Η Π Α Ρ Θ Ε Ν Ο Σ Μ ΑΡ Ι Α
Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ Δανιήλ
Κατά τήν ἐκκλησιαστική περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου στό κέντρο τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῶν πιστῶν εὑρίσκεται ἡ Παρθένος Μαρία.
Ἡ Καινή Διαθήκη μᾶς προσφέρει μέ αὐθεντικότητα τίς ἑξῆς πληροφορίες γιά τό πάντιμο πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
α΄ Τόν ἕκτο μῆνα ἀπό τῆς συλλήψεως τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ ἄγγελος Γαβριήλ ἀπεστάλη ἀπό τόν Θεό πρός μία κόρη Παρθένο πού ὀνομαζόταν Μαριάμ καί ἦταν μνηστευμένη μ’ ἕνα ἄνδρα πού ὀνομαζόταν Ἰωσήφ καί κατοικοῦσαν στήν Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας νά ἀναγγείλει στήν Μαρία τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ:
«Τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρὲτ, πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρὶ, ᾧ ὄνομα Ἰωσὴφ, ἐξ οἴκου Δαυῒδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ» (Λουκᾶ α΄ 26, 27 )
Δηλαδή : «Κατά τόν ἕκτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Ἐλισάβετ, ὁ Θεός ἔστειλε τόν ἄγγελο Γαβριήλ στήν πόλη τῆς Γαλιλαίας Ναζαρέτ σέ μία παρθένο, πού ἦταν ἀρραβωνιασμένη μέ κάποιον πού τόν ἔλεγαν Ἰωσήφ καί καταγόταν ἀπό τή γενιά τοῦ Δαβίδ. Τήν παρθένο τήν ἔλεγαν Μαριάμ»
Στό χωρίο αὐτό δίδονται οἱπληροφορίες ὅτι, ἡ Μαρία κατοικοῦσε στήν Ναζαρέτ, ὅτι ἦταν μνηστή τοῦ Ἰωσήφ καί ὅτι ἦταν παρθένος.
β΄. Μεταξύ τοῦ ἀγγέλου καί τῆς Παρθένου Μαρίας διεξάχθηκε ἕνας διάλογος πού ἀφοροῦσε στήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στήν δική Της ἀποστολή :
«Καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν. ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος. καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· Μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ. καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ ἡ συγγενὴς σου καὶ αὐτὴ συνεληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ· ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα. 38 εἶπεν δὲ Μαριάμ· Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτῆς ὁ ἄγγελος» (Λουκᾶ α΄ 28-38)
Δηλαδή : «Παρουσιάστηκε σ’ αὐτήν ὁ ἄγγελος καί τῆς εἶπε: «Χαῖρε ἐσύ, προικισμένη μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ· ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου. Εὐλογημένη ἀπ’ τό Θεό εἶσαι ἐσύ, περισσότερο ἀπ’ ὅλες τίς γυναῖκες». Ἐκείνη μόλις τόν εἶδε ταράχτηκε μέ τά λόγια του καί προσπαθοῦσε νά ἐξηγήσει τί σήμαινε ὁ χαιρετισμός αὐτός. Ὁ ἄγγελος τῆς εἶπε: «Μή φοβᾶσαι, Μαριάμ, ὁ Θεός σου ἔδωσε τή χάρη του· θά μείνεις ἔγκυος, θά γεννήσεις γιό καί θά τόν ὀνομάσεις Ἰησοῦ. Αὐτός θά γίνει μέγας καί θά ὀνομαστεῖ Υἱός τοῦ Ὑψίστου. Σ’ αὐτόν θά δώσει ὁ Κύριος ὁ Θεός τό θρόνο τοῦ Δαβίδ, τοῦ προπάτορά του. Θά βασιλέψει γιά πάντα στούς ἀπογόνους του Ἰακώβ καί ἡ βασιλεία του δέ θά ἔχει τέλος». Ἡ Μαριάμ τότε ρώτησε τήν ἄγγελο: «Πῶς θά μοῦ συμβεῖ αὐτό, ἀφοῦ δέν ἔχω συζυγικές σχέσεις μέ ἄντρα;» καί ὁ ἄγγελος τῆς ἀπάντησε: «Τό Ἅγιο Πνεῦμα θά ἔρθει ἐπάνω σου καί ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ θά σέ καλύψει, γι’ αὐτό καί τό ἅγιο παιδί πού θά γεννήσεις θά ὀνομαστεῖ Υἱός Θεοῦ. Μάθε ἀκόμη ὅτι ἡ συγγενής σου Ἐλισάβετ συνέλαβε γιό στά γηρατειά της, κι ἔτσι, αὐτή πού τήν ἀποκαλοῦσαν στείρα βρίσκεται τώρα στόν ἕκτο μόνα της ἐγκυμοσύνης. Γιά τό Θεό τίποτα δέν εἶναι ἀκατόρθωτο». Ἡ Μαριάμ τότε εἶπε: «Εἶμαι μία δούλη τοῦ Κυρίου· ἄς γίνει τό θέλημά του σ’ ἐμένα ὅπως μου τό εἴπες”. Κι ἔφυγε ἀπό αὐτήν ὁ ἄγγελος»
γ΄ Ὁ μνηστήρας τῆς Παρθένου Μαρίας Ἰωσήφ σαφῶς ἀναφέρεται, ὅτι ἦταν «ἐξ οἴκου Δαβίδ», δηλαδή ἀπό τήν βασιλική γενιά τοῦ Δαβίδ. Γιά τήν Παρθένο Μαρία συμπεραίνεται ἀπό τήν ὑπόσχεση τοῦ Ἀγγέλου, ὅτι ὁ Υἱός πού θά γεννοῦσε ἐπρόκειτο νά καθίσει στόν «θρόνο Δαβίδ τοῦ πατρός αὐτοῦ» (Λουκᾶ α΄ 32).
Γιά νά κατάγεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τήν βασιλική γεννιά τοῦ Δαβίδ κατά τό ἀνθρώπινο συνάγεται, ὅτι ἡ Μητέρα Του ἦταν ἀπόγονος κι αὐτή τοῦ Δαβίδ.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφερόμενος στήν καταγωγή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τό ἀνθρώπινο σημειώνει, ὅτι ἦταν ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ, ὅπως στά χωρία:
«Περὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυῒδ κατὰ σάρκα» (Πρός Ρωμαίους α΄ 3).
Δηλαδή : «Για τόν Υἱό Του τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Κύριό μας, ὁ ὁποῖος, ὡς ἄνθρωπος, γεννήθηκε ἀπό τή γενιά τοῦ Δαβίδ».
«Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυίδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου» (Πρός Τιμόθεον Β΄ β΄ 8).
Δηλαδή : «Νά μήν ξεχνᾶς τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν ἀναστημένο ἀπό τούς νεκρούς καί ἀπόγονο τοῦ Δαβίδ, σύμφωνα μέ τό εὐαγγέλιο πού κηρύττω».
