Ο ΣΤΑΥΡΟΣ
ἀπαίτηση καί τίτλος δόξας
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἐφημερίδα Δημοκρατία 14.9.2013
Ὁ Χριστός πέθανε σταυρωμένος. Ὁ σταυρός πού ὑπῆρξε τό ὄργανο τῆς ἀπολυτρώσεως, ἔγινε μαζί μέ τόν θάνατο, τόν πόνο καί τό αἷμα, μία ἀπό τίς οὐσιώδεις λέξεις πού φέρνει στό νοῦ τήν σωτηρία μας. Ὁ σταυρός δέν εἶναι πιά ὄνειδος, ἀλλά ἀπαίτηση καί τίτλος δόξας, πρῶτα γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἔπειτα γιά τούς μαθητές Του, τούς Χριστιανούς.
1. Ὁ σταυρός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐκφράζει τήν αὐθόρμητη ἀντίδραση κάθε ἀνθρώπου μπροστά στό σταυρό τῆς ἀπολυτρώσεως στά λόγια :
«Ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν» (Πρός Κορινθίους Α΄ α΄ 23)
Ἦταν δυνατό ἡ σωτηρία νά προέλθει κατά τήν ἀντίληψη πού ἐπικρατοῦσε στόν ἑλληνορωμαϊκό κόσμο τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τήν σταύρωση, αὐτό τό μαρτύριο γιά σκλάβους (Πρός Φιλιππησίους β΄ 8) πού δέν ἀποτελοῦσε μόνο ἕνα σκληρό τρόπο θανατώσεως, ἀλλά καί ντροπή ; (Πρός Ἑβραίους ιβ΄ 2, ιγ΄ 13).
Ἦταν δυνατό ἡ ἀπολύτρωση νά δοθεῖ κατά τήν ἀντίληψη τῶν Ἑβραίων ἀπό ἕνα πτῶμα, πού ἐθεωρεῖτο τόσο ἀκάθαρτο πού ἐπεβάλλετο νά ἀπαλλαγοῦν ἀπ’ αὐτό ὅσο τό δυνατό γρηγορώτερα, ἤ ἀπό ἕνα κατάδικο κρεμασμένο στό ξύλο πού ἔφερνε ἐπάνω του τό σημάδι τῆς θεϊκῆς κατάρας καί τιμωρίας;
Στό Γολγοθᾶ οἱ παριστάμενοι Τόν κορόϊδευαν. Οἱ Μαθητές Του ἦσαν ταραγμένοι καί φοβισμένοι.
Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός τήν παραμονή τοῦ πάθους Του ἀνήγγειλε ὅτι ὅλοι θά σκανδαλισθοῦν ἐξαιτίας Του (Ματθαίου κστ΄ 31).
Αὐτός ὅμως ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν πυρήνα τοῦ κηρύγματος τῶν Ἀποστόλων καί τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ σταυρός τοῦ Κυρίου κρύβει ἕνα μυστήριο τό νόημα τοῦ ὁποίου ἀποκάλυψε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐπικαλούμενος τίς μαρτυρίες καί ἀναφορές τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
«Οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται» (Ἡσαΐου νγ΄ 5)
«Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε καὶ τὰς νόσους ἐβάστασε» (Ματθαίου η΄ 17)
Στό νόημα τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀναφέρεται ὁ ἀπόστολος Πέτρος
«Ὅς (δηλαδή ὁ Ἰησοῦς Χριστός) τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε » (Α΄ Πέτρου β΄ 24).
Γιά τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ὁ σταυρικός Του θάνατος ἔγινε ἡ αἰώνια δόξα Του.
*****
2. Ὁ σταυρός τῶν Χριστιανῶν
Οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ ταυτίζονται μέ τόν Διδάσκαλό τους κατά τήν ἀπαίτηση :
«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι » (Ματθαίου ιστ΄ 24 ).
Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ Ἰησοῦς Χριστός ζητεῖ ἀπό τούς μαθητές Του νά πεθάνουν γιά τόν ἑαυτό τους, νά πεθάνουν γιά τόν κόσμο διακόπτοντας ὅλους τούς φυσικούς δεσμούς μέ τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας καί νά εἶναι ἕτοιμοι νά δεχθοῦν νά τοῦς πάρουν τήν ζωή ἕνεκα τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτά ὅμως συνιστοῦν τήν δόξα του.
Ὁ σταυρός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γίνεται στήν ζωή τοῦ Χριστιανοῦ τό σύνορο ἀνάμεσα στούς δύο κόσμους, αὐτόν τῆς σάρκας καί αὐτόν τοῦ πνεύματος.
Ὁ πιστός πού ἀποδέχεται καί σηκώνει τόν σταυρό του ἀκολουθώντας τόν Ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ Χριστό ζώντας τήν ἐσταυρωμένη ζωή μπορεῖ μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παύλο νά ἀναφωνεῖ ὑπερήφανα:
«Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Πρός Γαλάτας στ 14 )
«καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ» (Ἰωάννου ιζ΄ 19)
