Ἱερατική Σύναξη Πρεσβυτέρων καί Διακόνων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ 1-12-2016
Ἱερατική Σύναξη Πρεσβυτέρων καί Διακόνων πραγματοποιήθηκε ἐν ὄψει τῆς περιόδου τῶν ἑορτῶν τῆς θείας Ἐπιφανείας στήν Αἴθουσα Διαλέξεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως (Φορμίωνος 83, Καισαριανή) τήν Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2016.
Στήν Σύναξη ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Δανιήλ ἀναφέρθηκε στήν θεολογία τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἰδιαιτέρως ὅτι :
1ον. Ἡ ἔνσαρκος οἰκονομία ἀποτελεῖ τόν προεπινοούμενο σκοπό τῆς δημιουργίας τοῦ σύμπαντος κόσμου κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή καί ὅτι σ’ αὐτή φανερώνονται ἡ ἄκρα σοφία, ἡ ἄκρα ἀγαθότητα, ἡ ἄκρα δικαιοσύνη καί ἡ ἄκρα δύναμη τοῦ Θεοῦ.
2ον. Σκοπός τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ δόξα τοῦ ἐπουρανίου Θεοῦ, ὅπως ἔψαλλαν οἱ Ἄγγελοι τό βράδυ τῆς γεννήσεως «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ» καί ὁ Κύριος ὁμολόγησε στήν ἀρχιερατική προσευχή Του «ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ » (Ἰωάννου ιζ΄, 4-5).
3ον. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός δόξασε τόν ἐπουράνιο Θεό καί Πατέρα ὁδηγώντας πολλούς ἀνθρώπους στή δόξα μέ τήν πίστη, τήν μετάνοια, τήν σωτηρία καί τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν καί γενικῶς τήν σωτηρία. (Πρός Ἑβραίους β΄, 10)
4ον. Οἱ αἰτίες πού ἐδόξασαν τόν Θεό εἶναι:
α΄. Ἡ φανερωθεῖσα ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο
«Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάννου γ΄, 16)
«Συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Πρός Ρωμαίους ε΄, 8)
β΄. Τό θαῦμα τῆς ἑνώσεως θεότητος καί ἀνθρωπότητος, θείας καί ἀνθρωπίνης φύσεως, μέ τήν ὁποία ἐπιτεύχθηκε ὁ σωτήριος συμβιβασμός νά ἡ θεία φύση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ νά νικήσει τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο, ἡ δέ αἰχμαλωτισθεῖσα ἀνθρώπινη φύση νά ἐλευθερωθεῖ μέ τήν θέλησή της καί νά δοξασθεῖ ἀπό τόν Θεό.
γ΄. Ἡ ἔνσαρκη οἰκονομία ἀποδεικνύεται ἔργο ἀνωτέρας καί μεγίστης δόξης τοῦ Θεοῦ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου
δ΄. Ἡ συγκατάβαση τοῦ ἐν Ὑψίστοις Θεοῦ γιά νά ἐξυψωθεῖ καί νά δοξασθεῖ τό ταπεινωμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπινο γένος.
Ἐπίσης ἔδωσε ὁδηγίες γιά τήν διακονία τῶν Κληρικῶν αὐτή τήν περίοδο στήν λατρεία, τήν διδασκαλία καί τήν ὀργάνωση τῆς κοινωνικῆς παρουσίας καί προσφορᾶς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.