Ὁ Θρίαμβος τῆς ἀναστάσεως
τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ.
Ὁ Χριστός Ἀνέστη! Μ’ αὐτή τήν νικηφόρο κραυγή τό εὐαγγέλιο διαδόθηκε στίς χῶρες τῆς γῆς. Τό κήρυγμα τῆς ἀναστάσεως ἔδωσε ἐλπίδα στόν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς. Αὐτός ὁ νικητήριος παιᾶνας ἐμψύχωσε τούς μάρτυρες τῆς πίστεως. Ἐμπειρία τῆς ἀναστάσεως ἀπέκτησαν μέ τούς ἀσκητικούς ἀγῶνες τους οἱ ὅσιοι πατέρες καί ὅσιες μητέρες. Αὐτό τόν ἐπινίκιο ὕμνο ψάλλει ἡ Ἐκκλησία καί καλεῖ τούς πιστούς νά γίνουν μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως καί νά συνδοξασθοῦν μέ τόν ἀναστάντα Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό.
Μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως.
Ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι ἦσαν μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως διακηρύττει ὁ Κορυφαῖος τοῦ ἱεροῦ Συλλόγου τῶν Ἀποστόλων Ἀπόστολος Πέτρος τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς στό συγκεντρωμένο πλῆθος (Πράξεων β΄ 32)
Γιά νά ἀναγνωρίζεται καί νά θεωρεῖται κάποιος Ἀπόστολος ἀπαραιτήτως πρέπει νά ἦταν μαζί μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό ἀπό τήν ἡμέρα πού βαπτίσθηκε ἕως τήν ἡμέρα πού κλήθηκε νά γίνει μάρτυρας καί νά βεβαιώνει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀναστήθηκε.
Κριτήριο τῆς ἀποστολικότητας εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς ἀναστάσεως.
Σύμφωνα μέ αὐτό τό κριτήριο ἐξελέγη ὁ ἀπόστολος Ματθίας σέ ἀντικατάσταση τοῦ ἐκπεσόντος Ἰούδα ἀπό τήν ἀποστολική διακονία. Ἦταν αὐτήκοος καί αὐτόπτης μάρτυρας τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κυρίως ὅμως Τόν ἔχει δεῖ ἀναστάντα. (Πράξεων α΄ 21-22)
Μέ τήν ἐπάνοδο τοῦ Λυτρωτοῦ στούς οὐρανούς χωρίς τήν σωματική ἀνάσταση ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ θά ἐπέστρεφε στήν δόξα τοῦ Θεοῦ Πατρός ὡς πνευματική ὑπόσταση. Ἦτο ὅμως ἀναγκαῖο γιά τήν λύτρωση καί τήν ἀποκατάσταση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως νά ἐπιστρέψει μέ τό ἀναστημένο σῶμα Του, ἐπειδή μέ τήν ἀνάσταση:
1. Ἐξασφαλίσθηκε ἡ πληρότητα τῆς νίκης τοῦ Λυτρωτοῦ κατά τοῦ θανάτου.
Μέ τήν ἐπάνοδό Του στούς οὐρανούς χωρίς τήν ἀνάσταση τοῦ σώματος Του ὁ Χριστός δέν θά εἶχε νικήσει πλήρως τόν θάνατο. Θά εἶχε θριαμβεύσει πνευματικῶς καί ἠθικῶς, ἀλλά ἡ νίκη Του δέν θά ἦταν ὁλοκληρωμένη ἐάν δέν νικοῦσε καί τόν φυσικό θάνατο.
