«Ὅν οὐρανός οὐκ ἐχώρησε,
Παρθένε Θεοτόκε,
ἐν γαστρί σου
ἀστενοχωρήτως ἐχωρήθη, καί ἔμεινας ἁγνή,
ἀρρήτῳ λόγῳ,
μηδέν τῆς παρθενίας λυμανθείσης.
Σύ γάρ μόνη γέγονας ἐν γυναιξί,
καί Μήτηρ καί Παρθένος·
καί σύ μόνη Πάναγνε,
ἐγαλούχησας Υἱόν ζωοδότην,
καί ἀγκάλαις σου ἐβάστασας,
τό ἀνύστακτο ὄμμα·
ἀλλ᾿ οὐ διέλιπε
τοῦ κόλπου τοῦ πατρικοῦ,
ὡς προϋπῆρχε πρό αἰώνων·
ἀλλ᾿ ἄνω ὅλως, Θεός
μετά Ἀγγέλων,
καί κάτω ὅλως,
ἐκ σοῦ μετά ἀνθρώπων,
καί πανταχοῦ ἀνερμηνεύτως.
Αὐτόν ἱκέτευε,
Δέσποινα Παναγία,
τοῦ σωθῆναι
τούς ὀρθοδόξως,
ὁμολογοῦντάς σε Θεοτόκον ἁγνήν».

Αὐτός πού ὁ οὐρανός
δέν μπορεῖ νά χωρήσει,
Θεοτόκε Παρθένε,
χώρησε ἄνετα στή μήτρα σου,
καί ἔμεινες ἁγνή,
κατά τρόπον
πού δέν μπορεῖ νά ἐκφραστεῖ,
χωρίς νά καταστραφεῖ τίποτε
ἀπό τήν παρθενία σου.
Διότι μεταξύ τῶν γυναικῶν
σύ εἶσαι μονάχα
καί Μητέρα καί Παρθένος.
Καί σύ μόνη Πάναγνε,
ἐγαλούχησες Υἱόν ζωοδότη
καί βάσταξες στίς ἀγκάλες σου
τό ἀνύστακτο ὄμμα
(τόν Θεό πού δέν κοιμᾶται ποτέ).
Καί ἦταν (ὁ Υἱός σου) συγχρόνως
ὁλόκληρος ἄνω (στόν οὐρανό),
ὡς Θεός μαζί μέ τούς ἀγγέλους,
καί κάτω ὁλόκληρος, προερχόμενος
ἀπό σέ, μαζί μέ τούς ἀνθρώπους,
καί τήν ἴδια ὥρα βρισκόταν πανταχοῦ,
κατά τρόπον ἀνερμήνευτο.
Αὐτόν ἱκέτευε, Δέσποινα Παναγία,
νά σώσει αὐτούς,
πού σέ ὁμολογοῦν ὀρθοδόξως
ἁγνή (Ἀειπάρθενο).