Πολλοί ἄλλοι πού ἀπευθυνόταν σ’ Αὐτόν ἔτσι τόν ἀποκαλοῦσαν Υἱό Δαβίδ (Ματθαίου α΄ 1, θ΄ 27, κα΄ 9, Ἰωάννου ζ΄ 42 )
δ΄ Ἡ Παρθένος Μαρία δέχθηκε μέ πολύ ταπεινό πνεῦμα καί πλήρη ὑποταγή, τήν θεία κλήση νά ὑπηρετήσει τό μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας, δηλώνοντας στόν Ἄγγελο:
«Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου.» (Λουκᾶ α΄ 38).
Δηλαδή : «Ἡ Μαριάμ τότε εἶπε: «Εἶμαι μία δούλη τοῦ Κυρίου· ἄς γίνει τό θέλημά του σ’ ἐμένα ὅπως μου τό εἴπες”»
Μέ τήν δήλωσή Της αὐτή συγκατατέθηκε στήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ καί ἀποδέχθηκε τήν ἀποστολή πού ἀνέθεσε σ’ Αὐτήν καί συνεργάσθηκε γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν βουλῶν τοῦ Θεοῦ.
ε΄ Μετά τόν Εὐαγγελισμό Της ἐπισκέφθηκε τήν συγγενή Της Ἐλισάβετ καί μετά τόν ὕμνο της (Λουκᾶ α΄ 42-45), ἡ Παρθένος Μαρία ἀπάγγειλε τόν δικό Της εὐχαριστήριο ὕμνο, τό κείμενο τοῦ ὁποίου μαρτυρεῖ τήν βαθειά γνώση Της στά θεῖα κείμενα, συγκεκριμένα σέ 9 βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης
«Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. ὅτι ἐποίησέ μοι μεγάλα ὁ δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν. Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς, πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς. ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ, μνησθῆναι ἐλέους, καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα» (Λουκᾶ α΄ 46-55)
Δηλαδή : «Ἡ Μαριάμ τότε εἶπε: «Ἡ ψυχή μου δοξάζει τόν Κύριο, καί τό πνεῦμα μου νιώθει ἀγαλλίαση γιά τό Θεό, τό σωτήρα μου, γιατί ἔδειξε τήν εὐμένειά του στήν ταπεινή του δούλη. Ἀπό τώρα θά μέ καλοτυχίζουν ὅλες οἱ γενιές, γιατί ὁ δυνατός Θεός ἔκανε σ’ ἐμένα θαυμαστό ἔργο. Ἅγιο εἶναι τό ὄνομά του καί τό ἔλεός του ὑπάρχει ἀπό γενιά σέ γενιά, σ’ ὅσους μέ δέος τόν ὑπακοῦνε. Ἔδειξε ἔμπρακτα τή δύναμή του: διασκόρπισε τούς περήφανους καί χάλασε τά σχέδια πού εἶχαν στό νοῦ τους. καθαίρεσε ἄρχοντες ἀπό τούς θρόνους τῶν Κι ἀνύψωσε ταπεινούς. Ἀνθρώπους πού πεινοῦσαν τούς γέμισε μέ ἀγαθά καί πλούσιούς τους ἐδίωξε μέ χέρια ἀδειανά. Βοήθησε τό δοῦλο τοῦ τόν Ἰσραήλ, μήν ξεχνώντας τήν ὑπόσχεση που εἶχε δώσει στούς προγόνους μας, ὅτι δηλαδή θά σπλαχνιστεῖ τόν Ἀβραάμ καί τούς ἀπογόνους του γιά παντοτινά»
στ΄ Λίγο πρίν τήν γέννηση τοῦ Ἰωάννου ἡ Παρθένος Μαρία ἐπέστρεψε στήν Ναζαρέτ, ὅπου ὁ Ἰωσήφ κατόπιν τῆς ἐμφανίσεως τοῦ ἀγγέλου, πού τούς διέλυσε τίς ἀμφιβολίες του γιά τήν ἐγκυμοσύνη τῆς Παρθένου Μαρίας, «παρέλαβεν αὐτήν», δηλαδή Τήν δέχθηκε στόν οἶκο του, Τήν προστάτευε καί Τῆς συμπαραστεκόταν στήν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς Της.
«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γένεσις οὕτως ἦν· μνηστευθείσης τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ἁγίου. Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρᾳ ἀπολῦσαι αὐτήν. ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ' ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου, τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ πνεύματός ἐστιν ἁγίου· τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν » (Κατά Ματθαῖον α΄ 18-21)
Δηλαδή : «Ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε ὡς ἑξῆς: Ἡ μητέρα του, ἡ Μαρία, ἀρραβωνιάστηκε μέ τόν Ἰωσήφ. Προτοῦ ὅμως συνευρεθοῦν, ἔμεινε ἔγκυος μέ τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ μνηστήρας τῆς ὁ Ἰωσήφ, ἐπειδή ἦταν εὐσεβής καί δέν ἤθελε νά τή διαπομπεύσει, ἀποφάσισε νά διαλύσει τόν ἀρραβώνα, χωρίς τήν ἐπίσημη διαδικασία. Ὅταν ὅμως κατέληξε σ’ αὐτή τή σκέψη, τοῦ ἐμφανίστηκε στόν ὕπνο τοῦ ἕνας ἄγγελος σταλμένος ἀπό τό Θεό καί τοῦ εἶπε: «Ἰωσήφ, ἀπόγονέ του Δαβίδ, μή διστάσεις νά πάρεις στό σπίτι σου τή Μαριάμ, τή γυναίκα σου, γιατί τό παιδί πού περιμένει προέρχεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Θά γεννήσει γιό, καί θά τοῦ δώσεις τό ὄνομα Ἰησοῦς, γιατί αὐτός θά σώσει τό λαό του ἀπό τίς ἁμαρτίες του»
ζ΄ Τό διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης Αὐγούστου (31 π.Χ.-14 μ.Χ.) νά ἀπογράψει τούς ὑπηκόους τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Ρώμης γιά φορολογικούς λόγους πού συμπεριελάμβανε καί τά ἐδάφη τῆς Παλαιστίνης ἔφερε τήν Παρθένο Μαρία καί τόν Ἰωσήφ στήν Βηθλεέμ, ὅπου καί ἔτεκε τόν Υἱό Αὐτῆς τόν πρωτότοκο.
«Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐξῆλθε δόγμα παρὰ Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. αὕτη ἡ ἀπογραφὴ πρώτη ἐγένετο ἡγεμονεύοντος τῆς Συρίας Κυρηνίου. καὶ ἐπορεύοντο πάντες ἀπογράφεσθαι, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Ἀνέβη δὲ καὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲτ εἰς τὴν Ἰουδαίαν εἰς πόλιν Δαυῒδ ἥτις καλεῖται Βηθλέεμ, διὰ τὸ εἶναι αὐτὸν ἐξ οἴκου καὶ πατριᾶς Δαυῒδ, ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇ ἐμνηστευμένῃ αὐτῷ γυναικὶ, οὔσῃ ἐγκύῳ » (Λουκᾶ β΄ 1-5)
Δηλαδή : «Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ὁ καίσαρας Αὔγουστος ἔβγαλε διάταγμα νά ἀπογραφεῖ ὅλη ἡ οἰκουμένη. Ἡ ἀπογραφή αὐτή ὅταν ἡ πρώτη πού ἔγινε ὅταν ἔπαρχος τῆς Συρίας ἦταν ὁ Κυρήνιος. Ὅλοι πήγαιναν νά ἀπογραφοῦν, καθένας στόν τόπο τῆς καταγωγῆς του. Ἀνέβηκε κι ὁ Ἰωσήφ ἀπό τή Ναζαρέτ, πόλη τῆς Γαλιλαίας, στήν Ἰουδαία, γιά νά ἀπογραφεῖ στήν πόλη τοῦ Δαβίδ, πού ὀνομάζεται Βηθλεέμ, γιατί καταγόταν ἀπό τήν οἰκογένεια καί τή γενιά τοῦ Δαβίδ. Εἶχε μαζί του τή Μαριάμ, τή μνηστή του, ἡ ὁποία ἦταν ἔγκυος».
