Ἡ ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Ἀπό τά ἱερά κείμενα τῆς ἁγίας Γραφῆς (Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης) στά ὁποῖα στηρίζεται ἡ πίστη μας καί ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μας διδασκόμαστε, ὅτι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ θεωρεῖται :
α΄. Σφραγίδα ἑνός τελειωμένου ἔργου
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἐπανειλημένως ἀναφέρθηκε στήν ἐπιτέλεση τῆς ἀποστολῆς Του, δηλώνοντας πρός τούς Ἰουδαίους
«Λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον » (Ἰωάννου δ΄ 34)
Δηλαδή: «Ἀλλά ὁ Ἰησοῦς τούς εἶπε: «Δικιά μου τροφή εἶναι νά ἐκτελῶ τό θέλημα ἐκείνου πού μέ ἔστειλε, καί νά φέρω σέ πέρας τό ἔργο του»
«Ἐγὼ δὲ ἔχω τὴν μαρτυρίαν μείζω τοῦ Ἰωάννου· τὰ γὰρ ἔργα ἃ ἔδωκέ μοι ὁ πατὴρ ἵνα τελειώσω αὐτά, αὐτὰ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ, μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ ὅτι ὁ πατήρ με ἀπέσταλκε» (Ἰωάννου ε΄ 36)
Δηλαδή: «Ἐγώ ὅμως ἔχω γιά τόν ἑαυτό μου μαρτυρία ἀνώτερη ἀπό τοῦ Ἰωάννη γιατί τά ἔργα πού μοῦ ἀνέθεσε ὁ Πατέρας νά τελειώσω, αὐτά τά ἔργα πού ἐπιτελῶ, μαρτυροῦν γιά μένα πώς εἶμαι σταλμένος ἀπό τόν Πατέρα»
Πρός τόν Ἐπουράνιο Πατέρα Του προσευχόμενος εἶπε:
«Ἐγώ σέ ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω» (Ἰωάννου ιζ΄ 4)
Δηλαδή: «Ἐγώ φανέρωσα τή δόξα σου πάνω στή γῆ, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσα τό ἔργο πού μοῦ ἀνέθεσες νά κάνω».
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἐπουράνιος Θεός ἀνέστησε τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τό ἔργο Του μέ τόν σταυρικό θάνατό Του Χριστοῦ, ὅπως εἶχε προφητευθεῖ ἀπό τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
«Ὡς δὲ ἐτέλεσαν πάντα τὰ περὶ αὐτοῦ γεγραμμένα, καθελόντες ἀπὸ τοῦ ξύλου ἔθηκαν εἰς μνημεῖον. ὁ δὲ Θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν » (Πράξεων ιγ΄ 29-30)
Δηλαδή: «Κι ὅταν ἐκτέλεσαν ὅλα ὅσα εἶχαν προφητέψει οἱ Γραφές γι’ αὐτόν, τόν κατέβασαν ἀπό τό σταυρό καί τόν ἔβαλαν σ’ ἕνα μνῆμα. Ὁ Θεός ὅμως τόν ἀνάστησε ἀπό τούς νεκρούς».
* * * * *
β΄. Ἀπόδειξη ἑνός ἐνδόξου θριάμβου
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στόν θρίαμβο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πού μέ τήν ἀνάστασή Του, ἀφοῦ προηγουμένως πέθανε μέ σταυρικό θάνατο κατάργησε τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου πάνω στούς ἀνθρώπους ἐπαναφέροντας στή ζωή ὅλους τούς κεκοιμημένους
«Ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκός καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ' ἔστι τὸν διάβολον » (Πρός Ἑβραίους β΄ 14)
Δηλαδή : «Ἐπειδή λοιπόν «τά παιδιά» αὐτά ἦταν ἄνθρωποι, ἔγινε κι’ ὁ Ἰησοῦς ἄνθρωπος, γιά νά καταργήσει μέ τό θάνατό του αὐτόν πού ἐξουσίαζε τό θάνατο, δηλαδή τό διάβολο»
«Διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις » (Πρός Ἐφεσίους δ΄ 8)
Δηλαδή : «Γι’ αὐτό λέει ἡ Γραφή. Ἀνέβηκε ψηλά, Πῆρε μαζί του αἰχμαλώτους ἔδωσε δῶρα στούς ἀνθρώπους»
Ὁ ἄνθρωπος συμμετέχει σ’ αὐτό τόν θρίαμβο συμμετέχοντας στά ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας:
«Συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν. Καὶ ὑμᾶς, νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασι καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺν αὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντα τὰ παραπτώματα, ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ· ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ, θριαμβεύσας αὐτοὺς ἐν αὐτῷ» (Πρός Κολοσσαεῖς β΄ 12-15)
Δηλαδή : «Γιατί, ὅταν βαφτιστήκατε, θαφτήκατε μαζί μέ τό Χριστό, ἀλλά κι ἀναστηθήκατε μαζί του, γιατί πιστέψατε στή δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τόν ἀνάστησε ἀπό τούς νεκρούς. Κι ἐσᾶς, πού ἤσασταν νεκροί ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν καί τῆς εἰδωλολατρίας σας, ὁ Θεός σᾶς ζωοποίησε μαζί μέ τό Χριστό. Μᾶς συγχώρησε ὅλα τά παραπτώματα. Κατήργησε τό χρεόγραφο μέ τίς διατάξεις του, πού ἦταν ἐναντίον μας, καί τό ἔβγαλε ἀπό τή μέση καρφώνοντάς το στό σταυρό. Ἀφαίρεσε τή δύναμη πού εἶχαν οἱ δαιμονικές ἀρχές καί ἐξουσίες καί τίς διαπόμπεψε, σέρνοντάς τις νικημένες στό θρίαμβο τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ».
