Ερωτήσεις - Απαντήσεις
Συνέντευξη στην Εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» 17.6.2012
Στην ερώτηση 1 Τι φοβάστε και τι εύχεσθε για τις σημερινές εκλογές;
Με τις εκλογές επιλέγονται οι άρχοντες που θα διαχειρισθούν και θα οργανώσουν τα θέματα της ζωής ώστε οι πολίτες να ευημερούν, η κοινωνία να ευνομείται και η Πατρίδα να ευεργετείται. Αυτό που φοβόμαστε και δεν θέλουμε να συμβεί είναι να βλάπτεται και να ζημιώνεται η Πατρίδα μας να αναστατώνεται και να ταράσσεται η κοινωνία και να δυστυχούν και να υποφέρουν οι πολίτες.
Η Εκκλησία προσεύχεται σε κάθε θεία Λειτουργία στον Παντοδύναμο Κύριο και Κυβερνήτη του κόσμου και της ζωής μας να εμπνεύσει στους άρχοντες αγαθές αποφάσεις για την Εκκλησία και να τούς χαρίζει ειρηνική διακυβέρνηση ώστε έχοντας αυτοί γαλήνη οι πιστοί να ζουν ήρεμο και ησύχιο βίο «εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι».
Στην ερώτηση 2 H Εκκλησία πιστεύετε ότι θα έπρεπε να είχε συζητήσει προεκλογικά με τα κόμματα για τα ζητήματα που την αφορούν;
Εξ όσων γνωρίζω τα κόμματα δεν εξεδήλωσαν μια τέτοια διάθεση να συζητήσουν με τους Ποιμένες της Εκκλησίας για την πορεία της κοινωνίας και του τόπου. Αν το έκαναν ασφαλώς θα είχαν ακούσει την αποθησαυρισμένη σοφία του λόγου του Θεού και θα είχαν εμπλουτίσει τα προγράμματά τους. Όλα τα κόμματα ισχυρίζονται ότι κατέχουν την τέλεια και σωστή πρόταση αυτή που ωφελεί τον τόπο και επιλύει τα προβλήματα. Γι αυτό δεν θέλουν να την αλλοιώσουν αποδεχόμενα τις απόψεις των άλλων κομμάτων. Ωστόσο όμως τα ανθρώπινα αποδεικνύονται ατελή και αποτυγχάνουν.
Η προκατάληψη κατά του «αγαθού λόγου» πού κατέχει η Εκκλησία και η a priori απόρριψη του ουσιαστικά στερεί τους άρχοντες από ένα «θαυμαστό σύμβουλο».
Στην ερώτηση 3 Συμμερίζεστε τον θυμό των Ελλήνων και πού αποδίδετε τις ευθύνες για την κατάσταση της χώρας;
Ασφαλώς συμμερίζομαι τον θυμό των Ελλήνων για όσα έχασαν, για αυτά πού στερούνται, για το εφιαλτικό παρόν, για το αβέβαιο μέλλον.
Ο θυμός όμως καθεαυτός δεν έχει την δύναμη να λύσει τα προβλήματα γιατί είναι τυφλός. Χρειάζεται το φως της δικαιοσύνης για να αποδώσει τις ευθύνες στους πταίσαντες και να αναζητήσει λύσεις στα προβλήματα. Πριν αποφανθούμε, όμως για τους υπεύθυνους η πνευματικότητα της Εκκλησίας μας προτρέπει να κάνουμε ο καθένας την αυτοκριτική του με τιμιότητα και ειλικρίνεια. Πριν εγείρουμε τον λίθο του αναθέματος κατά των άλλων, για όσα ευθύνονται, είναι σωστό να διερωτηθούμε εάν είμαστε αθώοι για το συντελεσθέν έγκλημα.
Στήν ερώτηση 4 Η Εκκλησία έχει μερίδιο ευθυνών για την κρίση ;
Εφ όσον η Εκκλησία δεν άσκησε κυβερνητική εξουσία βεβαίως και δεν ευθύνεται για την πορεία του τόπου, πολλώ δε μάλλον που εκείνοι που ασκούσαν την πολιτική εξουσία δεν επιθυμούσαν να έχει λόγο η Εκκλησία και να αναμειγνύεται στα κοινά.