η΄ Στίς 8 ἡμέρες ἀπό τήν γέννησή Του τό βρέφος περιτμήθηκε καί ὀνομάσθηκε Ἰησοῦς
«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τό παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλίᾳ» (Λουκᾶ β΄ 21).
Δηλαδή : «Ὅταν συμπληρώθηκαν ὀχτώ μέρες, ἔκαναν στό παιδί περιτομή καί τοῦ ἔδωσαν τό ὄνομα Ἰησοῦς, ὅπως δηλαδή τό εἶχε ὀνομάσει ὁ ἄγγελος προτοῦ ἀκόμα συλληφθεῖ στήν, κοιλιά τῆς μάνας του »
θ΄ Ἀκολούθως στίς 40 ἡμέρες παρουσιάσθηκε ἀπό τήν Παρθένο Μαρία καί τόν Ἰωσήφ στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου καί προσφέρθηκε ἡ προβλεπομένη ἀπό τόν Νόμο τοῦ Μωϋσέως προσφορά, μάλιστα γιά τούς πτωχούς γονεῖς.
Ἐκεῖ στό Ναό ὁ δίκαιος Συμεών προφήτευσε γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό ἀποδίδοντας σ’ Αὐτόν τίς περί Μεσσίου διδασκαλίες τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Στήν Μητέρα Του προεῖπε, ὅτι «ρομφαία θά διαπερνοῦσε τήν ψυχή της» (Λουκᾶ β΄ 22-39).
«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν. Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἰερουσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ἅγιον ἐπ' αὐτόν· καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ. καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί. Καὶ ἦν Ἅννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα μετὰ ἀνδρὸς ἔτη ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς, καὶ αὐτὴ χήρα ἕως ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν· καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ. Καὶ ὡς ἐτέλεσαν πάντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέτ »
Δηλαδή : «Ὅταν σύμφωνα μέ τό μωσαϊκό νόμο, συμπληρώθηκαν καί οἱ μέρες γιά τόν καθορισμό τους, ἔφεραν τό παιδί πάνω στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά τό ἀφιερώσουν στό Θεό. Σύμφωνα μέ τό νόμο τοῦ Κυρίου, ἄν τό πρῶτο παιδί πού φέρνει μία γυναίκα στόν κόσμο εἶναι ἀγόρι, πρέπει νά θεωρεῖται ἀφιερωμένο στόν Κύριο. Ἔπρεπε νά προσφέρουν καί θυσία ἕνα ζευγάρι τρυγόνια ἤ δύο μικρά περιστέρια, ὅπως λέει ὁ νόμος τοῦ Κυρίου.
Στά Ἱεροσόλυμα βρισκόταν ἕνας ἄνθρωπος πού τόν ἔλεγαν Συμεών. Ἦταν πιστός καί εὐλαβής, περίμενε τή σωτηρία τοῦ Ἰσραήλ καί τόν καθοδηγοῦσε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Τοῦ εἶχε φανερώσει, λοιπόν, τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅτι δέ θά πεθάνει προτοῦ νά δεῖ τό Μεσσία. Τότε τό Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ ὑπέδειξε νά πάει στό ναό. Μόλις οἱ γονεῖς ἔφεραν ἐκεῖ τό παιδί, τόν Ἰησοῦ, γιά νά κάνουν γι’ αὐτό τά ἔθιμα τοῦ νόμου, τόν πῆρε στήν ἀγκαλιά του, δόξασε τό Θεό καί εἶπε:
Τώρα, Κύριε, μπορεῖς ν’ ἀφήσεις τό δοῦλο σου νά πεθάνει εἰρηνικά, ὅπως τοῦ ὑποσχέθηκες, γιατί τά μάτια μου εἶδαν τό σωτήρα πού ἑτοίμασες γιά ὅλους τους λαούς, φῶς πού θά φωτίσει τά ἔθνη καί θά δοξάσει τό λαό σου τόν Ἰσραήλ». Ὁ Ἰωσήφ καί ἡ μητέρα τοῦ θαύμαζαν γιά ὅσα λέγονταν γι’ αὐτό. Ὁ Συμεών τούς εὐλόγησε καί εἶπε στή Μαριάμ, τή μητέρα τοῦ Ἰησοῦ: «Αὐτός θά γίνει αἰτία νά καταστραφοῦν ἤ νά σωθοῦν πολλοί Ἰσραηλίτες. Θά εἶναι σημεῖο ἀντιλεγόμενο, γιά νά φανερωθοῦν οἱ πραγματικές διαθέσεις πολλῶν· ὅσο γιά σένα, ὁ πόνος γιά τό παιδί σου θά διαπεράσει τήν καρδιά σου σάν δίκοπο μαχαίρι». Στά Ἱεροσόλυμα ζοῦσε μία γυναίκα πού προφήτευε καί τήν ἔλεγαν Ἄννα· ἦταν θυγατέρα τοῦ Φανουήλ ἀπό τή φυλή Ἀσάρ. Αὐτή ἦταν πολύ ἡλικιωμένη. Ἔζησε ἑπτά χρόνια μέ τόν ἄντρα τῆς μετά τό γάμο καί τώρα χήρα, ἡλικίας ὀγδόντα τεσσάρων χρονῶν, δέν εἶχε φύγει ἀπό τό ναό ἀλλά λάτρευε τό Θεό νύχτα καί μέρα μέ νηστεῖες καί προσευχές. Αὐτή παρουσιάστηκε ἐκείνη τήν ὥρα καί δοξολογοῦσε τό Θεό καί μιλοῦσε γιά τό παιδί σέ ὅλους ὅσοι στήν Ἱερουσαλήμ περίμεναν τή λύτρωση. Ὅταν ἔκαναν ὅλα ὅσα πρόσταζε ὁ νόμος τοῦ Κυρίου, γύρισαν στή Γαλιλαία, στήν πόλη τούς τή Ναζαρέτ »
ι΄ Στό σπίτι Της στήν Ναζαρέτ ἔγινε ἡ προσκύνηση τῶν Μάγων.
