται ποτέ. Μια τέτοια φωνή θέλω και εγώ να στείλω αυτή τη στιγμή με τον πομπό της καρδιάς μου και να περάσει στους αιθέρες, να σκορπιστεί στο σύμπαν, ώσπου οι δέκτες των αγγέλων να τη συλλάβουν και να τη φέρουν στο θρόνο σου.
Και η φωνή αυτή να είναι η κραυγή της καρδιάς μου, η ζωντανή έκφραση της αγάπης μου, ο μεγάλος μου πόθος, η ζωηρή μου επιθυμία, το παντοτινό μου τραγούδι : «Θεέ μου καί Κύριέ μου, σέ ἀγαπῶ».
Β) Με ανυπόκριτο ενθουσιασμό, γιατί ο Ιησούς είναι ο υπέρτατος, ο αιώνιος και ο παγκόσμιος βασιλιάς.
Ο υπέρτατος βασιλιάς. Κανένας επίγειος βασιλιάς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του. Κανένας δεν είναι ανώτερος του. Κάθε πηγή εξουσίας έχει βαθμούς. Εξαρτάται από μία άλλη, όπως συμβαίνει για την πνευματική, την κοινωνική, την οικογενειακή εξουσία. Μόνο η εξουσία, που έχει ο Ιησούς είναι ανώτερη όλων. «ἐδόθη μοί, διεκήρυξε ὁ ἴδιος, πάσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καί ἐπί γῆς», γιατί «οὗτος Θεός τῶν θεῶν καί Κύριος τῶν κυριῶν ὁ Θεός ὁ μεγάλος καί ἰσχυρός καί φοβερός» (Δευτ.10,7).
Αιώνιος
Οι βασιλείς της γης και οι άλλοι οι κυρίαρχοι έχουν αρχή και τέλος σ την εξουσία τους. Έρχονται και παρέρχονται. Η εξουσία τους είναι πρόσκαιρη. Άλλοι παραιτούνται μόνοι από την εξουσία και άλλοι ανατρέπονται από τους αντιπάλους τους. Μόνος ο Ιησούς δεν μπορεί να παραιτηθεί της εξουσίας του, ούτε να εκθρονιστεί. Μόνος αυτός κατά την έκφραση ενός νεομάρτυρος «δέν ἀποθνήσκει». Η βασιλεία του δεν έχει τέλος. «καί τῆς Βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ.1,38), βεβαίωσε ο Αρχάγγελος την παρθένο. «οὐ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος», ομολογώ ακόμη στο σύμβολο της πίστεως. Αιώνια λοιπόν και ακατάληπτη θα είναι η βασιλεία του. Είκοσι αιώνες πέρασαν και η βασιλεία του Χριστου μένει ακλόνητη. Παρότι τόσες φορές εξεστράτευσαν εναντίον της Τύπος, θέατρο, λογοτεχνία, κριτική, πάθη ανθρώπινα, πολιτική .«Θά βασιλεύσω, παρά τή θέληση τῶν ἐχθρῶν μου», αποκάλυψε ο ίδιος ο Κύριος σε μια εκλεκτή ψυχή.
Παγκόσμιος
Η βασιλεία του Χριστού επεκτείνεται σε όλο τον άνθρωπο. Επεκτείνεται στη διάνοια του ανθρώπου, ζητώντας τη συγκατάθεση του στις αλήθειες, που ήρθε να διακηρύξει. Στην καρδιά του ζητώντας την αγάπη σαν αντάλλαγμα της δικής του αγάπης. Στη θέληση του ζητώντας του υπακοή στις εντολές του. Στις αισθήσεις του, που είναι όργανα στην υπηρεσία του Θεού.
Επεκτείνεται στην κοινωνία, που είναι έργο του. Από τον Ιησού αντλούν οι άρχοντες την εξουσία. Κάθε εξουσία «ἄνωθέν ἐστι». Τίποτε το σατανικότερο από του να θελήσει κανείς να σβήσει το όνομα του Θεού από τους νόμους, τις κυβερνήσεις, τα έθνη.
«ἄξιος εἰ ὁ κύριος καί Θεός ἠμῶν λαβῶν τήν δόξαν καί τήν τιμήν καί τήν δύναμιν, ὅτι σύ ἐκτισας τά πάντα, καί διά τό θέλημά σου εἰδον καί ἐκτίσθησαν» (Αποκ.5,12). «Τῷ καθημενῳ ἐπί θρονω , εὐλογία καί τιμή καί δόξα καί κράτος εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων» (Αποκ.5,12)
Τον Ιησού οφείλω με ενθουσιασμό και αγάπη να ζητώ να υποδεχθώ στην καρδιά μου, γιατί όχι μόνο είναι ευεργέτης μού και λυτρωτής μου, αλλά και απόλυτος Κύριος μου και πανίσχυρος βασιλιάς μου.
