logo


Ἡ τριπλῆ ὄψη τῆς Χριστιανικῆς λατρείας.

Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ

Δημοσιεύθηκε στήν Ἐφημερίδα Δημοκρατία 28.6.5015

                                                                       

Ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας ἔχει τριπλό χαρακτῆρα ἀκολουθώντας τήν παράδοση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἡ ὁποία ὅμως νοηματοδοτεῖται ἀπό τό μυστήριο τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ

α΄. Ὑπενθυμίζει ἕνα θεϊκό ἔργο τοῦ παρελθόντος. Κέντρο τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ πού ὁ ἀπόστολος Παῦλος χαρακτηρίζει μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριο (Τιμόθεον Α΄ γ΄ 16). Τό καθιστᾶ ἐνεργούμενο στό παρόν. Γι’ αὐτό ψάλλουμε στίς ἑορτές «Σήμερον ὁ Χριστός γεννᾶται ἤ κρεμᾶται» κ.τ.λ.

Ἡ πράξη τοῦ παρελθόντος πού μνημονεύει ἡ χριστιανική λατρεία δέν εἶναι ἁπλῆ ἀνάμνηση τοῦ ἑορταζομένου γεγονότος οὔτε ἐπέτειος ἀλλά κλήση γιά νά ἀνταποκριθεῖ ὁ ἄνθρωπος μέ τήν πίστη του καί τόν ἀγῶνα του στήν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ καί νά σωθεῖ. Εἶναι ἡ προσφορά τοῦ Χριστοῦ γιά τήν σωτηρία μας, τῆς ὁποίας καρποί εἶναι ἡ Ἀνάσταση καί ἡ δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὁ Χριστός μᾶς παρέχει τόν τρόπο νά δεχθοῦμε τόν καρπό τῆς θυσίας Του πού πρόσφερε στό θυσιαστήριο τοῦ Σταυροῦ μέ τήν συμμετοχή μας στήν θεία Εὐχαριστία (Ἑβραίους ιγ΄ 10).

β΄. Στό παρόν πραγματοποιεῖται μία κοινωνία πού μᾶς προετοιμάζει γιά τήν αἰώνια κοινωνία μας μέ τόν Θεό στόν οὐρανό.

Ἡ θεία λειτουργία πού ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς νέας λατρείας καί τήν εἴσοδο στήν νέα ζωή εἶναι τό «σημεῖον» ἡ ἀπόδειξη καί βεβαίωση ἀφ’ ἑνός πρός τόν πιστό, ὅτι γίνεται ἀποδεκτός στήν οὐράνια κοινωνία, ἀλλά καί μέσο γιά νά τήν ἐπιτύχει.

Μέ τήν θεία λειτουργία ὁ ἔνδοξος Χριστός εἶναι μυστηριωδῶς παρών γιά νά ἑνωθοῦμε ἐμεῖς μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα πού Ἐκεῖνος πρόσφερε, ὥστε νά γίνουμε ὅλοι ἕνα καί μόνο σῶμα πού νά δοξάζει τόν Πατέρα «ἐν Χριστῷ» διά τοῦ ἁγίου Πνεύματος (Κορινθίους Α΄ ι΄ 16, ια΄ 24, Φιλιππησίους γ΄ 13).  

Οἱ ἱεροπραξίες ὅμως πού μᾶς ἑνώνουν μέ τόν Χριστό καί μέ τήν οὐράνια λατρεία Του συνεπάγονται ὁρισμένες ἠθικές προϋποθέσεις

Μέ τό Βάπτισμα πεθαίνουμε γιά τήν ἁμαρτία γιά νά ζήσουμε τήν ἁγία ζωή τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ (Ρωμαίους στ’ 1-11, Κολοσσαεῖς γ΄ 1-10, Α΄ Πέτρου α΄ 14 καί ἑξῆς).

Ὅταν ἁμαρτάνει λοιπόν κάποιος σημαίνει ὅτι γίνεται ἀνάξιος τῆς κοινωνίας τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου καί ὅτι ἡ κοινωνία Τους γίνεται καταδίκη γι’ αὐτόν (Κορινθίους Α΄ ια΄ 27 καί ἑξῆς).

Ἀντίθετα ὅταν κάποιος ἀκολουθεῖ τόν Χριστό, ὅταν ἑνώνεται στήν ἀγάπη πού ἐνέπνευσε τήν θυσία Του μέ μία διαρκῆ πιστότητα καί συνέπεια στίς ἀπαιτήσεις τῆς κατά Θεόν ζωῆς σημαίνει ὅτι γίνεται ὁ ἴδιος ζωντανή θυσία εὐάρεστη στό Θεό (Κολοσσαεῖς γ΄ 12-17.).

Τότε ἡ τελετουργική λατρεία μας μέ τήν ψαλμωδία τῶν αἴνων ἐκφράζει τήν πνευματική λατρεία τῆς διαρκοῦς εὐχαριστίας μας πρός τόν Πατέρα διά τοῦ Υἱοῦ Του Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

γ΄. Ἡ ἐσχάτη Ἡμέρα θά σημάνει τό τέλος γιά τίς ἱεροτελεστίες πού τήν ἀναγγέλλουν καί τίς τελοῦμε «ἄχρις οὗ ἄν ἔλθῃ» (Κορινθίους Α΄ ια΄ 26 ). Ὁ θυσιαζόμενος Ἀμνός θά ἔλθει ἀνταποκρινόμενος στήν πρόσκληση τῆς Νύμφης Του «Μαράν ἀθᾶ» (ἔρχου Κύριε) (Ἀποκαλύψεως κβ΄ 17. Κορινθίους Α΄ ιστ΄ 22) γιά νά τελέσει τούς γάμους Του μαζί Της (Κορινθίους Α΄ ια΄ 26, ιστ΄22, Ἀποκαλύψεως ια΄ 7-22).

Τότε δέν θά ὑπάρχει πιά Ναός γιά νά συμβολίζει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσα στό λαό Του. Στήν οὐράνια Ἱερουσαλήμ ἡ δόξα του Κυρίου δέν θά φανερώνεται πιά μέ «σημεῖα» (Ἀποκαλύψεως κα΄ 22), ἀλλά «καθώς ἐστί».

 

Μοιράσθηκε μέ τήν Ἐφημερίσα «Κιβωτός τῆς Ὀρθοδοξίας» τήν Πέμπτη 06.8.2015