Υπάρχει όμως μια άλλη ευθύνη που έχουν οι Ποιμένες της Εκκλησίας επειδή «αφήκαν τα βαρύτερα του νόμου του Θεού, τον έλεον και την κρίσιν» και απορροφήθηκαν από τα επουσιώδη. Αυτή τήν ευθύνη θα τούς την καταλογήσει ο Κύριος που τους κατέστησε Ποιμένες για να ποιμάνουν τα λογικά πρόβατα της ποίμνης Του.
Στην ερώτηση 5 Πώς βοηθάτε τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν στην Μητρόπολή σας ;
Η ποιμαντική μας στην Ιερά Μητρόπολη στρέφεται περί τους τρεις άξονες, όπως αυτοί καταγράφονται στις Πράξεις των Αποστόλων για την ζωή της πρώτης χριστιανικής κοινότητας στα Ιεροσόλυμα.
Πρώτος άξονας η προσευχή. Η Εκκλησία είναι προσευχομένη κοινότητα. Κέντρο της έχει την θεία Ευχαριστία από την οποία τρέφονται, συντηρούνται, αγιάζονται και πλουτίζονται οι πιστοί.
Πολλοί αυτή την διακονία την υποτιμούν, την θεωρούν ασήμαντη ίσως και ατελέσφορη. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει. Το πόσο σημαντική είναι η διακονία αυτή στις μέρες μας διαπιστώνεται από το γεγονός ότι όλο και πυκνώνουν τα εκκλησιάσματα και μάλιστα από νέους ανθρώπους που ενώ μεγάλωσαν μέσα στην αθεϊστική και αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα έρχονται προς τον Ιησού Χριστό. Ο Στάλιν είχε ομολογήσει ότι ενώ νίκησε τις σιδηρόφρακτες φάλαγγες του Χίτλερ εν τούτοις νικήθηκε από την γιαγιά της Ρωσίας που δίδασκε παρά την αθεϊστική προπαγάνδα στα παιδιά των Ρώσων την πίστη στον Θεό. Ποιος έφερε τους νέους στην αυλή της Εκκλησίας; Ποιος άλλος η απογοήτευση από τα σχήματα του κόσμου και η ελπίδα για μια αληθινή ζωή, που χαρίζει ο Σωτήρας του κόσμου ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Δεύτερος άξονας η πνευματική οικοδομή, να διδαχθούν οι πιστοί όσα δίδαξε ο Χριστός όπως τα βίωσαν οι άγιοι. Οι άγιοι έζησαν όπως κήρυξε ο Χριστός και δοξάσθηκαν. Το ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού δίδει σωστούς κανόνες ζωής. Το ευαγγέλιο δοξάζει τον άνθρωπο. Αυτό πρέπει να διδάξουμε στους ανθρώπους.
Τρίτος άξονας η οργάνωση της φιλανθρωπίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Με την οικονομική δυνατότητα που έχουμε προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες των πιστών της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
Στην ερώτηση 6 Υπάρχει κάτι παραπάνω που θα μπορούσε να κάνει η Εκκλησία για την κρίση ;
Βεβαίως εφ όσον οι ανάγκες το απαιτούν και η Εκκλησία έχει τα μέσα. Δυστυχώς δεν δίδεται στην Εκκλησία η δυνατότητα να διευρύνει την φιλανθρωπική δράση της παρά τις επανειλημμένες απόπειρες. Είναι κι αυτό χαρακτηριστικό της αρνητικής νοοτροπίας για την Εκκλησία μας.
Στην ερώτηση 7 Σας έχουν αποκαλέσει «αντιπολιτευόμενο» Ιεράρχη. Αποδέχεστε τον όρο;
Απορρίπτω τον χαρακτηρισμό, διότι η Ιεραρχία δεν είναι οργανωμένη κατά τον τρόπο που λειτορυγεί η Βουλή. Ως υπεύθυνοι Ποιμένες διατυπώνουμε την άποψη μας και συμμετέχουμε στα Συνοδικά Όργανα. Οι διαποιμαίνοντες Ιερές Μητροπόλεις συνδιοικούν την Εκκλησία με ίσους όρους κατά το Συνοδικό Πολίτευμα με το οποίο κυβερνάται η Εκκλησία.
