Ἡ θριαμβευτική πορεία πρός τήν αἰώνια δόξα
τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός στό τέλος τῆς δημοσίας ἐπί γῆς ζωῆς καί διακονίας Του πραγματοποίησε τήν θριαμβευτική πορεία ἐπιστροφῆς Του πρός τόν οὐράνιο Πατέρα Του, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τήν ἐπί γῆς ἀποστολή Του.
Στήν τελευταία ἀποχαιρετιστήρια ὁμιλία Του πρός τούς Δώδεκα Μαθητές καί Ἀποστόλους στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, ὅπου ἔγινε ὁ Μυστικός Δεῖπνος δήλωσε:
«Ἐξῆλθον παρὰ τοῦ πατρὸς καὶ ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον· πάλιν ἀφίημι τὸν κόσμον καὶ πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα » (Ἰωάννου ιστ΄ 28)
Δηλαδή: «Προέρχομαι ἀπό τόν Πατέρα καί ἦρθα στόν κόσμο· ἀφήνω πάλι τόν κόσμο καί πηγαίνω στόν Πατέρα»
Ἡ πορεία αὐτή πραγματοποιήθηκε πρός δύο κατευθύνσεις, ὅπως ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας ἐξήγγειλε.
α΄. Πορεία πρός τά Ἱεροσόλυμα.
Ὁ Κύριος ὁλοκληρώνοτας τήν τελευταία περιοδεία Του ἀνήγγειλε στούς Δώδεκα Μαθητές Του καί Ἀποστόλους, ὅτι κατευθύνεται πρός τά Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἐκεῖ θά συμβοῦν τά γεγονότα τοῦ πάθους, τοῦ θανάτου καί τῆς ἀναστάσεώς Του, λέγοντάς τους :
«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ, καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται » (Ματθαίου κ΄ 18-19)
Δηλαδή : ««Ἀνεβαίνουμε στά Ἱεροσόλυμα· ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου θά παραδοθεῖ ἐκεῖ στούς ἀρχιερεῖς καί στούς γραμματεῖς καί θά τόν καταδικάσουν σέ θάνατο. Καί θά τόν παραδώσουν στούς ἐθνικούς, γιά νά τόν περιγελάσουν, νά τόν μαστιγώσουν καί νά τόν σταυρώσουν, ὅμως τήν τρίτη μέρα θ’ ἀναστηθεῖ».
Ἀπό τήν δήλωση αὐτή καί ἄλλες μαρτυρίες ἐξάγεται τό συμπέρασμα, ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός πορεύεται ἑκουσίως μέ ἀποφασιστικότητα καί μεγαλοπρέπεια ὡς κυρίαρχος τῶν ἐξελίξεων πρός τό πάθος, τόν θάνατο, τήν ταφή καί τήν ἀνάσταση. Οὐδέν συμβαίνει αἰφνιδιαστικά, ἀπρόοπτα καί ἀναπάντεχα. Ὁ Ἴδιος γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων τί θά συμβεῖ σ’ Αὐτόν καί δέν ἀποφεύγει νά συγκρουσθεῖ μέ τήν κακία, τήν ἀμφισβήτηση, τήν ἀπόρριψη, τόν πόνο, τό μαρτύριο καί τόν θάνατο. Παραδίδεται αὐτεξουσίως στούς ἐχθρούς Του χωρίς νά τούς φοβεῖται. Συγκρούεται μαζί τους ἐπιτρέποντάς τους νά τόν μεταχειρισθοῦν ὅπως ἤθελαν καί τούς νικᾶ μέ τήν θυσία Του, τήν μακροθυμία Του, τήν ἀνοχή Του.
* * * * *
β΄. Πορεία πρός τήν δόξα.
Ὁ Κύριός μας στήν ἀρχιερατική προσευχή Του, ἀπευθυνόμενος πρός τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα Του δήλωσε, ὅτι ὁλοκλήρωσε τήν ἀποστολή Του στόν κόσμο καί ζητεῖ νά Τόν δοξάσει στόν οὐρανό:
«Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί » (Ἰωάννου ιζ΄ 4-5)
Δηλαδή : «Ἐγώ φανέρωσα τή δόξα σου πάνω στή γῆ, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσα τό ἔργο πού μοῦ ἀνέθεσες νά κάνω. Τώρα λοιπόν ἐσύ, Πατέρα, δόξασε μέ κοντά σ’ ἐσένα μέ τή δόξα πού εἶχα κοντά σου προτοῦ νά γίνει ὁ κόσμος».
Μετά τήν ἀνάστασή Του ὁ Κύριος ἀνήγγειλε, ὅτι ἐπιστρέφει ἔνδοξος στόν οὐράνιο Θεό καί Πατέρα Του, δηλώνοντας στούς Δώδεκα, ὅτι:
«Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς » (Ματθαίου κη΄ 18).
Δηλαδή : ««Ὁ Θεός μου ἔδωσε ὅλη τήν ἐξουσία στόν οὐρανό καί στή γῆ»
«Ἀναβαίνω πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν» (Ἰωάννου κ΄ 17)
Δηλαδή : ««Ἀνεβαίνω σ’ ἐκεῖνον πού εἶναι δικός μου καί δικός σας Πατέρας, δικός μου καί δικός σας Θεός ».