«Οἱ δὲ ἀκούσαντες (ἐνν. οἱ Μάγοι) τοῦ βασιλέως ἐπορεύθησαν· καὶ ἰδοὺ ὁ ἀστὴρ ὃν εἶδον ἐν τῇ ἀνατολῇ προῆγεν αὐτοὺς ἕως ἐλθὼν ἐστάθη ἐπάνω οὗ ἦν τὸ παιδίον· ἰδόντες δὲ τὸν ἀστέρα ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα. καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν· καὶ χρηματισθέντες κατ' ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην, δι' ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τὴν χώραν αὐτῶν» (Ματθαίου β΄ 9-12)
Δηλαδή : «Οἱ μάγοι ἄκουσαν τό βασιλιά κι ἔφυγαν· μόλις ξεκίνησαν, ξαναφάνηκε τό ἄστρο πού εἶχαν δεῖ ν’ ἀνατέλλει μέ τή γέννηση τοῦ παιδιοῦ, καί προχωροῦσε μπροστά τους τελικά ἦρθε καί στάθηκε πάνω ἀπό τόν τόπο ὅπου βρισκόταν τό παιδί. Χάρηκαν πάρα πολύ πού εἶδαν ξανά τό ἀστέρι. Κι ὅταν μπῆκαν στό σπίτι, εἶδαν τό παιδί μέ τή Μαρία, τή μητέρα του, κι ἔπεσαν στή γῆ καί τό προσκύνησαν. Ὕστερα ἄνοιξαν τούς θησαυρούς τους καί τοῦ πρόσφεραν δῶρα: χρυσάφι, λιβάνι καί σμύρνα. Ὁ Θεός ὅμως τούς πρόσταξε στό ὄνειρό τους νά μήν ξαναγυρίσουν στόν Ἡρώδη· γι’ αὐτό ἔφυγαν γιά τήν πατρίδα τους ἀπό ἄλλο δρόμο»
ια΄ Μετά τήν προσκύνηση τῶν Μάγων, ἡ Παρθένος Μαρία μέ τόν Ἰωσήφ καί τόν Ἰησοῦ, ἔφυγε γιά τήν Αἴγυπτο, ἀπ’ ὅπου ἀργότερα ἐπέστρεψε στήν Ναζαρέτ μετά τόν θάνατο τοῦ Ἡρώδη, ὅταν τήν Ἰουδαία διοικοῦσε ὁ υἱός του Ἀρχέλαος (4 π.Χ.-6 μ.Χ.)
«Ἀναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ' ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· Ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβεν τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου· ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» (Ματθαίου β΄ 13-15)
Δηλαδή : «Ὅταν ἀναχώρησαν οἱ μάγοι, ἕνας ἄγγελος τοῦ Θεοῦ παρουσιάστηκε στόν Ἰωσήφ στό ὄνειρό του καί τοῦ εἶπε: «Σήκω ἀμέσως, πάρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί φύγε στήν Αἴγυπτο καί μεῖνε ἐκεῖ ὡσότου σου πῶ. Γιατί ὁ Ἡρώδης ὅπου νά ’ναι θά ψάξει νά βρεῖ τό παιδί, γιά νά τό σκοτώσει». Ὁ Ἰωσήφ σηκώθηκε ἀμέσως, πῆρε τό παιδί καί τή μητέρα του καί μέσα στή νύχτα ἔφυγε στήν Αἴγυπτο· ἐκεῖ ἔμεινε ὥσπου πέθανε ὁ Ἡρώδης. Ἔτσι ἐκπληρώθηκε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πού εἶχε πεῖ ὁ προφήτης: Ἀπό τήν Αἴγυπτο κάλεσα τό γιό μου»
ιβ΄ Μαζί μέ τόν Ἰωσήφ ἀνέβαινε κατ’ ἔτος στά Ἱεροσόλυμα γιά νά ἑορτάσουν τό Πάσχα τῶν Ἰουδαίων.
«Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ' ἔτος εἰς Ἱερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα» (Λουκᾶ β΄ 41 )
Δηλαδή : «Κάθε χρόνο, τή γιορτή τοῦ Πάσχα, οἱ γονεῖς τοῦ πήγαιναν στήν Ἱερουσαλήμ»
Σύμφωνα μέ τήν Νομοθεσία τοῦ Μωϋσέως τρεῖς ἑορτές τόν χρόνο ὑποχρεοῦντο οἱ Ἰουδαῖοι νά μεταβαίνουν γιά νά ἑορτάσουν στόν Ναό τῶν Ἱεροσολύμων α΄. τήν ἑορτή τῶν Ἀζύμων, β΄. τήν ἑορτή τοῦ Θερισμοῦ τῶν Πρωτογεννημάτων καί γ΄. τήν ἑορτή τῆς Συγκομιδῆς τῶν καρπῶν στό τέλος τοῦ χρόνου.
«Τρεῖς καιροὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἑορτάσατέ μοι. τὴν ἑορτὴν τῶν ἀζύμων φυλάξασθε ποιεῖν· ἑπτὰ ἡμέρας ἔδεσθε ἄζυμα, καθάπερ ἐνετειλάμην σοι, κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ μηνὸς τῶν νέων· ἐν γὰρ αὐτῷ ἐξῆλθες ἐξ Αἰγύπτου, οὐκ ὀφθήσῃ ἐνώπιόν μου κενός. καὶ ἑορτὴν θερισμοῦ πρωτογεννημάτων ποιήσεις τῶν ἔργων σου, ὧν ἐὰν σπείρῃς ἐν τῷ ἀγρῷ σου, καὶ ἑορτὴν συντελείας ἐπ᾿ ἐξόδου τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ τῶν ἔργων σου τῶν ἐκ τοῦ ἀγροῦ σου.τρεῖς καιροὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ὀφθήσεται πᾶν ἀρσενικόν σου ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου» (Ἐξόδου κγ΄ 14-17)
Δηλαδή : «Μέ τρεῖς γιορτές θά μέ τιμᾶτε κάθε χρόνο: Ἡ πρώτη εἶναι ἡ γιορτή τῶν Ἀζύμων. Ἐφτά μέρες τό μῆνα Ἀβίβ θά τρῶτε ἄζυμο ψωμί, ὅπως σᾶς ἔχω διατάξει, γιατί αὐτόν τό μῆνα βγήκατε ἀπό τήν Αἴγυπτο. Κανένας δέν θά ἐμφανίζετε ἐνώπιόν μου μέ ἄδεια χέρια. Ἀκόμη θά τηρεῖτε τήν γιορτή τοῦ Θερισμοῦ τῶν πρωτογεννημάτων ἀπό τά σιτηρά πού θά ἔχετε σπείρει. Τρίτη θά τηρεῖτε τήν γιορτή τῆς Συγκομιδῆς στό τέλος τοῦ χρόνου ὅταν θά ἔχετε συγκεντρώσει τούς καρπούς ἀπό τούς ἀμπελῶνες σας καί τούς δενδροκήπους σας. Τρεῖς φορές τό χρόνο θά παρουσιάζονται ἐνώπιόν μου, μπροστά στήν κιβωτό τοῦ Κυρίου, ὅλα τά ἀρσενικά μέλη τῶν οἰκογενειῶν σας».
