Οι Τρεις Ιεράρχες

Ποιμένες – Διδάσκαλοι-Πατέρες

Του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ

 

Η απονεμόμενη τιμή από την Εκκλησία στους τρεις μεγίστους φωστήρες της Τρισηλίου θεότητος α Βασίλειο τον Μέγα, β . Γρηγόριο τον Θεολόγο, γ . Ιωάννη τον Χρυσόστομο επιβεβαιώνει πανηγυρικά ότι οι τρεις αυτοί μεγαλόπνοοι Αρχιερείς της Εκκλησίας ανυψώθηκαν με την ζωή τους, τα έργα τους και τους λόγους τους σε δυσθεώρητη υψηλή καθέδρα από την οποία οικοδομούν και εμπνέουν τους πιστούς κάθε εποχής και κάθε τόπου.

Ιδιαιτέρως τιμώνται:

α . Για την αγία βιοτή τους ένεκα της οποίας στο πρόσωπό τους επαληθεύονται, επιβεβαιώνονται οι λόγοι του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που είπε ότι οι μαθητές Του είναι το φως και το άλας της γης (Ματθαίου ε 13,14,19).

β . Για την ποιμαντική τους αφού εποίμαναν τα συστήματα των πιστών «μετ’ επιστήμης» «μη αναγκαστώς, αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως, μηδ' ως κατακυριεύοντες των κλήρων, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου» (Α Πέτρου ε 2-3)

 

γ . Για την διδαχή τους με την οποία προστάτευσαν την «υγιαίνουσαν διδασκαλίαν» (Προς Τίτον β 1) να μην αλλοιωθεί και παραχαραχθεί, επειδή η ορθή πίστη είναι προϋπόθεση της σωτηρίας. Στήριξαν την Εκκλησία με τους αγώνες τους για να μην διαλυθεί από τις κακοδοξίες των αιρετικών. Οικοδόμησαν την εν Χριστώ ζωή των πιστών. Η διδασκαλία τους διεκρίνετο για τα πνευματικά διαμάντια που την κοσμούσαν και την ανέδειξαν διαχρονική.

Πρώτο η μεγάλη και υψηπετής παιδεία τους, η μόρφωση και οι πολλές γνώσεις που απέκτησαν, η οποία λέπτυνε το νου τους, ώστε να τους δοθεί το χάρισμα της θεογνωσίας για να ομιλήσουν περί του Θεού έχοντες επίγνωση δηλαδή βαθειά γνώση του Θεού.

 

Έμαθαν τα θεία επειδή έπαθαν τα θεία. Ο θεογνωσία είναι δώρο Θεού στις καθαρές ψυχές που αναζητούν την αλήθεια. Ο Θεός αποκαλύπτεται στους σφόδρα κεκαθαρμένους που ζουν κατά το άγιο θέλημά Του που δηλώνεται από τις εντολές που μας έδωσε (Ιωάννου α 18, Ματθαίου ια 27).

Δεύτερο η ευσέβειά τους με την οποία ανυψώθηκαν στις υψηλές κορυφές των αρετών, τιμώντας το ανθρώπινο πρόσωπο που καταξιώνεται όταν με στοργή και επιμέλεια λαμβάνει την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος.

 

δ . Για την πνευματική πατρότητά τους αφού ήσαν αυθεντικοί πνευματικοί Πατέρες που οδηγούσαν τέκνα στον Θεό Πατέρα «εν Χριστώ και δια του ευαγγελίου» (Προς Κορινθίους δ 15) Και μεριμνούσαν για τις ανάγκες του πιστού λαού, αποκρούοντας όλους εκείνους που ελυμαίνοντο τις ψυχές και τις ζωές των ανυπεράσπιστων και αδυνάμων ανθρώπων.

 

Το ηθικό και πνευματικό τάλαντο του καθενός δεν ήτο βέβαια εντελώς το ίδιο. Φιλοσοφικώτερος και χαριέστερος ήταν στον λόγο ο Βασίλειος· θεολογικώτερος και ανθηρότερος ο Γρηγόριος και ευγλωττότερος δε και φλογερώτερος ο Χρυσόστομος. Αλύγιστος στην άμυνα ο πρώτος· ομοιότερος προς την θάλασσα ο δεύτερος, επειδή άλλοτε εφέρετο προς τους θορύβους και τους σάλους και άλλοτε εγκαταλείποντας τα πάντα ζητούσε την ησυχία και την γαλήνη· στρατηλάτης τολμηρότατος και μεγαλοπράγμων ο τρίτος.

Αλλά και οι τρεις κατείχαν σε βαθμό υπέροχο την ειλικρίνεια και την θερμότητα της πίστεως, την μεγάλη παιδεία, την υπέρλαμπρη ευγλωττία, την πλήρη αφοσίωση στην πίστη της Εκκλησίας, την αγάπη προς το ποίμνιο, την αφοβία προς τους άρχοντες, την βαθειά ευσπλαγχνία, την ανεξάντλητη φιλανθρωπία, την διαρκή νηφαλιότητα, την συστηματική εγκράτεια, την άμεμπτη σωφροσύνη, τον αδιάλειπτο αγώνα για την σωτηρία των ψυχών και το θριάμβο της βασιλέας του Θεού.

Η αδελφότης τους αυτή δικαίως σφραγίσθηκε εύρε με την πάνδημη αναγνώρισή της στην κοινή τους εορτή, προ της οποίας κύπτουν ευλαβώς όχι μόνον τα εκατομμύρια των πιστών, αλλά και οι εξοχώτεροι αντιπρόσωποι της φιλοσοφίας και της ρητορικής και της καθόλου ελληνικής παιδείας