Τί σέ καλέσωμεν,
ὦ κεχαριτωμένη;
Οὐρανόν·
ὅτι ἀνέτειλας
τόν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης. 
Παράδεισον·
ὅτι ἐβλάστησας
τό ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας.
Παρθένον·
ὅτι ἔμεινας ἄφθορος.
Ἁγνήν Μητέρα·
ὅτι ἔσχες
σαῖς ἁγίαις ἀγκάλαις Υἱόν,
τόν πάντων Θεόν.
Αὐτόν ἱκέτευε,
σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Πῶς νά σέ καλέσουμε,
κεχαριτωμένη;
(θά σέ καλέσουμε) Οὐρανόν,
διότι ἀνέτειλες
τόν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης.
Παράδεισον,
διότι ἐβλάστησες
τό ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας.
Παρθένον,
διότι, ἄν καί γέννησες,
δέν ἔχασες τήν παρθενία σου.
Μητέρα ἁγνή,
διότι στήν ἀγκαλιά σου
κράτησες Υἱόν,
τόν ἐπί πάντων Θεόν.
Αὐτόν ἱκέτευε
νά σώσει τίς ψυχές μας.

(Παρακλητική, Θεοτοκίον).