logo


Ἡ τελείωση τοῦ Εὐαγγελίου

τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

                                                                                                Δημοσιεύθηκε 13.6.2015                                

                                                                                                                         

Ὅλες τίς ἡμέρες τοῦ ἔτους ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας ἔχει θεσπίσει νά ἑορτάζονται ἅγια καί ἱερά πρόσωπα ὥστε οἱ ἀγωνιζόμενοι χριστιανοί νά ἔχουν ἐνώπιόν τους τίς ἀποδείξεις τῆς ζωῆς σύμφωνα μέ τήν εὐαγγελική διδασκαλία. Ἡ δόξα τῶν ἁγίων εἶναι ὁ μισθός τοῦ ἀγῶνα τους. Αὐτή περιγράφεται στήν ἁγία Γραφή μέ θαυμαστούς χαρακτηρισμούς, ὅπως:

1. «Ἀπαρχές τῆς φύσεως»

Οἱ ἅγιοι θεωροῦνται «οἱ ἀπαρχές τῆς φύσεως». «Ἀπαρχές» ἤ «πρωτογεννήματα» στήν ἁγία Γραφή καλοῦνται οἱ πρῶτοι καί οἱ καλλίτεροι καρποί τῆς συγκομιδῆς πού προσφέρονταν ἀπό τούς Ἰσραηλῖτες θυσία εὐχαριστίας γιά τήν καρποφορία τῆς γῆς ἀπό τόν παραγωγό στό Ναό τοῦ Θεοῦ.

Κατ’ αὐτή τήν ἔννοια οἱ ἅγιοι εἶναι πρῶτοι καί καλλίτεροι καρποί τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τῆς ἀνθρωπότητος, πού προσφέρονται στό Θεό, πού παρήχθησαν ἤ ἀναδείχθησαν ἀπό Ἐκεῖνον πού εἶναι «Φυτουργός τῆς κτίσεως»  δηλαδή Αὐτός πού καλλιεργεῖ μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τήν ἀνθρωπότητα πού Τοῦ ἀποδίδει αὐτούς τούς εὐκλεεῖς καρπούς. Τό δῶρο τοῦ Θεοῦ ζητεῖ ἕνα δῶρο ἀπό τόν ἄνθρωπο.

2. Ἡ ἔνδοξη κατάστασή τους

 Οἱ ἅγιοι προέρχονται ἀπό κάθε τόπο, φυλή, γένος καί γλῶσσα ἀνθρώπων (Ἀποκαλύψεως ζ΄ 9 καί ἑξῆς). Στήν περικοπή αὐτή περιγράφεται ἡ ἔνδοξη κατάστασή τους στόν οὐράνιο πνευματικό κόσμο. Οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων παρίστανται ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ, φοροῦν λευκό χιτώνα (σύμβολο τῆς καθαρότητος), κρατοῦν φοίνικα (σύμβολο ἀθανασίας) καί ἔχουν στό κεφάλι στεφάνι (σύμβολο τῆς νίκης).

 

 

3. Ἡ ἑνότητα τῆς ἀνθρωπότητος.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττει μέ πανηγυρικό τρόπο

«Οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ» (Πρός Γαλάτας γ΄ 28).

Δηλαδή : «Δέν ὑπάρχει πιά Ἰουδαῖος καί εἰδωλολάτρης, δέν ὑπάρχει δοῦλος καί ἐλεύθερος, δέν ὑπάρχει ἄντρας καί γυναίκα, ὅλου σας εἶστε ἕνας, χάρη στόν Ἰησοῦ Χριστό»

 

Ἡ ἁμαρτία καί τά πάθη διέσπασαν τό ἀνθρώπινο γένος σέ διάφορες ὁμάδες πού ἡ μία ἐστρέφετο ἐναντίον τῆς ἄλλης γιά διάφορους καί πολλούς σκοπούς. Ὁ Θεός ὅμως ἐργάσθηκε γιά νά ἑνώσει τό ἀνθρώπινο γένος σέ ἕνα λαό, τήν Ἐκκλησία «ἕνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰωάννου ιζ΄ 21).

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τούς χριστιανούς πώς νά διαφυλλάτουν αὐτή τήν ἑνότητα μεταξύ τους

«Μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πρᾳότητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·  εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν» (Πρός Ἐφεσίους δ΄ 2-6).

Δηλαδή : «Νά ζετε μέ ταπείνωση, πραότητα καί πομονή· νά νέχεστε μέ γάπη νας τόν λλο καί νά προσπαθετε νά διατηρετε, μέ τήν ερήνη πού σς συνδέει μεταξύ σας, τήν νότητα πού δίνει τό Πνεμα το Θεο. Ἕνα σμα ποτελετε λοι κι να πνεμα σς νώνει, πως καί μία εναι λπίδα σας γιά τήν ποία σς κάλεσε Θεός. Ἕνας Κύριος πάρχει, μία πίστη, να βάπτισμα Ἕνας Θεός καί Πατέρας λων, πού κυριαρχε σ’ λους, νεργε μέσα π’ λους καί κατοικε σέ λους σας»

 

4. «Οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ»

Οἱ ἅγιοι χαρακτηρίζονται «οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Πρός Ἐφεσίους β΄ 19) δηλαδή οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ.   