Σ’ ἕνα τέτοιο ἑορτασμό τοῦ Πάσχα ὁ δωδεκαετής Ἰησοῦς παρέμεινε στόν Ναό τῶν Ἱεροσολύμων συζητώντας μέ τούς Νομοδιδασκάλους τῶν Ἰουδαίων πού ἐξεπλήτοντο μέ τήν σοφία Του ἐνῷ ἡ Μητέρα Του ἡ Παρθένος Μαρία μέ τόν Ἰωσήφ Τόν ἀναζητοῦσαν ἐπί τρεῖς ἡμέρες:
«Καὶ ἐπορεύοντο οἱ γονεῖς αὐτοῦ κατ' ἔτος εἰς Ἱερουσαλὴμ τῇ ἑορτῇ τοῦ πάσχα. καὶ ὅτε ἐγένετο ἐτῶν δώδεκα, ἀναβάντων αὐτῶν εἰς Ἱεροσόλυμα κατὰ τὸ ἔθος τῆς ἑορτῆς καὶ τελειωσάντων τὰς ἡμέρας, ἐν τῷ ὑποστρέφειν αὐτοὺς ὑπέμεινεν Ἰησοῦς ὁ παῖς ἐν Ἱερουσαλήμ, καὶ οὐκ ἔγνω Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ. νομίσαντες δὲ αὐτὸν ἐν τῇ συνοδίᾳ εἶναι ἦλθον ἡμέρας ὁδὸν καὶ ἀνεζήτουν αὐτὸν ἐν τοῖς συγγενέσι καὶ τοῖς γνωστοῖς· καὶ μὴ εὑρόντες αὐτόν ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ ζητοῦντες αὐτόν. καὶ ἐγένετο μεθ' ἡμέρας τρεῖς εὗρον αὐτὸν ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καὶ ἀκούοντα αὐτῶν καὶ ἐπερωτῶντα αὐτούς· ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπὶ τῇ συνέσει καὶ ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ. καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε. καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με; 50 καὶ αὐτοὶ οὐ συνῆκαν τὸ ῥῆμα ὃ ἐλάλησεν αὐτοῖς» (Λουκᾶ β΄ 41-50).
Δηλαδή : «Κάθε χρόνο, τή γιορτή τοῦ Πάσχα, οἱ γονεῖς τοῦ πήγαιναν στήν Ἱερουσαλήμ. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἔγινε δώδεκα χρονῶν, ἀνέβηκαν στά Ἱεροσόλυμα, στή γιορτή, καθώς συνήθιζαν. Ὅταν τελείωσε ἡ γιορτή καί γύριζαν πίσω, τό παιδί ὁ Ἰησοῦς παρέμεινε στήν Ἱερουσαλήμ, χωρίς νά τό ξέρουν ὁ Ἰωσήφ καί ἡ μητέρα του. Νομίζοντας ὅτι ἦταν μέσα στό πλῆθος τῶν προσκυνητῶν, περπάτησαν μίας μέρας δρόμο καί ὕστερα ἄρχισαν νά τόν ἀναζητοῦν ἀνάμεσα στούς συγγενεῖς καί τούς γνωστούς. Ἐπειδή δέν τόν βρῆκαν, γύρισαν στήν Ἱερουσαλήμ καί τόν ἀναζητοῦσαν. Ἔτσι, ὕστερα ἀπό τρεῖς μέρες, τόν βρῆκαν στό ναό καθισμένο ἀνάμεσα στούς νομοδιδασκάλους νά τούς ἀκούει καί νά τούς κάνει ἐρωτήσεις. Ὅλοι ὅσοι τόν ἄκουγαν ἔμεναν ἔκπληκτοι γιά τή νοημοσύνη καί τίς ἀπαντήσεις του. Μόλις τόν εἶδαν οἱ γονεῖς του, ἀπόρησαν, καί ἡ μητέρα τοῦ τοῦ εἶπε: «Παιδί μου, γιατί μᾶς τό ἔκανες αὐτό: Ὁ πατέρας σου κι ἐγώ σέ ἀναζητούσαμε μέ πολλή ἀγωνία». Ὁ Ἰησοῦς τούς ἀπάντησε: «Γιατί μέ ἀναζητούσατε; Δέν ξέρατε ὅτι πρέπει νά βρίσκομαι στό σπίτι τοῦ Πατέρα μου;»
Ἡ Μητέρα Του φύλασσε στήν καρδιά Της ὅλα αὐτά τά θαυμαστά γεγονότα
«Καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς » (Λουκᾶ β΄ 51)
Δηλαδή : «Ἡ μητέρα τοῦ ὅμως διατηροῦσε μέσα στήν καρδιά της ὅλα αὐτά τά λόγια»
ιγ΄ Ἀργότερα ἐνῷ ὁ Ἰησοῦς κήρυττε στούς ὄχλους διαβάζουμε, ὅτι ἡ «ἡ μήτηρ καί οἱ ἀδελφοί αὐτοῦ» στάθηκαν ἔξω ἀπό τό σπίτι πού βρισκόταν ὁ Ἰησοῦς καί εἶχε συγκεντρωθεῖ πλῆθος Ἰουδαίων ζητώντας Τον (Ματθαίου ιβ΄ 46-50, Μάρκου γ΄ 31-35, Λουκᾶ η΄19-21). Ὁ Κύριος ὅμως ἔδωσε μία ἀπάντηση πού θεμελίωσε τήν ἀρχή, ὅτι ἡ πνευματική συγγένεια ἔχει τήν βασική καί προέχουσα θέση στήν ζωή.
Οἱ ἀδελφοί πού ἀναφέρονται ἀπό τούς εὐαγγελιστές ἦσαν παιδιά τοῦ Ἰωσήφ ἀπό τόν προηγούμενο γάμο του.
ιδ΄ Στόν Σταυρό πάλι ἡ Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ παρακολουθεῖ τό μαρτύριο τοῦ Υἱοῦ Της, ὁπότε καί ὁ Ἰησοῦς τήν ἐμπιστεύθηκε στήν φροντίδα τοῦ μαθητοῦ Του Ἰωάννη
«Εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί αὐτοῦ· Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου, εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια» (Ἰωάννου ιθ΄ 25-27)
Δηλαδή : «Κοντά ὅμως στό σταυρό τοῦ Ἰησοῦ στέκονταν ἡ μητέρα του καί ἡ ἀδελφή της μητέρας του, ἡ Μαρία ἡ γυναίκα τοῦ Κλωπᾶ, καί ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Ὁ Ἰησοῦς, ὅταν εἶδε τή μητέρα του καί τό μαθητή πού ἀγαποῦσε, νά στέκεται πλάι της, λέει στή μητέρα του: «Αὐτός τώρα εἶναι ὁ γιός σου». Ὕστερα λέει στό μαθητή: «Αὐτή τώρα εἶναι ἡ μητέρα σου». Ἀπό κείνη τήν ὥρα ὁ μαθητής τήν πῆρε στό σπίτι του »
Μέ τήν ἐνέργειά Του αὐτή ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐπλάτυνε τήν μητρότητά Της καθιστώντας τήν δική Του Μητέρα καί Μητέρα τῶν Μαθητῶν Του καί ὑπέδειξε στούς Μαθητές Του νά θεωροῦν τήν δική Του Μητέρα καί δική τους Μητέρα.
ιε΄ Τέλος Τήν βλέπουμε στό ἀνώγειο τῶν Ἱεροσολύμων μέ τούς Ἀποστόλους προσκαρτερώντας στήν προσευχή (Πράξεων α΄ 14).
