Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ,
τῆς ἀπειρογάμου Νύμφης
εἰκών διεγράφη ποτέ.
Ἐκεῖ Μωϋσῆς
διαιρέτης τοῦ ὕδατος,
ἐνθάδε Γαβριήλ
ὑπηρέτης τοῦ θαύματος·
τότε τόν βυθόν ἐπέζευσεν
ἀβρόχως Ἰσραήλ,
νῦν δέ τόν Χριστόν ἐγέννησεν
ἀσπόρως ἡ Παρθένος·
ἡ θάλασσα
μετά τήν πάροδον τοῦ Ἰσραήλ,
ἔμεινεν ἄβατος·
ἡ ἄμεμπτος
μετά τήν κύησιν τοῦ Ἐμμανουήλ,
ἔμεινεν ἄφθορος.
Ὁ ὤν καί προών,
καί φανείς ὡς ἄνθρωπος Θεός,
ἐλέησον ἡμᾶς».
 

Κάποτε (παλαιά)
στήν Ἐρυθρά θάλασσα
προτυπώθηκε
ἡ εἰκόνα τῆς ἀπειρόγαμης Νύμφης.
Ἐκεῖ ὁ Μωϋσῆς (ἐχρημάτισε)
διαιρέτης τοῦ ὕδατος·
ἐδῶ (στό μυστήριο τῆς Παρθένου)
ὁ Γαβριήλ ἀναδείχτηκε
ὑπηρέτης τοῦ θαύματος.
Ἐκεῖ ὁ Ἰσραήλ πέρασε
πεζός τό βυθό χωρίς νά βραχεῖ,
ἐνῶ τώρα ἡ Παρθένος
ἐγέννησε τόν Χριστό,
χωρίς νά δεχτεῖ σπορά ἀνδρική.
Ἡ θάλασσα,
μετά πού πέρασε ὁ Ἰσραήλ,
ἔμεινε ἀδιάβατη·
ἐνῶ ἡ ἄμεμπτη,
μετά τή γέννηση τοῦ Ἐμμανουήλ
(τοῦ Χριστοῦ), ἔμεινεν ἄφθορη.
Σύ πού ὑπάρχεις καί προϋπῆρχες
καί φάνηκες ὡς ἄνθρωπος Θεός,
ἐλέησέ μας.

(Παρακλητική, Θεοτοκίον).