* * * * *
γ΄. Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ φανερώθηκε στήν ζωή, στήν διακονία, στόν θάνατο καί στήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Στήν γέννησή Του «ἡ δόξα τοῦ Κυρίου» περικύκλωσε τούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ μέ τήν λάμψη της (Λουκᾶ β΄ 9 καί ἑξῆς). Αὐτή ἡ δόξα ἐμφανίσθηκε στό Βάπτισμα τοῦ Ἰησοῦ καί στήν Μεταμόρφωσή Του (Λουκᾶ θ΄ 32, 35· Β΄ Πέτρου α΄ 17 καί ἑξῆς). Ἐπίσης στά θαύματά Του, στό κήρυγμά Του, στήν περίλαμπρη ἁγιότητα τῆς ζωῆς Του, στόν θάνατό Του.
Ὁ θάνατος δέν εἶναι μόνο τό προπύλαιο ἀπό τό ὁποῖο εἰσῆλθε ὁ Ἰησοῦς Χριστός στήν «δόξα» Του (Λουκᾶ κδ΄ 26). Τά γεγονότα πού συνέβησαν καί τά σημεῖα συνόδευσαν τόν θάνατο τοῦ Κυρίου (Ματθαίου κζ΄ 50-54) ἀποκάλυψαν τόν Ἴδιο τόν Ἐσταυρωμένο ὡς «τόν Κύριον τῆς δόξης» (Πρός Κορινθίους Α΄ β΄ 8).
Μέ τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψη ὁ Χριστός «εἰσῆλθε» ἤδη στήν θεία δόξα, τήν ὁποία ὁ Πατέρας μέ τήν ἀγάπη Του, τοῦ ἔδωσε «πρό καταβολῆς κόσμου» (Ἰωάννου ιζ΄ 24).
Ὁ Θεάνθρωπος ἀναλήφθηκε μέσα στήν θεία νεφέλη «ἐπηρμένος» (Πράξεων α΄ 9-11), «ἀνελήφθη ἐν δόξῃ» (Πρός Τιμόθεον Α΄γ΄ 16). Ὁ Θεός «ἤγειρεν Αὐτόν ἐκ νεκρῶν καί ἔδωκεν αὐτῷ δόξαν» (Α΄ Πέτρου α΄ 21). Ὁ ἀναστημένος Ἰησοῦς ἀκτινοβολεῖ αὐτή τήν δόξα, πού εἶναι δόξα ἁγνότητος, ἁγιότητος, φωτός, δυνάμεως, ζωῆς, σ’ ὅλο τό εἶναι Του.
Ὁ Διάκονος Στέφανος πεθαίνοντας βλέπει «δόξαν Θεοῦ καί Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ» (Πράξεων ζ΄ 55). Ὁ Σαούλ τυφλώθηκε «ἀπό τήν δόξα τοῦ φωτός του» (Πράξεων κβ΄ 11). Ἡ δόξα τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ θάμπωσε τόν Παῦλο, ὅπως τό φῶς μιᾶς νέας δημιουργίας, καθώς βεβαιώνει,
«Ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ » (Πρός Κορινθίους Β΄ δ΄ 6)
Δηλαδή : «Ὁ Θεός πού εἶπε: «Μέσα ἀπό τό σκοτάδι νά λάμψει τό φῶς», αὐτός ἔλαμψε μέσα στίς καρδιές μας καί μᾶς φώτισε νά γνωρίσουμε τή δόξα του στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»
* * * * *
δ΄. Ἡ δόξα τῆς Χριστιανικῆς ζωῆς.
Ἡ ἐμπειρία τῆς νίκης καί τῆς δόξας τῆς Ἀναστάσεως τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐφροσύνης τοῦ ἱερωτάτου Πάσχα, τοῦ Πάσχα τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀθανασίας προϋποθέτει γιά τούς πιστούς τήν ἐμπειρία τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ὀδύνης τῆς Σταυρώσεως. Ὅπως ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός πόνεσε καί ὑπέφερε τό μαρτύριο τοῦ σταυρικοῦ θανάτου γιά ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ἔτσι καί ὁ καθένας πού ἐπιθυμεῖ νά εἶναι μαθητής Ἐκείνου ὀφείλει νά πάσχει ἀπολύτως γιά κάθε ἄνθρωπο ἀνεξαρτήτως φύλου, χρώματος, καταγωγῆς, κοινωνικῆς τάξης, μορφώσεως πού θλίβεται, πάσχει ὠδυνᾶται, φονεύεται, διώκεται, βασανίζεται, περιφρονεῖται καί ἐν τέλει πεθαίνει. Νά πάσχει γιά ὅλους τούς χαμένους, τούς ἀδυνάτους, τούς παρακατιανούς, τούς διωκομένους καί φυλακιζομένους σέ κάθε εἴδους φυλακή καί θανατουμένους μέ κάθε εἴδους θάνατο εἴτε εἶναι τῆς ἴδιας μέ μᾶς καταγωγῆς ἤ διαφορετικῆς εἴτε τοῦ ἴδιου μέ μᾶς χρώματος ἤ διαφορετικοῦ.
Νά θυσιάζεσαι γιά τούς ἀδελφούς σου
εἶναι ἡ νίκη καί ἡ δόξα τῆς Ἀναστάσεως.