Ὁ θάνατος δέν εἶναι παύση τῆς ὑπάρξεως, ἀλλ’ εἶναι διάλυση τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητας, δέν εἶναι ἐξόντωση τῆς ὑπάρξεως, ἀλλ’ εἶναι διάσπαση τῆς συνοχῆς μεταξύ ψυχῆς καί σώματος. Ἐάν ὁ θάνατος ἐξαφάνιζε καί ἐξόντωνε τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα ἡ ἰσχύς του θά περιοριζόταν ἐντός τοῦ κόσμου θά ἦταν ἐνδοκοσμική. Ἐπειδή ὅμως οἱ συνέπειες τοῦ θανάτου ἐκτείνονταν στήν αἰωνιότητα γι’ αὐτό ἔπρεπε ἡ νίκη κατά τοῦ θανάτου νά ἐπιδειχθεῖ μέ τήν ἀποκατάσταση τῆς ὀργανικῆς συνοχῆς ψυχῆς καί σώματος καί τήν ἀπόκτηση τῆς ἀφθαρσίας.
Σ’ αὐτή τήν πληρότητα τῆς νίκης τοῦ ἀναστάντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στηρίζεται ὁ ἐνθουσιασμός τοῦ ἀποστόλου Παύλου πού θριαμβολογεῖ (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 54-55)
* * * * *
2. Ἡ προϋπόθεση γιά τήν ἀνόρθωση τῆς πίστεως τῶν λυτρουμένων.
α΄. Ἡ κατάρρευση τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν μαθητῶν στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Μετά τόν θάνατο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ σταυροῦ κατέρρευσε ἡ πίστη τῶν Μαθητῶν Του, ὅπως προαναγγέλθηκε ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό (Ματθαίου κστ΄ 30-31) καί (Ἰωάννου ιστ΄ 32)
Οἱ Μαθητές μετά τήν σταύρωση τοῦ Διδασκάλου τους ἦταν φοβισμένοι καί παρέμεναν ἀπομωνομένοι, διότι δέν αἰσθάνονταν ἀσφαλεῖς (Ἰωάννου κ΄ 19)
Ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς δυσπιστεῖ, ὅταν οἱ ὑπόλοιποι δέκα Μαθητές τόν πληροφοροῦν, ὅτι ὁ Κύριος ἀναστήθηκε καί Τόν εἶδαν. Ὁ ἴδιος γιά νά πιστέψει στήν ἀνάσταση τοῦ Διδασκάλου τους ζητεῖ ἀποδείξεις (Ἰωάννου κ΄ 25)
Οἱ δύο μαθητές πού συμπορεύθηκαν μαζί Του τήν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως Του, ἐνῶ εἶχαν πληροφορηθεῖ, τό γεγονός τῆς ἀναστάσεως διατηροῦσαν ἐπιφυλάξεις γιά νά τό ἀποδεχθοῦν. Εἶχε χαθεῖ ἡ ἐλπίδα τους, ὅτι ὁ Διδάσκαλός τους ἔμελλε νά ἐλευθερώσει τόν Ἰσραηλιτικό λαό (Λουκᾶ κδ΄ 21-22)
Ὅταν ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε στούς ἕνδεκα Μαθητές Του τήν ἡμέρα τῆς ἀναστάσεώς Του τούς ἤλεγξε γιά τήν ἀπιστία τους καί τήν σκληροκαρδία τους, ἐπειδή ἀμφέβαλλαν καί δέν ἐπίστευσαν αὐτούς πού Τόν εἶδαν ἀναστάντα (Μάρκου ιστ΄ 14)
β΄. Ἡ πίστη τῶν Μαθητῶν ἀνορθώθηκε μέ τήν σωματική ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί τίς ἐμφανίσεις Του πού ἐπακολούθησαν :
Μέ τίς ἐπί σαράντα ἡμέρες ἐμφανίσεις Του ὁ Κύριός μας στήριξε τήν πίστη τῶν Μαθητῶν Του. Ἡ συναναστροφή τους μαζί Του διέλυσε τούς φόβους τους καί τίς ἀμφιβολίες τους καί τούς μετέβαλε ἀπό φοβισμένους σέ τολμηρούς μάρτυρες τῆς ζωῆς Του, πού μέ τήν παρρησία τους προσείλκυσαν τίς ψυχές τῶν πρώτων χριστιανῶν πού συγκρότησαν τίς πρῶτες χριστιανικές κοινότητες (Πράξεων α΄ 3-5)
Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης τό πρωΐ τῆς ἡμέρας πού οἱ Μυροφόρες μετέδωσαν τό μήνυμα, ὅτι ὁ Κύριος ἀνέστη ἔτρεξε μαζί μέ τόν ἀπόστολο Πέτρο πρός τόν τάφο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κι ἐνῶ ἔφθασε πρῶτος , ἐπειδή ὡς νεώτερος ἔτρεχε γρηγορώτερα, ἐν τούτοις δέν εἰσῆλθε στόν τάφο. Περίμενε τόν ἀπόστολο Πέτρο πού ἀκολουθοῦσε κι ὅταν ἦλθε τότε εἰσῆλθε στόν τάφο καί εἶδε, ὅτι ὁ Κύριος δέν ἦταν ἐκεῖ ἐνταφιασμένος καί πίστεψε στήν ἀνάσταση (Ἰωάννου κ΄ 8 )