Αὐτές εἶναι οἱ πληροφορίες πού οἱ θεόπνευστες Γραφές μᾶς προσφέρουν γιά την «Κεχαριτωμένη» καί «Εὐλογημένη ἐν γυναιξί», τό εὐλογημένο «σκεῦος ἐκλογῆς» πού ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ χρησιμοποίησε γιά τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ Του καί τήν εἴσοδό Του στόν κόσμο.
«Εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν » (Λουκᾶ α΄ 28)
Δηλαδή : «Παρουσιάστηκε σ’ αὐτήν ὁ ἄγγελος καί τῆς εἶπε: «Χαῖρε ἐσύ, προικισμένη μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ· ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου. Εὐλογημένη ἀπ’ τό Θεό εἶσαι ἐσύ, περισσότερο ἀπ’ ὅλες τίς γυναῖκες»
Σ’ αὐτές τίς πληροφορίες στηρίχθηκε ἡ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας καί διεμόρφωσε τήν διδασκαλία της γιά τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ.
Σ’ αὐτή στηρίζεται ἡ Χριστολογία (ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τόν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό) ἀλλά καί ἡ Σωτηριολογία (ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν σωτηρία μας)
* * * * *
1. Σ’ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς εὐαγγελικῆς παραδόσεως ἡ Παρθένος Μαρία εἶναι κυρίως «ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ». Πολλά κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης τό δηλώνουν μ’ αὐτό τόν ἁπλό καί σαφή τίτλο, ὅπως αὐτά πού ἀκολουθοῦν:
α΄. «Ἔρχονται οὖν ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ ἔξω ἑστῶτες ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸν φωνοῦντες αὐτόν. καὶ ἐκάθητο περὶ αὐτὸν ὄχλος· εἶπον δὲ αὐτῷ· Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ζητοῦσί σε. καὶ ἀπεκρίθη αὐτοῖς λέγων· Τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου ἢ οἱ ἀδελφοί μου; καὶ περιβλεψάμενος κύκλῳ τοὺς περὶ αὐτὸν καθημένους λέγει· Ἴδε ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου· ὃς γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, οὗτος ἀδελφός μου καὶ ἀδελφή μου καὶ μήτηρ ἐστί » (Μάρκου γ΄ 31 ἑξ.)
Δηλαδή: «Ἦρθαν τότε ἡ μητέρα καί τ’ ἀδέρφια τοῦ Ἰησοῦ καί περιμένοντας ἔξω ἀπό τό σπίτι ἔστειλαν νά τόν φωνάξουν. Γύρω τοῦ καθόταν πλῆθος. Καί τοῦ λένε; «Ἡ μητέρα σου καί τ’ ἀδέρφια σου εἶναι ἔξω καί σέ ζητοῦν». Κι ἐκεῖνος ἀπαντώντας τούς λέει; «Ποιά εἶναι ἡ μητέρα μου καί ποιοί εἶναι οἱ ἀδελφοί μου;» Κι ἀφοῦ ἔριξε μία ματιά ὁλόγυρα σ’ αὐτούς ποῦ κάθονταν γύρω του, λέει; «Νά ἡ μητέρα μου καί τά ἀδέρφια μου. Γιατί ὅποιος ἐφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτός εἶναι ἀδελφός μου καί ἀδελφή καί μητέρα»
β΄. «Καὶ ἰδόντες αὐτὸν ἐξεπλάγησαν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἡ μήτηρ αὐτοῦ εἶπε· Τέκνον, τί ἐποίησας ἡμῖν οὕτως; ἰδοὺ ὁ πατήρ σου κἀγὼ ὀδυνώμενοι ἐζητοῦμέν σε» (Λουκᾶ β΄ 48)
Δηλαδή: «Μόλις τόν εἶδαν οἱ γονεῖς του, ἀπόρησαν, καί ἡ μητέρα τοῦ τοῦ εἶπε: «Παιδί μου, γιατί μᾶς τό ἔκανες αὐτό: Ὁ πατέρας σου κι ἐγώ σέ ἀναζητούσαμε μέ πολλή ἀγωνία»
γ΄. «Καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ γάμος ἐγένετο ἐν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἦν ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ ἐκεῖ· ἐκλήθη δὲ καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰς τὸν γάμον. καὶ ὑστερήσαντος οἴνου λέγει ἡ μήτηρ τοῦ Ἰησοῦ πρὸς αὐτόν· Οἶνον οὐκ ἔχουσιν. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου. λέγει ἡ μήτηρ αὐτοῦ τοῖς διακόνοις· Ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε. ἦσαν δὲ ἐκεῖ ὑδρίαι λίθιναι ἓξ κείμεναι, κατὰ τὸν καθαρισμὸν τῶν Ἰουδαίων, χωροῦσαι ἀνὰ μετρητὰς δύο ἢ τρεῖς. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Γεμίσατε τὰς ὑδρίας ὕδατος. καὶ ἐγέμισαν αὐτὰς ἕως ἄνω. καὶ λέγει αὐτοῖς· Ἀντλήσατε νῦν καὶ φέρετε τῷ ἀρχιτρικλίνῳ· καὶ ἤνεγκαν. ὡς δὲ ἐγεύσατο ὁ ἀρχιτρίκλινος τὸ ὕδωρ οἶνον γεγενημένον - καὶ οὐκ ᾔδει πόθεν ἐστίν· οἱ δὲ διάκονοι ᾔδεισαν οἱ ἠντληκότες τὸ ὕδωρ - φωνεῖ τὸν νυμφίον ὁ ἀρχιτρίκλινος καὶ λέγει αὐτῷ· Πᾶς ἄνθρωπος πρῶτον τὸν καλὸν οἶνον τίθησι, καὶ ὅταν μεθυσθῶσι, τότε τὸν ἐλάσσω· σὺ τετήρηκας τὸν καλὸν οἶνον ἕως ἄρτι. Ταύτην ἐποίησεν τὴν ἀρχὴν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐφανέρωσε τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. Μετὰ τοῦτο κατέβη εἰς Καπερναοὺμ αὐτὸς καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐκεῖ ἔμεινεν οὐ πολλὰς ἡμέρας» (Ἰωάννου β΄ 1-12)