Δεν υπάρχει καμία αναλογία ανάμεσα στην πολιτική ζωή και την εκκλησιαστική διοίκηση. Ο όρος «αντιπολίτευση» είναι αδόκιμος για την εκκλησιαστική ζωή και όσοι τον χρησιμοποιούν απλώς αγνοούν ουσιώδη θέματα ορθοδόξου θεολογίας και Εκκλησιολογίας.
Στην ερώτηση 8 Ποιες διαφωνίες έχετε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο;
Με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο συζητάμε τα θέματα που απασχολούν την Εκκλησία όπως ο Αρχιεπίσκοπος συζητεί με όλους τους Μητροπολίτες. Οι Ιεράρχες λένε την άποψη τους. Ακούνε την δική του. Τούς πείθει η τον πείθουν και έτσι προάγεται η εκκλησιαστική διακονία και ζωή μας.
Στην ερώτηση 9 Φοβάστε αποδυνάμωση του ρόλου της Εκκλησίας στο μέλλον;
Πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος της πνευματικής αστάθειας για αυτό συνεχώς προσευχόμαστε «υπέρ ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών» και λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα για να μη κλυδωνίζονται και ταράσσονται οι πιστοί, αλλά να αυξάνονται και να προκόπτουν
Στην ερώτηση 10 Δεν αγαπάτε τη δημοσιότητα και σπάνια εμφανίζεστε σε κοσμικές εκδηλώσεις. Γιατί έχετε επιλέξει αυτό το δρόμο;
Ως Ποιμένας και Επίσκοπος της τοπικής Εκκλησίας που ονομάζεται Ιερά Μητρόπολη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού είμαι παρών στην ζωή και στις δραστηριότητες των Ενοριών και του ποιμνίου μου. Οι κοσμικές εκδηλώσεις και οι δημόσιες σχέσεις δεν με ενδιαφέρουν.
Στην ερώτηση 11 Έχετε προσωπικές φιλοδοξίες που αφορούν τον χώρο της Εκκλησίας ;
Η μόνη φιλοδοξία μου είναι να επιτελώ την διακονία μου και να εκτελώ την αποστολή που μου ανέθεσε ο Κύριος μας «εις δόξαν Θεού Πατρός». Αλλοίμονο στον Ποιμένα εκείνο που θα έχει άλλη φιλοδοξία. Ο Χριστός ολοκληρώνοντας την αποστολή Του στον κόσμο είπε: «Πατέρα εγώ φανέρωσα την δόξα σου πάνω στη γη, αφού ολοκλήρωσα το έργο που μου ανέθεσες να κάνω». Αυτό επιθυμώ κι εγώ να πω την ημέρα της κρίσεως.
Στην ερώτηση 12 Πόσο μπορεί να μας βοηθήσει η πίστη στο Θεό να ξεπεράσουμε τα σημερινά προβλήματα;
Πίστη είναι τα μάτι με το οποίο βλέπουμε τον Ιησού Χριστό. Ένα θολό μάτι εξακολουθεί να είναι ένα μάτι. Ένα δακρυσμένο μάτι εξακολουθεί να είναι ένα μάτι.
Πίστη είναι το χέρι με το οποίο κρατάμε τον Ιησού Χριστό. Ένα χέρι που τρέμει εξακολουθεί να είναι ένα χέρι. Και είναι πιστός εκείνος που με τρεμάμενη καρδιά απλώνει το δειλό του χέρι για να αγγίξει το κράσπεδο του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Πίστη είναι η γλώσσα με την οποία γευόμαστε ότι ο Κύριος Ιησούς είναι αγαθός. Μία γλώσσα που την καίει ο πυρετός εξακολουθεί να είναι μία γλώσσα.
Πίστη είναι το πόδι πού βαδίζει προς τον Ιησού Χριστό. Ένα κουτσό πόδι εξακολουθεί να είναι πόδι. Και εκείνος που έρχεται αργά εν τούτοις έρχεται.
Από την κρίση ασφαλώς θολώνει το μάτι μας, τρέμει το χέρι μας, καίει την γλώσσα μας ο πυρετός της δυστυχίας και τραυματίζει το πόδι μας. Παρά ταύτα μη παύσουμε να ελπίζουμε στον Κύριο Ιησού Χριστό διότι «Πας ο πιστεύων επ αυτώ ου καταισχυνθήσεται».