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὁ κατά φύσιν εἷς ἀγαπητός Υἱός Μονογενής τοῦ Θεοῦ ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό Πατέρα, πού Τοῦ ἐχάρισε τήν Μοναδικότητα τῆς Υἱότητος ἐπλάτυνε – διεύρυνε τήν πατρότητά Του προσάγοντας στόν Θεό Πατέρα πολλούς υἱούς καί θυγατέρες (Πρός Ἑβραίους β΄ 10) πού τούς δόθηκε τό δικαίωμα νά θεωροῦν καί νά προσφωνοῦν τόν Θεό Πατέρα «Πατέρα μας» κατά τό

«Καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» (Πρός Κορινθίους Β΄ στ΄ 18).

Δηλαδή : «Θα εμαι γιά σς Πατέρας, κι σες θά εστε γιοί καί θυγατέρες μου, λέει κόμα παντοκράτορας Κύριος»

 

                                    5. «Κοινωνοί θείας φύσεως».

Οἱ ἅγιοι γίνονται «κοινωνοί θείας φύσεως» μετέχουν δηλαδή στήν ζωή τοῦ Θεοῦ, στίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ.

Ἡ μετοχή αὐτή σημαίνει ἕνωση μέ τόν Θεό πού ἀποτελεῖ τό τῶν ἐφετῶν τό ἀκρότατο, δηλαδή τήν πιό ὑψηλή, εὐγενική, ἅγια ἐπιδημία τοῦ ἀνθρώπου.

6.  «Πρωτότοκοι υἱοί τοῦ Θεοῦ»

Οἱ ἅγιοι ἀποκαλοῦνται «πρωτότοκοι υἱοί τοῦ Θεοῦ».

Οἱ πρωτότοκοι υἱοί ἀποκτοῦσαν στήν Ἰσραηλιτική κοινωνία ἰδιαίτερα οἰκογενειακά, κληρονομικά, κοινωνικά ἀκόμη καί ἱερατικά προνόμια.

Κατ’ αὐτή τήν ἔννοια ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός κατέχει ὅλα αὐτά τά πνευματικά δικαιώματα ἐφ’ ὅσον ὁ Θεός κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο Αὐτόν ὅρισε κληρονόμο πάντων

«Ὅν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι’οὗ καί τούς αἰῶνας ἐποίησεν» (Πρός Ἑβραίους α΄ 2).

Δηλαδή : «Αὐτόν, διά τοῦ ὁποίου ὁ Θεός δημιούργησε τό σύμπαν, τόν ὅρισε κληρονόμο τῶν πάντων»

Ἐνῶ ὁ Κύριος ὑπέστη τό Πάθος, τό Σταυρό καί τόν θάνατο μόνος ἐν τούτοις τήν δόξα Του μοιράσθηκε μέ τούς μαθητές Του

«Πάτερ, οὕς δέδωκας μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ κἀκεῖνοι ὦσι μετ’ ἐμοῦ» (Ἰωάννου ιζ΄ 24)

Δηλαδή : «Πατέρα, αὐτοί πού μοῦ ἔδωσες θέλω, ὅπου εἶμαι ἐγώ νά εἶναι κι ἐκεῖνοι μαζί μου».

«Ἔπρεπε γὰρ αὐτῷ, δι' ὃν τὰ πάντα καὶ δι' οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι» (Πρός Ἑβραίους β΄ 10)

Δηλαδή : «Ὁ Χριστός, λοιπόν, ἡ ἀρχή καί ὁ σκοπός τῶν πάντων ὁδήγησε πολλούς θἱούς στήν δόξα»

 

«Κἀγώ διατίθεμαι ὑμῖν καθώς διέθετό μοι ὁ πατήρ μου βασιλείαν» (Λουκᾶ κβ΄ 29)

Δηλαδή : «Κι ὅπως ὁ Πατέρας μου μοῦ ἔδωσε τή βασιλεία, θά σᾶς κάνω καί ἐγώ μετόχους τῆς βασιλείας μου καί τῆς δόξας μου»

«Καί ἐποίησεν ἡμᾶς βασιλείαν, ἱερεῖς τῷ Θεῷ καί πατρί αὐτοῦ» (Ἀποκαλύψεως α΄ 6)

Δηλαδή : «Κι ἔτσι μᾶς ἔκανε μετόχους στήν ἐξουσία του»

 

5. «Βασίλειον ἱεράτευμα - ἔθνος ἅγιον»

«Ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς» (Α’ Πέτρου β΄ 9)

Δηλαδή : «Ἐσεῖς μως εστε διαλεκτή γενιά, τό βασιλικό ερατεο, τό γιο θνος λαός τόν ποο διάλεξε Θεός, στε νά διακηρύξετε τά μεγαλεία κείνου πού σς δήγησε π’ τό σκοτάδι στό θαυμαστό του φς»