Δηλαδή: «Τήν τρίτη μέρα, γινόταν ἕνας γάμος τήν Κανά τῆς Γαλιλαίας. Ἦταν ἐκεῖ καί ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ. Προσκάλεσαν λοιπόν καί τόν Ἰησοῦ καί τούς μαθητές του στό γάμο. Κάποια στιγμή πού τελείωσε τό κρασί, ἡ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ τοῦ λέει: «Δέν ἔχουν κρασί». Της λέει ὁ Ἰησοῦς: “Τί ἐπεμβαίνεις ἐσύ στό δικό μου ἔργο, γυναίκα; Δέν ἦρθε ἀκόμα ἡ ὥρα μου». Τότε ἡ μητέρα τοῦ λέει στούς ὑπηρέτες: «Ὅ,τι σᾶς πεῖ, νά τό κάνετε». Εκεί βρίσκονταν ἔξι πέτρινες στάμνες, πού χωροῦσαν ἡ καθεμιά ὀγδόντα ὡς ἑκατόν εἴκοσι λίτρα. Χρειάζονταν γιά τόν καθορισμό πού ἀπαιτοῦσε ὁ ἰουδαϊκός νόμος. Τότε ὁ Ἰησοῦς λέει στούς ὑπηρέτες: «Γεμίστε τίς στάμνες μέ νερό». Καί τίς γέμισαν ὡς ἀπάνω. «Πάρτε τώρα», τούς εἶπε, «καί φέρτε νά δοκιμάσει ὁ ὑπεύθυνος γιά τό τραπέζι». Κι αὐτοί τοῦ ἔφεραν. Μόλις ὅμως ὁ ὑπεύθυνος γιά τό τραπέζι γεύτηκε τό νερό πού εἶχε γίνει κρασί, μήν ξέροντας τήν προέλευσή του, γιατί μόνο οἱ ὑπηρέτες πού εἶχαν βάλει τό νερό ἤξεραν, φωνάζει τό γαμπρό καί τοῦ λέει: «Ὅλος ὁ κόσμος προσφέρει πρῶτα τό καλό κρασί, κι ὅταν μεθύσουν, τότε φέρνει τό πιό δεύτερο ἐσύ ὅμως φύλαξες τό καλό κρασί ὡς αὐτή τήν ὥρα. Αὐτή ἦταν ἡ ἀρχή τῶν σημείων τοῦ Ἰησοῦ στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας. Ἔτσι φανέρωσε τή δόξα του, καί οἱ μαθητές τοῦ πίστεψαν σ’ αὐτόν. Ὕστερα κατέβηκε στήν Καπερναούμ, αὐτός καί ἡ μητέρα του, τ’ ἀδέρφια του καί οἱ μαθητές του κι ἔμειναν ἐκεῖ λίγες μέρες»
δ΄. «Εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρί αὐτοῦ· Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου, εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια» (Ἰωάννου ιθ΄ 25-27)
Δηλαδή: «Κοντά ὅμως στό σταυρό τοῦ Ἰησοῦ στέκονταν ἡ μητέρα του καί ἡ ἀδελφή της μητέρας του, ἡ Μαρία ἡ γυναίκα τοῦ Κλωπᾶ, καί ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Ὁ Ἰησοῦς, ὅταν εἶδε τή μητέρα του καί τό μαθητή πού ἀγαποῦσε, νά στέκεται πλάι της, λέει στή μητέρα του: «Αὐτός τώρα εἶναι ὁ γιός σου». Ὕστερα λέει στό μαθητή: «Αὐτή τώρα εἶναι ἡ μητέρα σου». Ἀπό κείνη τήν ὥρα ὁ μαθητής τήν πῆρε στό σπίτι του»
2. Αὐτός ὁ τίτλος «Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ» προσδιορίζει τό λειτούργημά τῆς Παρθένου Μαρίας, τήν ἀποστολή Της στό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἀπό τήν μελέτη τῶν κειμένων τῶν εὐαγγελίων προκύπτουν ὅτι:
α΄ Ἡ μητρότητά Της αὐτή εἶναι θεληματική.
Αὐτό συνάγεται σαφῶς ἀπό τήν ἀφήγηση τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (Λουκᾶ α΄ 26-38). Μπροστά στήν ἀπροσδόκητη κλήση πού Τῆς ἀνήγγειλλε ὁ ἄγγελος ἡ Παρθένος Μαρία, ὅπως Τήν δείχνει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἐνδιαφέρθηκε νά καταλάβει τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄγγελος Τῆς ἀποκάλυψε τήν παρθενική σύλληψη. Ἀφοῦ διαφωτίσθηκε πλήρως ἡ Παρθένος Μαρία δέχθηκε, εἶναι ἡ δούλη Κυρίου, ὅπως ὁ Ἀβραάμ, ὁ Μωϋσῆς καί οἱ Προφῆτες. Ὅπως ἡ διακονία ἐκείνων κι ἀκόμη περισσότερο, ἡ διακονία Της ἦταν ἀποτέλεσμα ἐλευθέρας ἐπιλογῆς.
β΄. Ὅταν ἡ Παρθένος Μαρία γέννησε τόν Ἰησοῦ ἡ ἀποστολή Της, ὅπως συμβαίνει μέ ὅλες τίς μητέρες, ἁπλῶς ἄρχισε.
Ἔπρεπε νά ἀναθρέψει τόν Ἰησοῦ. Μέ τόν Ἰωσήφ πού συμμερίσθηκε τίς εὐθύνες Της, ἔφερε τό παιδί Ἰησοῦ στόν Ναό τῶν Ἱεροσολύμων γιά νά Τό παρουσιάσει στόν Κύριο καί νά προσφέρει τήν προβλεπομένη γιά τούς πτωχούς γονεῖς θυσία. Ἄκουσε γι’ Αὐτόν ἀπό τόν Συμεών τήν προαγγελία τῆς ἀποστολῆς Του (Λουκᾶ β΄ 29-32, 34 ἑξ.) Ἦταν γιά τόν Ἰησοῦ ἡ παιδαγωγός πού εἶχε συνείδηση τοῦ κύρους Της (Λουκᾶ β΄48) καί ὁ Ἰησοῦς ὑποτάσσεται σ’ Αὐτήν, ὅπως καί στόν Ἰωσήφ (Λουκᾶ β΄ 51).
γ΄. Ἡ Παρθένος Μαρία παρέμεινε μητέρα ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἀνδρώθηκε.
Βρίσκεται κοντά στόν Υἱό Της τήν ὥρα τῶν ὀδυνηρῶν ἀποχωρισμῶν (Μάρκου γ΄ 21, 31 καί Ἰωάννου ιθ΄ 25 ἑξ).
Ἡ ἀποστολή Της ἔλαβε μιά νέα μορφή, ὅταν ὁ Ἰησοῦς δήλωσε ὅτι εἶχε μία συγκεκριμνένη ἀποστολή νά ἐπιτελέσει πού Τοῦ ἀνέθεσε ὁ ἐπουράνιος Πατέρας Του. Οἱ εὐαγγελιστές Λουκᾶς καί Ἰωάννης μᾶς βοηθοῦν νά τό ἀντιληφθοῦμε σέ δύο κύριες φάσεις τῆς ἀναπτύξεως τοῦ Ἰησοῦ.
Δώδεκα χρονῶν ἀδιαφιλονίκητα Ἰσραηλίτης ὁ Ἰησοῦς δήλωσε στούς γήϊνους γονεῖς Του, ὅτι Αὐτός ἀνήκει πρίν ἀπό ὅλα στήν λατρεία τοῦ οὐρανίου πατέρα Του
«Καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς· Τί ὅτι ἐζητεῖτέ με; οὐκ ᾔδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναί με;» (Λουκᾶ β΄ 49)
Δηλαδή : «Ὁ Ἰησοῦς τούς ἀπάντησε: «Γιατί μέ ἀναζητούσατε; Δέν ξέρατε ὅτι πρέπει νά βρίσκομαι στό σπίτι τοῦ Πατέρα μου;»
Ὅταν ἄρχισε τήν ἀποστολή Του στήν Κανᾶ μέ τά λόγια Του στήν παρέμβαση τῆς Μητέρας Του Παρθένου Μαρίας « Τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου » (Ἰωάννου β΄ 4 )
Δηλαδή : «Τῆς λέει ὁ Ἰησοῦς: “Τί ἐπεμβαίνεις ἐσύ στό δικό μου ἔργο, γυναίκα; Δέν ἦρθε ἀκόμα ἡ ὥρα μου»
Τά λόγια αὐτά δέν εἶναι τόσο λόγια ἑνός Υἱοῦ στήν μητέρα του, ὅσο τά λόγια τοῦ ὑπευθύνου γιά τήν Βασιλεία. Διεκδικεῖ ἔτσι τήν ἀνεξαρτησία Του ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ.