* * * * *
γ΄. Ὑπόσχεση μιᾶς ἀναμενόμενης ἀναστάσεως.
Ὁ Κύριος διεκήρυξε μέ σαφήνεια ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά ἀναστηθοῦν:
«Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται· ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτως ἔδωκε καὶ τῷ υἱῷ ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ· καὶ ἐξουσίαν ἔδωκεν αὐτῷ καὶ κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸς ἀνθρώπου ἐστί. μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως » (Ἰωάννου ε΄ 25-29)
Δηλαδή : «Σᾶς βεβαιώνω πώς πλησιάζει ὁ καιρός, ἔφτασε κιόλας, πού οἱ νεκροί θ’ ἀκούσουν τή φωνή τοῦ Υἱού τοῦ Θεοῦ, κι ὅσοι τήν ἀκούσουν θά ζήσουν. Γιατί ὅπως ὁ Πατέρας εἶναι πηγή ζωῆς, ἔτσι ἔκανε καί τόν Υἱό πηγή ζωῆς καί τοῦ ἔδωσε τήν ἐξουσία νά κρίνει τούς ἀνθρώπους, γιατί αὐτός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου. Μήν ἀπορεῖτε γι’ αὐτό. Πλησιάζει ὁ καιρός πού ὅλοι οἱ νεκροί θ’ ἀκούσουν τή φωνή του κι ὅσοι ἔχουν πράξει δίκαια στή ζωή τους θ’ ἀναστη¬θοῦν γιά νά λάβουν μέρος στήν καινούρια ζωή κι ὅσοι ἔπραξαν φαῦ¬λα ἔργα θ’ ἀναστηθοῦν γιά ν’ ἀντιμετωπίσουν τήν καταδίκη».
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀντιπαραθέτει τόν Ἀδάμ μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἐξηγεῖ ὅτι ἀπό τόν Ἀδάμ κληρονομοῦμε τήν φθορά καί τόν θάνατο, ἐνῶ ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό τήν ζωή, τήν ἀφθαρσία καί τήν ἀναθασία.
«Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. ἐπειδὴ γὰρ δι' ἀνθρώπου ὁ θάνατος, καὶ δι' ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν. ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται » (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 20-22)
Δηλαδή : «Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι πώς ὁ Χριστός ἔχει ἀναστηθεῖ, κάνοντας τήν ἀρχή γιά τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν νεκρῶν. Γιατί ὅπως ὁ θάνα¬τος ἦρθε στόν κόσμο ἀπό ἕναν ἄνθρωπο, ἔτσι ἀπό ἕναν ἄνθρωπο ἦρθε καί ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ὅπως πεθαίνουν ὅλοι ἐξαιτίας τῆς συγγένειας μέ τόν Ἀδάμ, ἔτσι, χάρη στή συγγένεια μέ τό Χριστό, ὅλοι θά ξαναπάρουν ζωή».
* * * * *
δ΄. Βεβαίωση μιᾶς μελλούσης κρίσεως
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν ὁμιλία του πρός τούς Ἀθηναίους συνυδίασε τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τήν μέλλουσα κρίση
«Διότι ἔστησεν ἡμέραν ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶ ᾧ ὥρισε, πίστιν παρασχὼν πᾶσιν ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν » (Πράξεων ιζ΄ 31)
Δηλαδή : «Γιατί καθόρισε μιά μέρα πού θά κρίνει τήν οἰκουμένη μέ δικαιοσύνη, μέσω ἑνός ἀνδρός πού τόν ὅρισε γι’ αὐτό. Κι ἔδωσε βέβαιη ἀπόδειξη σέ ὅλους, ὅτι αὐτός θά εἶναι ὁ κριτής, ἀνασταίνοντάς τον ἀπό τούς νεκρούς».
* * * * *
«Τήν ἀνάστασιν σου, Χριστέ Σωτήρ,
Ἄγγελοι ὑμνοῦσι ἐν οὐρανοῖς,
καί ἡμᾶς τούς ἐπί γῆς καταξίωσον
ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ σέ δοξάζουσιν»
