logo


ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΦΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ

τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.

 

1. Οἱ πιστοί πού βλέπουμε τό θαῦμα τῆς ἀφῆς τοῦ ἁγίου Φωτός νά συντελεῖται γνωρίζουμε, ὅτι “τά ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστίν” (Λουκᾶ ιη΄27) καί ὅπως μᾶς διαβεβαίωσε ὁ Κύριος μας “ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν” (Ματθαίου ιζ΄ 20).

Ἐάν πιστεύετε στόν Θεό δέν πρέπει νά ἀμφιβάλλετε γιά τό θαῦμα.

2. Ὅταν ἡ Μάρθα, ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου, ἄκουσε ἀπό τόν Κύριο μας, ὅτι ὁ ἀδελφός της θά ἀναστηθεῖ καί τήν ἐντολή Του νά ἀνοίξουν τήν σπηλιά πού εἶχε ἐνταφιασθεῖ πρόβαλε ἐνστάσεις, ὁ Κύριος τῆς συνέστησε: “οὐκ εἶπον σοι ὅτι ἐάν πιστεύσῃς, ὄψῃ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ” (Ἰωάννου ια΄ 40).

Ἄρα τήν δόξα καί τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ βλέπουν αὐτοί πού πιστεύουν.

3. Τά θαύματα ὁδηγοῦν στήν πίστη τούς ἀπίστους. Οἱ πιστοί δέν χρειάζονται τά θαύματα γιά νά πιστεύσουν. Χρειάζονται τήν προφητεία, τήν διδαχή γιά νά οἰκοδομηθοῦν στό σῶμα τοῦ Κυρίου κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο πού λέγει “ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις, ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις, ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν” (Πρός Κορινθίους Α΄ ιδ΄ 22).

4. Ἡ ἁφή τοῦ ἁγίου φωτός ἐνεργεῖται ἀπό τόν παντοδύναμο Κύριο στήν σύναξη τῶν πιστῶν, ὅταν προσεύχονται δοξάζοντες τόν ἀναστάντα Κύριο.

Γιατί νά ἀμφιβάλλουμε γιά τήν μέ θεία ἐνέργεια
ἁφή τοῦ φωτός στήν λατρευτική καί δοξαστική σύναξη τῆς πανηγύρεως γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς νεκρούς;

5. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό θαυμαστό γεγονός, τό σημεῖο, δηλαδή ἡ ἀπόδειξη, τῆς θεότητός Του καί τῆς δυνάμεώς Του. (Ἰωάννου β΄18-22 καί Ματθαίου ιβ΄38-42) Ἡ ἀφή τοῦ ἁγίου φωτός ἀκολουθεῖ, ὅπως ὅταν ὁ Κύριος μας πέθανε στό σταυρό συνέβησαν ἔκτακτα γεγονότα καί θαύματα (Ματθαίου κζ΄ 45-56) ἔτσι κι ὅταν ἀναστήθηκε (Ματθαίου κη΄ καί Πράξεων α΄1-3).

Τό θαῦμα συμβαίνει κατά τήν διάρκεια τῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας καί γνωρίζουμε πολλά θαύματα πού συνέβησαν ὅταν οἱ πιστοί προσηύχοντο, ὅπως ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ ἀποστόλου Πέτρου (Πράξεων ιβ΄6-19), ἡ σωτηρία τοῦ νεανίου Εὐτύχου στήν Τρωάδα (Πράξεων κ΄ 7-12) καί ἄλλα.

 

6. Τό ὅτι τό θαῦμα συντελεῖται κάθε Μεγάλο Σάββατο, ὅποτε χρονικῶς τυγχάνει καί ἡ ἑορτή κυμαίνεται σέ διάστημα τεσσαράκοντα ἡμερῶν, ἐπισφραγίζει, ἀφ’ ἑνός μέν ὅτι συμβαίνει μέ τήν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου μας, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν γνησιότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνάξεως μέ τήν παρουσία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ματθαίου ιη΄ 20).