Παρότι όμως είμαι σκουλήκι και σκόνη μπροστά του, κάποια συγγένεια με συνδέει μαζί του. Ο Θεός είναι πνεύμα και η ψυχή μου είναι πνεύμα. Η πνευματική αυτή συγγένεια κάνει την ψυχή να ποθεί ακατάπαυστα να ενωθεί με τον πλάστη της.
Το ρυάκι συγγενεύει με τη θάλασσα, γι αυτό κατευθύνεται σε αυτήν. Η Επιφάνεια της θάλασσας διαρκώς εξατμίζεται και από την εξάτμιση γίνεται το σύννεφο και από το σύννεφο η βροχή. Το νερό δεν μπορεί να ζήσει χωρισμένο από τη θάλασσα. Ορμά προς αυτή. Αν βάλω φράγμα παίρνει άλλο δρόμο ή ξεπερνά το φράγμα για να φθάσει στη θάλασσα. Έτσι και η ψυχή μου ζητά το Θεό.
Τα πάθη μου, η κακία των ανθρώπων ζητούν πολλές φορές να βάλουν φραγμό στην ψυχή μου και να την εμποδίσουν να βρει τον Ιησού. Οφείλω όμως να υπερπηδήσω όλες αυτές τις δυσκολίες και να ζητήσω να πάω στην προϋπάντηση του Ιησού. Σαν το λαό της Ιερουσαλήμ να τον υποδεχθώ με τα καρδιόβγαλτα «ὡσαννά»
Ωσσανά λοιπόν σε Εκείνον, που μου άνοιξε τον παράδεισο, χύνοντας το αίμα του για τη σωτηρία μου.
Ωσσανά σε Εκείνον , που μου συγχωρεί όλες τις αμαρτίες μου.
Ωσσανά σε Εκείνον , που μου έστειλε τις σωτήριες εμπνεύσεις για να ακολουθήσω το νόμο του και να φυλάξω τις εντολές του.
Ωσσανά σε Εκείνον , που στερέωσε με τη χάρη του στις αποφάσεις μου.
Ωσσανά σε Εκείνον , που αν και άπειρος και παντοδύναμος Θεός καταδέχεται και ζητά τη φιλία μου και την αγάπη μου.
Ό τι και να πω για να δοξολογήσω τον Κύριο, τα λόγια σβήνουν στα χείλη ανίκανα να εκφράσουν τα αισθήματα της καρδιάς μου.
Ένας παλαιός θρύλος αναφέρει ότι παντού από όπου περνούσε το θείο βρέφος, πηγαίνοντας στην Αίγυπτο, όλα τα είδωλα κατακρημνίζονταν. Πρέπει τώρα ο θρύλος αυτός να επαληθευθεί. Στον ερχομό του Ιησού στην καρδιά μου, πρέπει να γκρεμιστούν όλα τα είδωλα της υπερηφάνειας, της ακαθαρσίας, του μίσους και η ψυχή μου ανάλαφρη να δοθεί στο Χριστό.
Σε λίγες μέρες θα προσέλθω στο ποτήριο της ζωής, με ιδιαίτερο και μυστικό τρόπο ο Ιησούς θα θελήσει να μπει στη στέγη της ψυχής μου.
Ποιά θα είναι η υποδοχή, που θα προσφέρω στο μεγάλο επισκέπτη ;
Θα είναι η πίστη μου, η χαρά μου, η αφοσίωση μου και η αγάπη μου;
Όπως οι Ιουδαίοι έβγαζαν τα ρούχα τους και άπλωναν τα χαλιά τους και τα κατέθεταν στο πέρασμα του Ιησού για να τον προστατεύσουν από τη σκόνη και τις ακαθαρσίες, έτσι και εγώ θα στολίσω την καρδιά μου με τις ωραιότερες αρετές, για να φιλοξενήσω αντάξια τον μεγάλο ευεργέτη. Με τα κλαδιά Ελιάς, σύμβολο ειρήνης, και τα κλαδιά Φοινίκων, σύμβολο νίκης, θα υποδεχθώ τον Κύριο. Η προσπάθεια μου και ο ζήλος μου να προοδεύσω στην αρετή θα είναι τα κλαδιά της Ελιάς και η αυτοκυριαρχία μου στα πάθη και στα ελαττώματα θα είναι τα κλαδιά των Φοινίκων.
Έλα Κύριε ποθητέ βασιλιά της καρδιάς μου, έλα να στήσεις το θρόνο σου μέσα στο κέντρο της καρδιάς μου και να βασιλεύσεις γαλήνιος και ατάραχος. Συ είσαι η μόνη χαρά της ψυχής μου. Συ είσαι ο Λυτρωτής μου . Σε σένα κάθε τιμή και δόξα. Αμήν