δ΄. Στό ἑξῆς σ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς ζωῆς Της πάνω στήν γῆ ἡ μητέρα ὑποχώρησε μπροστά στήν πιστή. Ἐκτός ἀπό Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ ἀναδείχθηκε ἡ πρώτη πιστή:
«Καὶ ἐκάθητο περὶ αὐτὸν ὄχλος· εἶπον δὲ αὐτῷ· Ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ζητοῦσί σε. καὶ ἀπεκρίθη αὐτοῖς λέγων· Τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου ἢ οἱ ἀδελφοί μου; καὶ περιβλεψάμενος κύκλῳ τοὺς περὶ αὐτὸν καθημένους λέγει· Ἴδε ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου· ὃς γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, οὗτος ἀδελφός μου καὶ ἀδελφή μου καὶ μήτηρ ἐστί» (Μάρκου γ΄ 32-35) καί
Δηλαδή : «Γύρω τοῦ καθόταν πλῆθος. Καί τοῦ λένε; «Ἡ μητέρα σου καί τ’ ἀδέρφια σου εἶναι ἔξω καί σέ ζητοῦν». Κι ἐκεῖνος ἀπαντώντας τούς λέει; «Ποιά εἶναι ἡ μητέρα μου καί ποιοί εἶναι οἱ ἀδελφοί μου;» Κι ἀφοῦ ἔριξε μία ματιά ὁλόγυρα σ’ αὐτούς πού κάθονταν γύρω του, λέει; «Νά ἡ μητέρα μου καί τά ἀδέρφια μου. Γιατί ὅποιος ἐφαρμόζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτός εἶναι ἀδελφός μου καί ἀδελφή καί μητέρα»
«Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. Αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν » (Λουκᾶ ια΄ 27-28)
Δηλαδή : «Ἐνῶ ἔλεγε αὐτά ὁ Ἰησοῦς, κάποια γυναίκα ἀπό τό πλῆθος ἔβγαλε δυνατή φωνή καί τοῦ εἶπε: «Χαρά στή μάνα πού σέ γέννησε καί σέ θήλασε! Κι ἐκεῖνος εἶπε: «Πιό πολύ, χαρά σ’ ἐκείνους πού ἀκοῦν τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί τόν ἐφαρμόζουν! »
Στά περιστατικά αὐτά ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ζητεῖ ἀπό ὅλους καί ἀπό τήν Μητέρα Του νά ὑπακούσουν καί νά τηρήσουν τό θέλημά Του.
Πρῶτα Ἐκείνη πιστή καί ὑπάκουη συνιστᾶ στούς πιστούς :
«Ὅ,τι ἂν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε» (Ἰωάννου β΄ 5)
Δηλαδή : «Ὅ,τι σᾶς πεῖ, νά τό κάνετε»
ε΄. Στόν Σταυρό ὁλοκληρώνεται αὐτή ἡ κένωση τῆς Μητέρας τοῦ Ἰησοῦ.
Ἀποκαλύπτοντας στήν Μαρία τόν προορισμό τοῦ Ἰησοῦ ὁ Συμεών στήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου μας στόν Ναό τῆς εἶχε ἀναγγείλει τήν ρομφαία πού θά διαπερνοῦσε τήν καρδιά Της ἐξαιτίας τῆς διαίρεσης τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς δοκιμασίας τῆς πίστεώς Της
«Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπεν πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· Ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ῥομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί» (Λουκᾶ β΄34-35)
Δηλαδή : «Ὁ Συμεών τούς εὐλόγησε καί εἶπε στή Μαριάμ, τή μητέρα τοῦ Ἰησοῦ: «Αὐτός θά γίνει αἰτία νά καταστραφοῦν ἤ νά σωθοῦν πολλοί Ἰσραηλίτες. Θά εἶναι σημεῖο ἀντιλεγόμενο, γιά νά φανερωθοῦν οἱ πραγματικές διαθέσεις πολλῶν· ὅσο γιά σένα, ὁ πόνος γιά τό παιδί σου θά διαπεράσει τήν καρδιά σου σάν δίκοπο μαχαίρι»
στ΄. Στό Γολγοθᾶ ἡ μητρότητα Της ὁλοκληρώθηκε ὅπως τό δείχνει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης σέ μία σκηνή πού κάθε λεπτομέρεια της εἶναι γεμάτη νόημα.
Ἡ Μητέρα τοῦ Ἰησοιῦ στεκόταν ὄρθια κάτω ἀπό τόν Σταυρό. Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἀπευθύνει ἐκεῖ πάλι τό ἐπίσημο «γύναι» πού δηλώνει τήν ἐξουσία Του ὡς Κυρίου τῆς Βασιλείας. Δείχνοντας στόν Μαθητή πού «ἦταν παρών» μέ τά λόγια «Ἰδού ὁ υἱός σου» ὁ Ἰησοῦς τήν ἐκάλεσε σέ μία νέα μητρότητα νά γίνει ἡ Μητέρα τῶν μαθητῶν Του, πού θά εἶναι στό ἑξῆς ὁ ρόλος Της μέσα στό λαό τοῦ Θεοῦ (Ἰωάννου ιθ΄ 25).
ζ΄. Ἴσως ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς θέλησε νά ὑπομνήσει αὐτή τήν ἀποστολή τῆς Μαρία μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅταν Τήν δείχνει νά προσεύχεται μέ τούς Δώδεκα, περιμένοντας τό ἅγιο Πνεῦμα
«Οὗτοι πάντες ἦσαν προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει σὺν γυναιξὶ καὶ Μαρίᾳ τῇ μητρὶ τοῦ Ἰησοῦ καὶ σὺν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ » (Πράξεων α΄ 14)
Δηλαδή : «Ὅλοι αὐτοί, μέ μία ψυχή ἦταν ἀφοσιωμένοι στήν προσευχή καί τή δέηση πρός τό Θεό. Μαζί τους ἦταν καί γυναῖκες, καθώς καί ἡ Μαρία, μητέρα τοῦ Ἰησοῦ, καί τά ἀδέρφια του».
Ἡ ἴδια ἡ Παρθένος Μαρία καί Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχουσα ἐπίγνωση τῆς ἀποστολῆς Της ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ ὅτι θά γεννοῦσε τόν λυτρωτή καί σωτῆρα τοῦ κόσμου διαπιστώνει ὅτι οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων πού θά δέχονται τήν σωτηρία τους θά Τήν εὐγνωμονοῦν καί θά Τήν μακαρίζουν, θά Τήν ἐπαινοῦν καί θά Τήν τιμοῦν ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ :
«Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκᾶ α΄ 48)
Δηλαδή : «Ἀπό τώρα θά μέ καλοτυχίζουν ὅλες οἱ γενιές»
