Ὁμολογώντας τόν Ἰησοῦ Χριστό
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἡ ὁμολογία πίστεως εἶναι μία οὐσιαστική πράξη τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου μέ τήν ὁποία ἐκφράζει, δηλώνει δημόσια τήν πίστη Του στόν ἀληθινό καί ζωντανό Θεό, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, στήν διδασκαλία Του καί τό ἔργο Του κατά τήν προτροπή τοῦ Κυρίου μας πρός τούς Μαθητές Του «πιστεύετε εἰς τόν Θεόν καί εἰς ἐμέ πιστεύετε» (Ἰωάννου ιδ΄ 1).
1. Οἱ ὁμολογίες πίστεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου (Ματθαίου ιστ΄ 16 καί Ἰωάννου στ΄ 68) καί τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ (Ἰωάννου θ΄ 15 καί Ἰωάννου θ΄ 30-33) δείχνουν ὅτι ἡ πίστη αὐτή γεννιέται ἀπό τήν ζωντανή ἐπαφή μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό ἀπό τήν Ναζαρέτ, ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Λόγο τῆς ζωῆς.
Ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης ἀναφέρεται σ’ αὐτή τήν κοινωνία (Α΄ Ἰωάννου α΄ 1-4)
Ὁμοίως καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος δηλώνει, ὅτι ἡ μαρτυρία του γιά τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό βασίζεται στήν ἐμπειρία πού ἔζησε μαζί μέ τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ (Β΄ Πέτρου α΄ 15-18).
2. Μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὡς πρωταγωνιστής τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας, ἀποτελεῖ μέ τόν θάνατο καί τήν ἀνάστασή Του τό ἀντικείμενο τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως.
Δέν ἀρκεῖ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ νά γίνει ἀποδεκτός καί νά κατοικεῖ μέσα μας (Α΄ Ἰωάννου β΄ 14) πρέπει νά ὁμολογηθεῖ. Ἡ πίστη δέν εἶναι ὑπόθεση πού παραμένει «ἐν κρυπτῷ». Ἀντίθετα ὁ πιστός ὀφείλει νά δηλώνει φανερά ὅτι πιστεύει. Ἐμπνεόμενοι ἀπ’ αὐτό τό ἦθος οἱ μάρτυρες τῆς πίστεως «ἐν παντί καιρῷ» διεκήρυτταν μέ παρρησία, χωρίς νά φοβοῦνται, χωρίς νά ὑπολογίζουν τίς συνέπειες, ἀκόμη καί ἄν θά στεροῦνταν τήν ζωή τους, τήν πίστη τους στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Καμμιά φορά ἡ ἁπλῆ συναίνεση χαρακτηρίζεται ὡς ὁμολογία σέ ἀντίθεση μέ τήν ἄρνηση ἐκείνου πού δέν πιστεύει στήν ἀποστολή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Α΄ Ἰωάννου β΄ 22).
Ἡ δημόσια διακήρυξη τῆς πίστεως εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν σωτηρία (Πρός Ρωμαίους ι΄ 9-10)
3. Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως χαρακτηρίζεται ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο ὕμνος πού προσφέρεται ὡς θυσία στό Θεό (Πρός Ἑβραίους ιγ΄ 15)
4. Πρότυπό της ἔχει τήν ὁμολογία πού ἔδωσε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπησή Του πού ἦλθε νά μαρτυρήσει γιά τήν ἀλήθεια (Ἰωάννου ιη΄ 37)
5. Ἡ ὁμολογία προηγεῖται τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος καί δίδεται ἐπίσημα καί πανηγυρικά. Ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν προσέλευση στό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας κρίνεται ἡ κοινή ὁμολογία ὁλόκληρης τῆς εὐχαριστιακῆς κοινότητας. Ὁρισμένες περιστάσεις τήν ἀπαιτοῦν ἰδιαίτερα, ὅπως αὐτές ὅπου ἡ παράλειψη της θά ἰσοδυναμοῦσε μέ ἄρνηση (Ἰωάννου θ΄ 22).
6. Παρ’ ὅλο τόν διωγμό πρέπει ὁ πιστός νά ὁμολογεῖ τήν πίστη του μπροστά στά δικαστήρια ὅπως ὁ ἀπόστολος Πέτρος (Πράξεων δ΄ 20) ἀκόμη καί ἄν πρόκειται νά ὑποστεῖ μαρτύριο, ὅπως ὁ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος (Πράξεων ζ΄ 56)
Διαφορετικά θά τόν ἀρνηθεῖ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μπροστά στόν Πατέρα Του (Ματθαίου ι΄ 32 καί Μάρκου η΄ 38) ἄν ἔχει προτιμήσει τήν ἀνθρώπινη δόξα καί ὄχι ἐκείνη πού ἔρχεται ἀπό τόν Θεό (Ἰωάννου ιβ΄ 42)
Οἱ ἐκλεκτοί θά συνεχίσουν νά ὁμολογοῦν στόν οὐρανό τόν Θεό (Ἀποκαλύψεως ιε΄ 3-4) καί τόν Κυριό μας Ἰησοῦ Χριστό (Ἀποκαλύψεως ε΄ 9-10)
Δημοσιεύθηκε στήν Ἐφημερίδα Δημοκρατία 24.10.2015