 

7. Τό θαῦμα τῆς ἁφῆς δέν ἀμφισβητοῦν οἱ ἀλλόθρησκοι (Ἰσραηλινοί – Μουσουλμάνοι) πού διοίκησαν πολιτικῶς τήν περιοχή τῶν ἁγίων Τόπων. Αὐτοί ὄχι μόνο δέν κατήγγειλαν τήν θαυματουργική ἁφή ἀλλά καί γίνωνται διαπρύσιοι κήρυκες αὐτῆς μέ τά μέτρα πού λαμβάνουν.

Ὁμοίως καί οἱ ἑτερόδοξοι Μονοφυσίτες (Ἀρμένιοι), Ρωμαιοκαθολικοί, Προτεστάντες) δέν ἔθεσαν τέτοιο θέμα. Διεκδίκησαν κατά καιρούς νά ἁρπάξουν τό δικαίωμα τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριάρχου πού γίνεται ὄργανο τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καί “καλός οἰκονόμος ποικίλης χάριτος Θεοῦ” (Α΄ Πέτρου δ΄ 10), ἀλλά ἀποδοκιμάσθηκαν ἀπό τόν Θεό γιά τήν ἐπιβουλή τους.

Ὁμοίως στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται ἡ περιπέτεια τῶν υἱῶν τοῦ Ἀρχιερέως Σκευᾶ (ιθ΄11-20) πού ἐπεχείρησαν νά “ἐνεργήσουν δυνάμεις ” μιμούμενοι τόν ἀπόστολο Παῦλο. 

 8. Πέραν τούτων ὁ ἱστορικός Εὐσέβιος Παμφίου, Ἐπίσκοπος Καισαρείας Παλαιστίνης ἔχει καταγράψει στήν Ἐκκλησιαστική Ἱστορία ἕνα θαῦμα πού συνέβη τήν νύκτα στήν ἀγρυπνία τοῦ Πάσχα, ὅταν ἐπίσκοπος Ἰερουσαλήμ ἦταν ὁ Νάρκισσος (185-213 μ.Χ.) πού ἔχει σχέση μέ τό ἅγιο φῶς.

Ἀνέφεραν στόν Ἐπίσκοπο, ὅτι τελείωσε τό λάδι στίς λυχνίες πού ὑπῆρχαν στήν σύναξη τῆς Ἐκκλησίας καί δέν εἶχαν ἄλλο νά προσθέσουν γιά νά ὑπάρχει φῶς. Ἐκεῖνος ἔδωσε ἐντολή νά ἀντλήσουν νερό ἀπό ἕνα πηγάδι πού βρισκόταν ἐκεῖ κοντά. Ὅταν τοῦ ἔφεραν τό νερό προσευχήθηκε καί μεταβλήθηκε ἡ φύση τοῦ ὕδατος καί ἔγινε λάδι. Ἀπ’ αὐτό πρόσθεσαν στίς λυχνίες καί πῆραν εὐλογία καί οἱ πιστοί. Μία μικρή ποσότητα ἀπ’ αὐτό τό λάδι φύλασσε καί ὁ Ἐπίσκοπος Καισαρείας (τῆς Παλαιστίνης) Εὐσέβιος (P.G. τ. 20 στ. 537).

Αὐτή ἴσως εἶναι ἡ ἀρχαιοτέρα μαρτυρία γιά συντελούμενο θαῦμα μέ τό ἅγιο φῶς τῆς ἀναστάσεως.

 

«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται»

«Ὡς ὄντως ἱερὰ καὶ πανέορτος, αὕτη ἡ σωτήριος, νὺξ καὶ φωταυγής, τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας, τῆς ἐγέρσεως, οὖσα προάγγελος, ἐν ᾗ τὸ ἄχρονον φῶς, ἐκ τάφου σωματικῶς, πᾶσιν ἐπέλαμψεν»