Μῖσος
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Τό μῖσος εἶναι ἀντίθετο τῆς ἀγάπης, ἀλλά εὑρίσκεται ἐπίσης κοντά της.
1. Τό μῖσος ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους εἶναι μία καθημερινή πραγματικότητα. Ἡ ἁγία Γραφή ἐξηγεῖ τήν ἐμφάνισή του τίς διάφορες μορφές πού ἐκδηλώνεται καί τά ἀποτελέσματά του.
α΄. Στή Γένεση σημειώνεται, ὅτι ἐμφανίσθηκε στήν πρώτη κιόλας ἀνθρώπινη γενιά.
β΄. Οἱ σοφοί τῆς ἁγίας Γραφῆς ξέρουν νά ἐξετάζουν τό μῖσος μέ διαυγῆ κρίση. Δέχονται ὅτι εἶναι ἕνας καρπός τῆς ἁμαρτίας. Ἐμπνευστής του καί Πατέρας του εἶναι ὁ Διάβολος, πού καταστρέφει καί φυγαδεύει τήν ἀμοιβαία ἀγάπη μεταξύ τῶν ἀνθρώπων.
γ΄. Ἡ τυπική περίπτωση τοῦ Κάϊν ἐπιβεβαιώνει μέ σαφήνεια τήν πορεία τοῦ μίσους πού γεννιέται ἀπό τήν ζήλεια, τείνει στήν ἐκμηδένιση τοῦ ἄλλου καί ὁδηγεῖ στήν ἀδελφοκτονία μέ τό σχῆμα «φθόνος-μῖσος-ἀνθρωποκτονία» πού συνοψίζεται ὡς ἑξῆς : Ὁ ἀσεβής μισεῖ τόν δίκαιο καί τοῦ συμπεριφέρεται ἐχθρικά.
Ἰσχύει διαρκῶς ὁ νόμος κατά τόν ὁποῖο αὐτός πού ἀγαπᾶ τόν Θεό καί πιστεύει σ’ Αὐτόν μισεῖται, εἴτε γιατί διαφέρει ἀπό τούς ἀπίστους καί ἡ διαφορά αὐτή προκαλεῖ φθόνο εἴτε γιατί ἀποτελεῖ ζωντανή ἐπίκριση τῶν ἁμαρτωλῶν (Ἰωάννου ιε΄ 18-19).
δ΄. Σ’ αὐτό τό μῖσος τοῦ ὁποίου εἶναι θῦμα ὁ δίκαιος δέν μπορεῖ νά ἀνταποδίδει τό μῖσος (Πρός Ρωμαίους ιβ΄ 21, Α΄ Πέτρου β’ 23)
2. Ὁ Θεός δέν μισεῖ καμία ἀπό τίς ὑπάρξεις πού ὁ Ἴδιος δημιούργησε καί θά ἦταν ὕβρις νά κατηγορηθεῖ ὁ Θεός τῆς ἀγάπης γιά μῖσος πρός τόν λαό Του. Ἡ ἴδια ἡ ἀγάπη Του συνεπάγεται ἀποστροφή ἤ ἀπέχθεια γιά τήν ἁμαρτία.
Τό ὁλοκληρωτικά ἀσυμβίβαστο πού ὀρθώνει ὁ ἁμαρτωλός μέ τά σφάλματά του ἀνάμεσα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί στόν ἑαυτό του ἐκφράζεται στήν ἁγία Γραφή μέ τήν ὁρολογία τοῦ μίσους (Πρός Ρωμαίους ε΄ 10. Πρός Κολοσσαεῖς α΄ 21-22. Ἰακώβου δ΄ 4).
3. Μέ τήν ἐμφάνισή Του σ’ ἕνα κόσμο συγκλονισμένο ἀπό τό πάθος τοῦ μίσους ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός συγκλίνουν στό πρόσωπό Του οἱ διάφορες μορφές τοῦ μίσους.
Τό μῖσος γιά τόν ἐκλεκτό τοῦ Θεοῦ πού τόν φθονοῦν
Τό μῖσος γιά τόν δίκαιο πού ἡ παρουσία του ἐλέγχει καί καταδικάζει τούς ἁμαρτωλούς.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πεθαίνει λοιπόν θῦμα τοῦ μίσους, (Ματθαίου κζ΄ 18) ἀλλά μέ τόν θάνατό Του σκοτώνει τό μῖσος, γιατί αὐτός ὁ θάνατος εἶναι μία πράξη ἀγάπης πού ξαναφέρνει τήν ἀγάπη στόν κόσμο καί τήν θεμελιώνει μέσα σ’ αὐτόν ὁριστικά.
4. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό θά ἔχει τήν ἴδια τύχη. Οἱ μαθητές Του θά μισηθοῦν γιά τό Ὄνομά Του. Ὡστόσο δέν πρέπει νά ἐκπλήσσονται, μᾶλλον νά χαίρονται γιατί ἔτσι συμμερίζονται τήν μοίρα τοῦ Διδασκάλου τους (Ματθαίου ε΄ 11).
5. Οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μισοῦν τόν κακό καί ὄχι τούς ἁμαρτωλούς.Ὅπως ὁ Ἰησοῦς, καταλαβαίνουν καλά, ὅτι ὑπάρχει ριζική ἀντίθεση ἀνάμεσα στό Θεό καί στίς κοσμικές ἐπιθυμίες, στό σαρκικό φρόνημα, στά χρήματα. Γιά νά ἐξαλείψουν μέσα τους κάθε συνενοχή μέ τό κακό θά ἀπαρνηθοῦν τά πάντα καί θά φθάσουν σέ σημεῖο νά μισήσουν ἀκόμα καί τούς ἑαυτούς τους. Ἀλλά πρός τούς ἄλλους ἀνθρώπους οἱ μαθητές δέν θά ἔχουν καθόλου μῖσος στήν καρδιά τους.
Ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί μισεῖ τόν ἑαυτό του. Ὁ χριστιανός ξέρει πώς μόνο ἡ ἀγάπη δίνει ζωή καί κάνει τόν ἄνθρωπο νά μοιάζει μέ τόν Θεό.
Δημοσιεύθηκε στήν Ἐφημερίδα Δημοκρατία 25.7.2015
