logo


ΑΝΤΙΘΕΣΗ – ΠΡΟΤΥΠΩΣΗ

τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιηλ

 

                                                          (Δημοσιεύθηκε 23.8.2014)

 

            Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τό πάντιμο καί πάνσεπτο θεομητορικό πρόσωπο τῆς Παρθένου Μαρία μεταξύ ἄλλων ἐπισημαίνει μία ἀντίθεση καί μία προτύπωση

 

1. Ἀντίθεση Εὔας καί Μαρίας

            Ἡ ἀντίθεση τῆς Προμήτορος Εὔας καί τῆς Παρθένου Μαρίας ἀναπτύσσεται στούς ἐγκωμιαστικούς λόγους τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ἤδη ἀπό τόν δεύτερο μετά Χριστό αἰῶνα. Ἀπ’ αὐτούς τούς λόγους ἐμπνεύσθηκε τίς ἀναφορές της καί ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπισημαίνοντας τά ἑξῆς στοιχεῖα ἀντιθέσεως:

            α΄ Ἡ Εὔα μέ τήν παράβαση ὑπέταξε τό ἀνθρώπινο γένος καί τούς ἀπογόνους της στό θάνατο καί τόν Ἄδη. Ἡ Παρθένος Μαρία ὑπηρετώντας μέ τήν θέλησή της τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ συνείργησε στήν ἀπελευθέρωση τῶν μαθητῶν τοῦ Υἱοῦ Της ἀπό τήν τυραννία τοῦ θανάτου.

            β΄. Ἡ Εὔα παρασύρθηκε καί ὑπήκουσε στόν πειρασμό καί παρέβη τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Ἡ Παρθένος Μαρία ὑπήκουσε στήν κλήση τοῦ Θεοῦ καί ὑπηρέτησε μέ ἀφοσίωση τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ἀπαντώντας στόν Ἀρχάγγελο μέ ταπείνωση λέγουσα τό «Ἰδοἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τῥῆμά σου.

             γ΄. Ἡ Εὔα ἔφερε στόν κόσμο τόν πόνο, τήν λύπη καί τήν θλίψη, τήν φθορά καί τόν θάνατο. Ἡ Παρθένος Μαρία ἔφερε στόν κόσμο τήν χαρά, τήν ζωή, τήν ἀναγέννηση.

*****

 

                        2. Ἡ προτύπωση τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν Παρθένο Μαρία.

            Αὐτή ἡ προτύπωση στηρίζεται στήν εἰκόνα τῆς γυναικός καί τοῦ δράκοντος πού χρησιμοποιεῖ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη (κεφάλαιο ιβ΄).

            Στήν εἰκόνα περιγράφεται μία ἐγκυμονούσα γυναίκα πού γεννάει τό ἄρρεν τέκνο της, πού ἀπειλεῖ νά καταφάγει ὁ δράκοντας πού καιροφυλακτεῖ, ἀλλά ἁρπάζεται στόν οὐρανό διασωζόμενο ἀπό τήν ἀπειλή καί τόν ὄλεθρο.

            Ἐξηγώντας αὐτή τήν εἰκόνα μερικοί ἑρμηνευτές εἶδαν ὡς γυναίκα τήν Παρθένο Μαρία τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ πού γέννησε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού ὁ διάβολος ἐπεδίωξε νά αἰχμαλωτίσει μέ τόν θάνατο στόν Ἅδη, ἀλλά ἀναστήθηκε ὡς Θεός καί δέν παρέμεινε αἰχμάλωτος.

            Ἄλλοι πάλι ἐξηγητές ἀνήγαγαν τήν εἰκόνα στούς πιστούς, στούς μαθητές τοῦ Ἰησοῦ. Γι’ αὐτούς γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης : «ἐπὶ τούτων ὁ δεύτερος θάνατος οὐκ ἔχει ἐξουσίαν» (Ἀποκαλύψεως κ΄ 6)

Αὐτήν τήν ἀνάσταση ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος. Ἐπανειλημμένως  ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἀναφέρθηκε σ’ αὐτή τήν ἀνάσταση:

            «τοῦτο δἐστι τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με πατρός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκέ μοι μἀπολέσω ἐξ αὐτοῦ, ἀλλἀναστήσω αὐτἐν τἐσχάτἡμέρᾳ. τοῦτο δἐστι τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με, ἵνα πᾶς ὁ θεωρῶν τὸν υἱὸν καὶ πιστεύων εἰς αὐτὸν ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον, καἀναστήσω αὐτὸν ἐγὼ τἐσχάτἡμέρᾳ…οὐδεὶς δύναται ἐλθεῖν πρός με, ἐὰν μὁ πατὴρ ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν, καἐγἀναστήσω αὐτὸν ἐν τἐσχάτἡμέρᾳ. … ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καἐγἀναστήσω αὐτὸν ἐν τἐσχάτἡμέρ» (Ἰωάννου στ΄ 39,40,44,54)

            Δηλαδή : «Και τό θέλημα κείνου πού μ’ στειλε εναι νά μή χαθε κανένας π’ σους μοῦ χει δώσει, λλά λους νά τούς ναστήσω τήν σχατη μέρα. Το θέλημα κείνου πού μέ στειλε εναι τοτο: ποιος παραδέχεται τόν Υό καί πιστεύει σ’ ατόν, νά ποκτήσει αώνια ζωή· κι γώ θά τόν ναστήσω τήν σχατη μέρα»…Αὐτός πού τρώει τή σάρκα μου καί πίνει τό αμα μου χει ζωή παντοτινή, κι γώ θά τόν ναστήσω τήν σχατη μέρα»

            Κατά τήν ἐξήγηση αὐτή μποροῦμε νά δοῦμε τήν Ἐκκλησία, πού γεννᾶ «ἐν Χριστῷ καί διά τοῦ Εὐαγγελίου» (Πρός Κορινθίους Α΄ δ΄ 15) τέκνα Θεοῦ, υἱούς καί θυγατέρες Θεοῦ, πού μετατίθενται στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ὅπου ὁ θάνατος καί ὁ Ἅδης δέν ἔχουν ἐξουσία καί δύναμη.