Ἡ ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἀπό τά ἱερά κείμενα τῆς ἁγίας Γραφῆς στά ὁποῖα στηρίζεται ἡ πίστη μας καί ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μας διδασκόμαστε, ὅτι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ θεωρεῖται :
α΄. Σφραγίδα ἑνός τελειωμένου ἔργου
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἐπανειλημένως μέ δηλώσεις Του πρός τούς Ἰουδαίους ἀναφέρθηκε στήν ὁλοκλήρωση τῆς ἀποστολῆς πού ἦλθε νά ἐπιτελέσει μέ τήν σάρκωσή Του στόν κόσμο. (Ἰωάννου δ΄ 34 καί Ἰωάννου ε΄ 36)
Πορευόμενος πρός τό πάθος στήν ἀρχιερατική προσευχή Του ἀνήγγειλε στόν Ἐπουράνιο Πατέρα Του τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἀποστολῆς Του στόν κόσμο (Ἰωάννου ιζ΄ 4).
Ἀπό τό ὕψος τοῦ Σταυροῦ ἐκφώνησε θριαμβευτικά τό «τετέλεσται» (Ἰωάννου ιθ΄ 30) πού σήμαινε τήν ἄρση τῶν συνεπειῶν τῆς παρακοῆς καί τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Μέ τό «τετέλεσται» ὁλοκληρώθηκαν τά ἔργα τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί τήν ἀνακαίνιση τοῦ κόσμου.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει, ὅτι ὁ Ἐπουράνιος Θεός, ἐπισφράγισε τήν διακονία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ στό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας μέ τήν ἀνάστασή Του (Πράξεων ιγ΄ 29-30).
β΄. Ἀπόδειξη ἑνός ἐνδόξου θριάμβου
Ὁ Κύριός μας ὅταν ἐμφανίσθηκε στούς Μαθητές Του τήν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεώς Του τούς ἀνεκοίνωσε ὅτι: «Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς » (Ματθαίου κη΄ 18)
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στόν θρίαμβο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού δοξάσθηκε μέ τήν ἀνάστασή Του, ἀφοῦ προηγουμένως πέθανε μέ σταυρικό θάνατο γιά νά καταργήσει τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου πάνω στούς ἀνθρώπους (Πρός Ἑβραίους β΄ 14, Πρός Ἐφεσίους δ΄ 8) γενόμενος «ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων» (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄, 20) πού θά ἀναστηθοῦν κατά τήν Ἔσχατη Ἡμέρα.
Ὁ ἄνθρωπος προγεύεται αὐτοῦ τοῦ θριάμβου τῆς ἀναστάσεως συμμετέχοντας στά ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας (Πρός Κολοσσαεῖς β΄ 12-15)
γ΄. Ὑπόσχεση μιᾶς ἀναμενόμενης ἀναστάσεως.
Ἀποτελεῖ θεμελιώδη πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῶν Χριστιανῶν ὅτι:
α΄. Ὅλοι οἱ ζήσαντες καί κοιμηθέντες ἄνθρωποι ἀπό Ἀδάμ ἕως τοῦ ἐσχάτου θά ἀναστηθοῦν ἐκείνη τήν Ἔνδοξη Ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του, ὅπως διεκήρυξε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός (Ἰωάννου ε΄ 25-29)
β΄. Ἄλλοι θά ἀναστηθοῦν γιά νά δοξασθοῦν κι ἄλλοι γιά νά ἐλεγχθοῦν καί νά κατακριθοῦν, ἐπειδή δέν πίστεψαν στόν Ἰησοῦ Χριστό καί δέν μετενόησαν γιά τά σκοτεινά καί ἁμαρτωλά ἔργα τους
γ΄. Ὅταν ἀναφερόμαστε σέ ἀνάσταση νεκρῶν ἐννοοῦμε τήν ἀνάσταση τοῦ ὑλικοῦ σώματος τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἕνωση του μέ τήν ἀθάνατη ψυχή πού εἶναι ἑνωμένη μέ τόν ἔνδοξο καί ἀναστημένο Κύριο (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 35-58)
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀντιπαραθέτει τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό μέ τόν Ἀδάμ καί ἐξηγεῖ, ὅτι ὅπως ἀπό τόν Ἀδάμ οἱ ἀπόγονοί του κληρονομοῦμε τήν φθορά καί τόν θάνατο, ἔτσι καί ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό πού εἶναι ὁ δεύτερος Γενάρχης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους κληρονομοῦμε τήν ζωή, τήν ἀφθαρσία καί τήν ἀναθασία (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 20-22)
δ΄. Βεβαίωση μιᾶς μελλούσης κρίσεως
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν ὁμιλία του πρός τούς Ἀθηναίους συνεδύασε τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τήν μέλλουσα κρίση (Πράξεων ιζ΄ 31)
Γι’ αὐτό ὁ Κύριος συνέστησε στούς μαθητές Του νά ἀγωνίζονται γιά νά ἀναδειχθοῦν «υἱοί τῆς ἀναστάσεως» (Λουκᾶ κ΄ 36) νεκρώνοντας τό φρόνημα τῆς ἁμαρτίας.
