“ΜΕΤΑΜΟΡΦΟΥΣΘΕ”
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ
Δ α ν ι ή λ
Δημοσιεύθηκε 3.8.2013
Ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπενθυμίζει στούς πιστούς τήν ἀνάγκη γιά τήν πνευματική μεταμόρφωση τους ἤ πνευματική ἀνανέωσή μας κατά τήν προτροπή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου “μεταμορφοῦσθαι” πού εὑρίσκεται στόν ἀντίποδα τῆς ἄλλης προτροπῆς του “μή συσχηματίζεσθε” (Ρωμαίους ιβ΄ 2)
Οὐσιαστικά πρόκειται κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν θεώση πού ἀποτελεῖ ἀκρότατη ἐπιθυμία τῶν ἀνθρώπων.
1. Τό πρότυπο τῆς μεταμορφώσεως τῶν πιστῶν.
Τό πρῶτο θέμα πού τίθεται στούς πιστούς εἶναι νά προσδιορίσουν τό πρότυπο τῆς μεταμορφώσεώς τους ἤ μέ ἄλλες λέξεις τῆς πνευματικῆς ἀνανεώσεώς τους. Αὐτό κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο εἶναι ὁ καινός ἄνθρωπος πού ὁ Θεός κατά τό σχέδιό του ἔχει πλάσει γιά νά ζεῖ μέ δικαιοσύνη καί ἁγιότητα πού προέρχονται ἀπό τήν ἀλήθεια (Πρός Ἐφεσίους δ΄ 22-23)
2. Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς μεταμορφώσεως.
Οἱ λόγοι τῆς μεταμορφώσεως ἤ τῆς πνευματικῆς ἀνανεώσεως τῶν ἀνθρώπων εἶναι δύο:
1. Ἡ ἁμαρτία.
Αὐτή φθείρει καί στερεῖ ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους τήν δόξα τοῦ Θεοῦ κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως διατυπώθη ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο, ὅτι πάντες ἥμαρτον καί στεροῦνται τήν δόξα τοῦ Θεοῦ (Ρωμαίους γ΄ 23).
Γιά νά ἀποκτήσουν τήν θεία δόξα, δηλαδή νά θεωθοῦν, πρέπει νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἁμαρτία καί θέωση εἶναι ἀσύμβατες καταστάσεις.
2. Ἡ μαρτυρία.
Ὅλοι οἱ πιστοί πρέπει νά μεταμορφωθοῦν. Ἡ ἀνανεωμένη ἀπό τήν θεία Χάρη ζωή τους μαρτυρεῖ στό περιβάλλον τους τήν ἁγιότητα τοῦ χαρακτῆρα τους καί τήν πρός τά κρείττω ἀλλοίωση τους ἀπό τήν ἕνωσή τους μέ τόν Θεό ὅπως συνέβη μέ τόν Μωϋσῆ (Ἐξόδου λδ΄ 29-30) καί τούς Ἀποστόλους (Πράξεων δ΄ 13).
Εἶναι ἀνάγκη οἱ πιστοί νά ἔχουν μεταμορφωμένη καί συνεχῶς ἀνανεούμενη πνευματική ζωή.
Γι’ αὐτό πρέπει πάντοτε οἱ πιστοί νά ἐνδιαφέρονται γιά τό ποιά μαρτυρία δίδουν στήν οἰκογένειά τους, στό περιβάλλον τους, στήν ἐργασία τους, στήν κοινωνία πού ζοῦν.
3. Ὁ τρόπος τῆς μεταμορφώσεως.
Πῶς θά μεταμορφωθοῦν ; Ἰδού.
α) Γκρεμίζοντας στή ζωή τους ὅλα τά μάταια καί εὐτελῆ ἀνθρώπινα πρότυπα, τά ὁποῖα ἀπέρριψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀποκαλώντας τα σκύβαλα, δηλαδή σκουπίδια (Πρός Φιλιππησίους γ΄ 8)
β) Πράττοντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά τούς ἀνθρώπους, ὅπως σαφέστατα τό ὅρισε ὁ Κύριός μας “Τοῦτο γάρ ἐστί θέλημα τοῦ Θεοῦ ὁ ἁγιασμός ἡμῶν” (Α΄ Θεσσαλονικεῖς δ΄ 3).
γ) Ζητώντας ἀπό τό Θεό μέ θερμή προσευχή νά σέ δυναμώνει σ’ αὐτό τόν ἀγῶνα (Λουκᾶ α΄ 35).
Ἡ πνευματική μεταμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι ἀποτέλεσμα ἑνός προσωπικοῦ ἀγῶνος, ἀλλά δωρεά τοῦ Θεοῦ καί ἀποτέλεσμα τῆς συμμετοχῆς τοῦ ἀνθρώπου στή ζωή τοῦ Θεοῦ διά τῶν ἁγίων μυστηρίων. Αὐτή τήν πνευματική διαδικασία περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὡς ἑξῆς: “Γιατί μόνο στό Χριστό κατοικεῖ σωματικά ὅλη ἡ θεότητα. Μόνο αὐτός μπορεῖ νά μᾶς δώσει τήν πληρότητα τῆς ζωῆς, αὐτός πού εἶναι κύριος κάθε ἀρχῆς κι ἐξουσίας” (Κολοσσαεῖς γ΄ 9-10).
Ἡ πνευματική μεταμόρφωση εἶναι συνεχής ἐνέργεια τοῦ ἁγίου Πνεύματος κατά τόν ἀπόστολικό λόγο: “ Ὅλοι, ἐμεῖς, λοιπόν, χωρίς κάλυμμα στό πρόσωπο, κοιτάζουμε σέ καθρέφτη τή λαμπρότητα τοῦ Κυρίου καί μεταμορφωνόμαστε σ’ αὐτήν τή λαμπρή εἰκόνα του, βαδίζοντας ἀπό δόξα σέ δόξα μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Κυρίου, πού εἶναι τό Πνεῦμα” (Πρός Κορινθίους Β΄ γ΄ 18).
*****