Οἱ Μαθητές χάρηκαν καί ἀνεθάρρησαν ὅταν εἶδαν τόν Κύριο ἀναστημένο (Ἰωάννου κ΄ 20)
Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στηρίζει τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό (Α΄ Πέτρου α΄ 21)
γ΄. Χωρίς τήν σωματική ἀνάσταση κανείς σκεπτόμενος ἄνθρωπος δέν θά ἐπίστευε ποτέ στόν Ἐσταυρωμένο, διότι ὁ θάνατός Του θεωρήθηκε ἀπό μέν τούς Ἰουδαίους σκάνδαλο δηλαδή προσβολή ἀπό δέ τούς εἰδωλολάτρες μωρία δηλαδή ἀνοησία (Πρός Κορινθίους Α΄ α΄ 23)
* * * * *
3. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ σφραγίδα :
α΄ Τοῦ Θεοῦ Πατρός στήν διακονία τοῦ Υἱοῦ Του (Πράξεων β΄ 32 καί 36)
β΄. Ἐπιπλέον μέ τήν ἀνάστασή Του ἐπισφραγίζεται ἡ μαρτυρία:
i. Τῶν προφητῶν
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ὅταν κήρυξε στό συγκεντρωμένο πλῆθος τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς μετά τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χρησιμοποίησε τήν προφητεία τοῦ Δαβίδ γιά νά στηρίξει τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ψαλμοῦ ιστ΄ 8-11, Ψαλμοῦ ξη΄ 2-4, Ψαλμοῦ ρλα΄ 8 )
Ὁ Προφήτης Ὠσηέ προφητεύει ὅτι ὁ Θεός ἔχει τήν δύναμη νά μᾶς θεραπεύσει ἀπό τό τραῦμα τοῦ θανάτου καί νά μᾶς ἀναστήσει τήν τρίτη γιά νά ζήσουμε ἐνώπιόν Του (Ὠσηέ στ΄ 2 ),
Ὁ Κύριος ἐπικαλέσθηκε «Τό σημεῖο τοῦ Ἰωνᾶ» δηλ. χρησιμοποίησε τήν περιπέτεια τοῦ προφήτου Ἰωνᾶ σ’ ἐκείνους πού Τοῦ ζητοῦσαν νά ἀποδείξει τήν θεότητά Του. Ἀπόδειξη τῆς θεότητάς Του εἶναι ἡ ἀνάστασή Του (Ματθαίου ιβ΄ 39, 40 )
ii. Τοῦ Ἰδίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός προεῖπε τόν θάνατό Του στούς μαθητές Του καί τούς διεβεβαίωνε γιά τήν ἀνάστασή Του (Ματθαίου ιστ΄ 21, Ματθαίου ιζ΄ 22-23, Ματθαίου κ΄ 17-19, Ἰωάννου β΄ 19-22 )
iii. Τῶν Ἀποστόλων Του
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καταγράφει τήν πνευματική παρακαταθήκη πού παρέδωσε στούς Κορινθίους καί σ’ ὅλες τίς κοινότητες τῶν πιστῶν πού κήρυξε καί ἵδρυσε (Πρός Κορινθίους Α΄ ιε΄ 1-8)
γ΄. Ἡ ἀνάσταση ἐπιβεβαιώνει τήν ἀλήθεια
ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ
Κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο ἡ ἀνάσταση ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός (Πρός Ρωμαίους α΄ 4 καί Πράξεων ιγ΄ 33)
* * * * *
δ΄. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ὁδήγησε στήν δόξα τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί τήν ἀποκατάσταση τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως τήν διακηρύττει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Πρός Φιλιππησίους β΄ 9-11)
ε΄. Μέ τήν ἀνάσταση ἀναδείχθηκε ὡς παγκόσμιος Κριτής
Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός θά εἶναι ὁ παγκόσμιος Κριτής (Ἰωάννου ε΄ 27 καί Πράξεων ιζ΄ 31)
* * * * *
4. Ἡ ἀνάστασή Του ἐγγυᾶται τήν δική μας μελλοντική ἀνάσταση καί δόξα.
Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός δίδαξε καί ἡ Ἐκκλησία πιστεύει, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά ἀναστηθοῦν στήν Δευτέρα Παρουσία Του. Στήν ὑπαρξιακή ἀγωνία καί ἀπιστία γιά τόν ἀφανισμό τῆς ζωῆς του πού διατυπώθηκε στίς φράσεις «ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπόλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν » ὁ Θεός ἀπαντᾶ μέ τόν προφήτη Ἰεζεκιήλ (Ἰεζεκιήλ λζ΄ 1-14)
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμπερασματικῶς διατυπώνει τήν καθολική πίστη τῆς Ἐκκλησίας (Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄ δ΄ 14)
* * * * *
5. Τό θεμέλιο τῆς νέας ζωῆς τῶν πιστῶν.
α΄. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στήν νέα ζωή πού γεννιέται ἀπό τήν συμμετοχή τοῦ πιστοῦ στόν θάνατο καί στήν ἀνάσταση (Πρός Ρωμαίους στ΄4)
β΄. Στό πρόσωπο τοῦ ἀναστηθέντος καί ὑπερυψωθέντος Μεσίτου γίνεται προσιτή ἀπό μᾶς ἡ σωτηρία πού κερδήθηκε ἐπί τοῦ σταυροῦ.
Ὁ εὐλογημένος καρπός τῆς θυσίας τοῦ Μονογενοῦς στόν Γολγοθᾶ εἶναι ἡ ἀποκατάσταση τῶν ἁμαρτωλῶν μέ τήν πίστη καί τήν μετάνοια καί τήν ἕνωση μέ τά ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μέ τόν Λυτρωτή Ἰησοῦ Χριστό.
γ΄. Γιά τό εὐλογημένο αὐτό μυστικό καρπό, τῆς νέας ζωῆς ὁμιλοῦν ὅλες οἱ ἐπιστολές τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀπό τίς ὁποῖες κάθε μία ἔχει μία δεσπόζουσα ἄποψη
Στήν Πρός Ρωμαίους τήν δικαίωση ἐν Χριστῷ
Στήν Πρός Κορινθίους τόν ἁγιασμό ἐν Χριστῷ
Στήν Πρός Γαλάτας τήν ἐλευθερίᾳ ἐν Χριστῷ
Στήν Πρός Ἐφεσίους τήν ἑνότητα ἐν Χριστῷ
Στήν Πρός Φιλιππησίους τήν χαρά ἐν Χριστῷ
Στήν Πρός Κολοσσαεῖς τό πλήρωμα ἐν Χριστῷ
Στήν Πρός Θεσσαλονικεῖς τήν δόξα ἐν Χριστῷ
* * * * *
6. Ἡ βάση τῆς μεταμορφώσεως τοῦ κόσμου
Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγγυᾶται:
Στήν ζωή τοῦ καθενός τήν ἀνάσταση τοῦ σωμάτός του.
Στήν ἐπίγεια ζωή, τήν φανέρωση τῆς βασιλείας τῆς δόξης
Στήν ζωή τοῦ σύμπαντος τήν μεταμορφωμένη νέα δημιουργία.
