Εἰσοδικό στήν Μεγάλη Ἑβδομάδα
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.
Ἡ προσεκτική μελέτη τῶν ἱερῶν κειμένων γιά τά γεγονότα πού ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Ἁγία καί Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀποκαλύπτει τό μεγαλεῖο τοῦ Πάσχοντος Θεανθρώπου.
α΄. Ἐνσαρκωτής τῶν Μεσσιανικῶν προσδοκιῶν
Ὁ Κύριος ἀποδέχτηκε τίς ἐκδηλώσεις τῶν Ἰουδαίων κατά τήν εἴσοδό Του στά Ἱεροσόλυμα πρό ἕξι ἡμερῶν τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων πού ἐξέφραζαν τήν ἀντίληψη πού εἶχαν διαμορφώσει, ἀπό ὅσα ὁ Κύριος εἶχε πράξει καί διδάξει κατά τήν δημόσια δράση Του, ὅτι εἶναι ὁ Μεσσίας, ὅπως Τόν εἶχαν προαναγγείλει οἱ Προφῆτες ὁ καθένας στήν ἐποχή του. Στό πρόσωπό Του ἐνσάρκωνε Αὐτόν πού ὁ Θεός τῶν Πατέρων τους εἶχε ὑποσχεθεῖ ὅτι θά ἔστελνε στόν κόσμο γιά νά ἐγκαινιάσει καί νά ἐγκαθιδρύσει στήν γῆ τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά ζήσουν «σωφρόνως καί δικαίως καί εὐσεβῶς» (Πρός Τίτον β΄ 12).
Τήν Μεσσιανικότητά Του ἀμφισβήτησαν οἱ τυφλωμένοι ἀπό τό μῖσος τους θρησκευτικοί ἡγέτες τῶν Ἰσραηλιτῶν. Ἐπρόκειτο γιά ἀνθρώπους πού ἐκμεταλλεύονταν τήν θρησκευτική ἐξουσία πού διέθεταν γιά προσωπικό, οἰκονομικό καί κοινωνικό ὄφελος, πού αὐθαδιάζαν καί αὐθαιρετοῦσαν χρησιμοποιώντας τήν θρησκεία
*****
β. Κυρίαρχος τῶν ἐξελίξεων.
Στά γεγονότα τῶν τελευταίων ἡμερῶν τῆς ἐπιγείου ζωῆς Του ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός ἐνήργησε ἔχοντας ὁ Ἴδιος τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῶν ἐξελίξεων. Ὅλα πραγματοποιούνταν ὅπως Ἐκεῖνος ἤθελε καί ὅταν Ἐκεῖνος τό ἐπέτρεψε. Οὐδείς Τόν ἀνάγκασε. Οὐδείς Τόν αἰφνιδίασε. Δέν παρασύρθηκε. Κυριάρχησε ἀποφασιστικά στίς καταστάσεις καί στά πρόσωπα. Ἐπέβαλε τήν θέλεσή Του σ’ ὅλους καί σ’ ὅλα.
Γι’ αὐτό δέν ἐνθουσιάστηκε ἀπό τίς θορυβώδεις ἐκδηλώσεις τοῦ πρόσκαιρα ἐνθουσιασμένου λαοῦ γνωρίζοντας ὅτι πολύ γρήγορα θά μεταστρεφόταν σέ ἀποδοκιμασία καί ἐχθρότητα. Δέν ἀπέφυγε νά συγκρουσθεῖ μέ τούς ἐχθρούς Του, τήν πνευματική ἡγεσία τῶν Ἰουδαίων πού τούς ἀντιμετώπισε στό δικό τους περιβάλλον στήν αὐλή τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων καί τούς ἤλεγξε μέ παρησσία ἐνώπιον τοῦ λαοῦ δείχνοντάς του τήν ἀλλοίωση τοῦ πνεύματος καί τοῦ ἤθους τῆς ἰσραηλιτικῆς θρησκείας, ὅπως εἶχε παραδοθεῖ ἀπό τόν Θεό καί ἐπανειλημμένως τήν εἶχαν ἐπισημάνει οἱ Προφῆτες. Ἀδιαφορεῖ γιά τήν πολιτική ἐξουσία καί τούς φορεῖς της, ἐπειδή γνωρίζει ὅτι οὐδεμία ἐξουσία ἔχουν πάνω Του.
*****
γ΄ Ὁ ἀποφασισμένος γιά τήν ἀποστολή Του.
Ἐπανειλημένως οἱ Μαθητές Του τόν ἀπέτρεψαν νά μεταβεῖ στά Ἱεροσόλυμα ἐνῶ γνώριζε τίς διαθέσεις τῶν ἐχθρῶν Του. Ἐκεῖνος ὅμως δέν ἐγκατέλειψε τό σχέδιό Του μέχρι τέλους. Δέν ἀποφεύγει τό πάθος. Δέν φοβεῖται τόν θάνατο. Ἤλθε στόν κόσμο γιά νά δώσει μία μάχη μέ ἁγιότητα καί δικαιοσύνη καί νά κερδίσει μία ἀδαμφισβήτητη νίκη πού ὁ ἀντίκτυπός της καί οἱ συνέπειές της θά ἀγκαλιάζουν ὅλους τούς ἀνθρώπους καί θά ἐπεκτείνονται στήν αἰωνιότητα. Θέλει νά πεῖ Αὐτός τόν τελευταῖο λόγο, νά κραυγάσει τό «τετέλεσται» γιά νά ἀκούεται στούς αἰῶνες τῆς ἱστορίας καί στήν αἰωνιότητα. Ὅτι ἀνέλαβε νά πραγματοποιήσει μία ἀποστολή καί νά ἐκτελέσει μία ἐντολή καί ἔφερε σέ πέρας τήν μαρτυρία καί τήν διακονία Του.
Στό Πάθος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ οἱ ἐχθροί του συμπεριφέρθηκαν μέ ἀνείπωτη ἀθλιότητα. Ἐκεῖνος ἐπέδειξε τό ἀσύγκριτο μεγαλεῖο Του.
Τό θεῖο μεγαλεῖο γίνεται μεγαλειωδέστερο μέ τήν παρουσία τῆς ἀνθρώπινης ἀθλιότητος καί ἡ ἀνθρώπινη ἀθλιότητα φανερώνεται ἀθλιώτερη μέ τήν παρουσία τοῦ θείου μεγαλείου, ὥστε κάθε γλώσσα νά ἐξομολογεῖται:
«Εἷς Ἅγιος, Εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός
εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός»
